Η πάλαι ποτέ «κόκκινη» Καβάλα, η μητέρα τόσων αγώνων για τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι αυτό της ελεύθερης έκφρασης, ποιος θα το έλεγε ότι θα φτάσει στο σημείο σήμερα να υποδεχθεί τον Αχμέτ Νταβούτογλου πασά ως σωτήρα της; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ότι θα γινόμαστε στόχος επίθεσης επειδή μιλήσαμε για τα αυτονόητα, είναι κάτι που δεν το περιμέναμε!!! Γιατί αλήθεια φτάσαμε στο σημείο να μην ανεχόμαστε την διαφορετική άποψη, γιατί φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να δεχθούμε ότι κάποιος μπορεί και να διαφωνεί με την δική μας άποψη; Γιατί σε τελική ανάλυση ενοχλήθηκαν κάποιοι από αυτά που εκφράσαμε;
Δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση το να μπορεί κάποιος να λέει ελεύθερα την άποψή του; Κι αν είναι έτσι γιατί θα πρέπει να δέχεται βροχή από ύβρεις, επειδή τόλμησε να πει το πώς βλέπει τα πράγματα; Αν δεν είναι τρομοκρατία αυτού του είδους η ραδιοφωνική και δια του Τύπου επίθεση τι είναι; Μήπως κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι βρίσκονται σε μια ευρωπαϊκή, δημοκρατική χώρα που με αγώνες κατακτήθηκε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης; Το ακατάσχετο υβρεολόγιο αλήθεια πόσο συνάδει με την δημοκρατική συμπεριφορά;
Δεν θα τους ακολουθήσουμε στον ολισθηρό δρόμο της λασπολογίας. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε με απόψεις, στοιχεία και επιχειρήματα και όποιος διαφωνεί με εμάς, δεν έχει παρά να εκφράσει τη διαφωνία του. Στην Ελλάδα έχουμε ελευθερία λόγου, δεν γίναμε ακόμη Τουρκία, όπως ενδεχομένως το επιθυμούν!
Μας είπαν «τουρκοφάγους». Από αυτή τη στήλη έχουμε γράψει πολλάκις ότι δεν είναι μόνο οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι και οι άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας που υποφέρουν από την «μπότα και το σπαθί» του Κεμαλισμού, αλλά και οι ίδιοι Τούρκοι. Μια άνθηση της Δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης στη σημερινή Τουρκία θα είναι λυτρωτική για τους χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς, συνδικαλιστές, ακτιβιστές, δημοσιογράφους, διανοούμενους που σήμερα σαπίζουν στις τουρκικές φυλακές ή δηλώνονται ως αγνοούμενοι!!!
Μας είπαν «σκοταδιστές». Γιατί; Επειδή δεν μπορούμε να καλοδεχθούμε τον εκπρόσωπο μιας γείτονας χώρας, όπως είναι ο κ. Νταβούτογλου, επειδή προωθεί ως όραμα εκσυγχρονισμού την μαντίλα και τον φερετζέ; Μήπως ξεχνάνε ότι ο κ. Νταβούτογλου εκπροσωπεί μια χώρα όπου η γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα όταν βιάζεται και καταπιέζεται από τον σύζυγό της; Πριν μια εβδομάδα ήταν, την ημέρα της γυναίκας που βγήκαν οι γυναίκες στους δρόμους της Τουρκίας φωνάζοντας «μην αφήνεται το νυφικό να γίνει το σάβανό μας»!!!
Μας είπαν «χουντάκια». Γιατί; Επειδή πιστεύουμε ότι δεν μπορεί μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή να έχει φυλακισμένο, στην τουρκική «Μακρόνησο» που είναι το Ιμπραϊμλί τον επικεφαλής του PKK A. Οτσαλάν; Μήπως μετά την Ν. Αφρική είναι η Τουρκία εκείνη η χώρα που έχει ανάγκη από την ανατροπή του ρατσιστικού καθεστώτος που την κρατάει υπόδουλη; Αλήθεια γιατί δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ότι μόνο ο Οτσαλάν μπορεί να «σπάσει» το αυγό του φιδιού στην Τουρκία;
Μας είπαν «οπισθοδρομικούς». Γιατί; Επειδή ζητάμε την αναγνώριση της Αρμενικής, Ποντιακής και της εν εξελίξει γενοκτονίας των Κούρδων; Ποιος είναι «προοδευτικός» δηλαδή; Αυτός που επικροτεί τα εγκλήματα των ΝΑΖΙ τότε και τα εγκλήματα των ΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ σήμερα και περιμένει για αντάλλαγμα λίγες χιλιάδες τουριστών, ως επιβράβευση; Απ’ ό,τι ξέρουμε από την ελληνική ιστορία αλλιώς τους λέγανε τους συνεργάτες των φασιστικών καθεστώτων, όχι πάντως «προοδευτικούς».
Σήμερα ζούμε την μετάλλαξη των Κεμαλιστών σε ισλαμιστές και νεοθωμανιστές. Είναι μια διαδικασία αναγκαία για την αυτοσυντήρηση και την διαιώνιση της σκλαβιάς των τούρκων και των άλλων λαών της Μ. Ασίας. Αυτό το υπό μετάλλαξη καθεστώς εκφράζει σήμερα ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος δεν μπορεί να δεχθεί έννοιες όπως δημοκρατία, αυτοδιάθεση, αναγνώριση των εγκλημάτων του Κεμάλ, γιατί τότε θα είναι σαν να αρνείται τον ίδιο το εαυτό του. Δεν έχουμε ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα να ζητούμε την αναγνώριση των εγκλημάτων και των σφαγών που έγιναν προς όσους ήταν διαφορετικοί; Γι’ αυτό μιλάμε για ρατσιστικό καθεστώς.
Αλήθεια και κάτι ακόμη. Έχει σκεφτεί κανείς απ’ όλους αυτούς τους χειροκροτητές του Κεμαλισμού – νεοθωμανισμού πως αισθάνονται οι δημοκράτες της Τουρκίας όταν βλέπουν να τους υποδεχόμαστε τους εκπροσώπους του καθεστώτος ως «σουλτάνους»; Πόσο κουράγιο τους δίνουμε ότι αναγνωρίζουμε τον αγώνα τους και συμπάσχουμε μαζί τους; Ήδη μια φορά προδώσαμε τους Κούρδους παραδίδοντας τον Οτσαλάν στους δεσμώτες τους, μέχριπότε θα συνεχίσουμε να τους προδίδουμε επιβραβεύοντας με την ανοχή μας ή με την συμπάθεια μας τους βασανιστές τους;
Αυτά είναι τα θέματα του διαλόγου και τα όσα αναφέραμε ήταν επιγραμματικά οι θέσεις και οι απόψεις μας… όποιος από τους «υβριστές» μας θέλει ένα ανοιχτό δημόσιο διάλογο ας εγκαταλείψει την γνώριμή του τακτική και ας μας πει που διαφωνεί και που συμφωνεί. Ας έχουν υπόψη ότι την σιωπή τους θα την εκλάβουμε ως αποδοχή των απόψεών αυτών, οι οποίες δεν είναι μόνο δικές μας αλλά κάθε ευρωπαίου πολίτη που σέβεται τον εαυτό του.
