Κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του έχει ανάγκη και από ένα κακό λύκο. Αν δεν υπάρχει λύκος, το παραμύθι δεν είναι καλό, δεν έχει αγωνία και αν δεν έχει αγωνία, συστατικό ικανό και αναγκαίο για να νοιώσουν τα παιδιά το φόβο, δεν θα το πάρει κανείς στα σοβαρά. Το ίδιο που συμβαίνει και στις ταινίες θρίλερ, αν δεν υπάρχει ο θάνατος, σαν γεγονός ή σαν υποψία, τότε έχουμε ή μια αδιάφορη ταινία ή νομίζουμε ότι βλέπουμε θρίλερ, ενώ στην πραγματικότητα βλέπουμε κωμωδία…
Όπως υπάρχουν λοιπόν παραμύθια για τα παιδιά, υπάρχουν και παραμύθια για τους μεγάλους, τα οποία για να έχουν και ουσία πρέπει να υπάρχει ο κακός λύκος. Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε αυτό που ζούμε εδώ και δύο χρόνια περίπου, είναι ένα εμπνευσμένο παραμύθι με τον κακό λύκο να εμφανίζεται πότε με την μορφή της «χρεωκοπίας» και πότε με τη μορφή της «δραχμής». Μάλιστα η χρήση αυτόν των δύο μεταμφιέσεων - απειλών γίνεται με τόσο πετυχημένο τρόπο που χωρίς να το έχουμε πολυκαταλάβει μας έχουμε αφαιρέσει όλο το πλούτο που είχαμε στα χέρια μας. Είναι τόσο υψηλή τέχνη αυτό που παρακολουθούμε που δεν απέχει και πολύ από τα σόου των σύγχρονων μάγων, των ταχυδακτυλουργών. Που στηρίζεται η «μαγεία» των ταχυδακτυλουργών; Μα φυσικά στην απάτη και ενώ το γνωρίζουμε, διασκεδάζουμε, γιατί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε που ακριβώς και με ποιο τρόπο γίνεται η εξαπάτηση.
Το αποτέλεσμα είναι, κάθε μέρα να ακούμε για νέα μέτρα, να γινόμαστε όλο και πιο φτωχοί, αλλά να μην μπορούμε να αντιδράσουμε, γιατί ενώ μας κλέβουν δεν μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκεται η απάτη ή για να το πούμε διαφορετικά που είναι η αλήθεια και που το ψέμα. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει απόλυτος έλεγχος των πληροφοριών οπότε και η δική μας κρίση διαμορφώνεται με βάση αυτά που γνωρίζουμε.
Αν για παράδειγμα βγει κάποιος και μας αποκαλύψει ότι δεν υπάρχει κακός λύκος τότε οι μηχανισμοί χειραγώγησης - κύρια μέσω της τηλεόρασης - τρελό θα τον βγάλουν ή γραφικό. Υπάρχει μια παλιά, σχετικά ταινία, που λέγεται «Το σκοτεινό χωριό» αν την έχετε δει θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοούμε. Είναι ένα σπάνιο δείγμα όπου το Χόλυγουντ αποδεικνύεται προφητικό γι’ αυτό που ζούμε.
Έχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο όπου για να σπάσει θέλει, αυτό που λέει ο Κάλβος, «αρετή και τόλμη η ελευθερία». Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρέθηκε μπροστά στο γόρδιο δεσμό, δεν κάθισε να συζητάει πως θα τον λύσει, τράβηξε το σπαθί του και τον έκοψε!!! Γι’ αυτό και ήταν μεγάλος, αλλιώς θα ήταν ένα ανθρωπάκι που κάθε πρωί που ξύπναγε θα έτρεμε μη χάσει καταθέσεις που είχε στην τράπεζα.
Ο ελληνικός εθνικός ύμνος διαφέρει από τους άλλους γιατί δεν μιλάει για την ανωτερότητα της φυλής, αλλά υμνεί ένα πανανθρώπινο αγαθό, την Ελευθερία. Αν οφείλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα απέναντι σε όλη την Ευρώπη, είναι αυτό της λύτρωσης, της Ελευθερίας.
