Δεν το περιμέναμε. Βλέπετε όμως η ζωή δίνει στα γεγονότα μια τροπή που καταφέρνει πάντα να ξαφνιάζει. Όλοι το βλέπαμε ότι ερχόταν το τέλος της μεταπολίτευσης, αλλά δεν βλέπαμε ποιο θα ήταν το επόμενο στάδιο, σε ποιον θα παραδώσουν την σκυτάλη. Και να που την απάντηση μας την έδωσαν οι χθεσινές εξελίξεις, στο προσκήνιο εισήλθε ένα νέο – για τα πολιτικά δεδομένα – πρόσωπο. Αν θέλουμε να κάνουμε μάλιστα και έναν παραλληλισμό θα μπορούσαμε να την συσχετίσουμε με την προηγούμενη μετάβαση, όταν οι στρατιωτικοί που είχαν την εξουσία, κάτω από το βάρος της απώλειας εθνικής κυριαρχίας στην Κύπρο και ενός επαπειλούμενου ελληνοτουρκικού πολέμου, παρέδωσαν την εξουσία στον εξόριστο στο Παρίσι Κωνσταντίνο Καραμανλή, που ήρθε με το πρώτο αεροπλάνο στην Αθήνα. Αυτό ήταν η μεταπολίτευση.
Κάτω από τις ίδιες συνθήκες, τώρα, απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας λόγω μερικής οικονομικής χρεωκοπίας και κάτω από τα βάρος μιας επαπειλούμενης καθολικής χρεωκοπίας, γράφετε το τέλος της μεταπολίτευσης με την παράδοση της εξουσίας σε έναν τεχνοκράτη. Από κοινού τα δύο κορυφαία κόμματα εξουσίας, που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας από το 1974 μέχρι σήμερα παραδίδουν την εξουσία, προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές… Τελικά οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο περιόδους της ιστορίας, στην αρχή και το τέλος της μεταπολίτευσης είναι κατά προκλητικό τρόπο πάρα πολλές!!! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές, αλλά αυτές αφορούν το διαφορετικό των εποχών!!!
Ακόμη και το δίλλημα είναι το ίδιο. Τότε το δίλημμα στο οποίο έπρεπε να απαντήσουν οι έλληνες ψηφοφόροι, στις πρώτες μετά την χούντα εκλογές, ήταν «Καραμανλής ή τάνκς» και σήμερα υπάρχει ένα εξίσου πιεστικό δίλλημα «Ευρώ ή δραχμή»;
Μήπως όμως, όπως και τότε έτσι και σήμερα το δίλλημα είναι ψευδοδίλλημα; Σήμερα γνωρίζουμε ότι η χούντα κατέρρευσε γιατί έχασε την εμπιστοσύνη του συμμαχικού παράγοντα, οπότε ήταν αναγκαία μια μετάβαση σε ένα δημοκρατικό καθεστώς για να αποφευχθεί μια γενικότερη αποσύνθεση της καθεστηκυίας τάξης. Με λίγα λόγια ακόμη και αν επιχειρούσαν κάποιοι αμετανόητοι να προχωρήσουν σε πραξικόπημα δεν είχαν καμία πιθανότητα επιτυχίας.
Σήμερα καταγράφεται μια ανάλογη κατάσταση, χάνοντας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και γενικότερα το πολιτικό σύστημα την υποστήριξη των ευρωπαίων εταίρων, υποχρεώθηκαν οι δυο κορυφαίοι πρωταγωνιστές Παπανδρέου – Σαμαράς, να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να παραδώσουν την εξουσία σε ένα μη πολιτικό πρόσωπο. Κι αυτό υπό τις επιδοκιμασίες δύο ακόμη κομμάτων της αντιπολίτευσης ΔΗΣΥ και ΛΑΟΣ!!!
Μήπως και τώρα το δίλλημα είναι ψευτοδίλλημα; Μήπως δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσουμε στην δραχμή γιατί οι συνέπειες για την Ευρωζώνη θα ήταν ανυπολόγιστες και όσοι διακινούν το φάντασμα της δραχμής το κάνουν απλά και μόνο για εκφοβισμό;
Αν όμως αρέσκεστε στα διλλήματα, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπορεί να διατυπωθεί με ένα διαφορετικό τρόπο: «Χρεωκοπία και φτώχεια με δραχμή ή χρεωκοπία και φτώχεια με ευρώ;». Η απάντηση είναι ότι απ’ όποιο δρόμο και να πάμε στο ίδιο τέλος θα καταλήξουμε!!!
