Δεν ξέρουμε πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κανείς όταν ζει
σε μια πτωχευμένη χώρα και η μόνη διέξοδος που φαίνεται να υπάρχει είναι μια εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία η
επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου οριοθετείται – εκτός απροόπτου – μέσα στη Μεγάλη
Εβδομάδα!!! Αν αναγνώσουμε αυτό το συμβολισμό θα διαπιστώσουμε ότι Κάποιος
θέλει να μας πει κάτι, εδώ και
καιρό, αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε…
Αν δεχθούμε λοιπόν ότι η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση μπορεί
να είναι η αρχή της λύτρωσης, αυτό σημαίνει ότι βιώνοντας εδώ και δύο χρόνια
μια «εβδομάδα των παθών» θα έπρεπε να υπάρχει εκείνο το στοιχείο που θα μας
έπειθε ότι πλησιάζουμε στη στιγμή της Ανάστασης. Δυστυχώς δεν υπάρχει, κι ο
λόγος είναι ότι θυσία χωρίς ελπίδα,
είναι θυσία χωρίς ανάσταση, είναι η θυσία που απλά βαθαίνει περισσότερο την
απελπισία, τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει σωτηρία και σε προετοιμάζει αργά ή
γρήγορα για το τέλος.
Παρακολουθούμε και τις δημοσκοπήσεις οι οποίες έρχονται να
επιβεβαιώσουν ακόμη μια φορά το αδιέξοδο. Οι εκλογές είναι σε ένα μήνα και ο
άξονας της προεκλογικής αναμέτρησης δεν είναι το αύριο αλλά το χθες. Αντί κάθε
κατάσταση που μας οδήγησε στο μνημόνιο να είχε λήξει με την σύλληψη των ενόχων
της χρεωκοπίας και όσων διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα, μεταφέρεται στο μέλλον
και αναζητεί δικαίωση ή καταδίκη μέσα από την κάλπη. Το εκλογικό σώμα όμως
παραμένει αμήχανο, μετέωρο και άβουλο, σαν κάποιον που πρέπει να απαντήσει σε
μια δύσκολη ερώτηση και από το λάθος ή το σωστό της απάντησης εξαρτάται η ζωή
του.
Η αρχαία Ελλάδα μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου
κατέρρευσε και μαζί της και οι δύο κυρίαρχες δυνάμεις -άσχετα ποιος ήταν νικητής ή ηττημένος -, η
Αθήνα και η Σπάρτη. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος ο οποίος
δεν κάνει άσκοπο διάλογο για το ποιος έφταιξε γι’ αυτό τον αιματηρό και
αδελφοκτόνο πόλεμο, αλλά υπηρετεί – χωρίς να ρωτήσει κανέναν – τι δική του
ουτοπία, η μικρή Μακεδονία να ενώσει τους Έλληνες και να χτυπήσει τον μεγάλο
αντίπαλο, τους Πέρσες, μέσα στην έδρα τους. Αυτόματα, με την απόφασή του αυτή, διεύρυνε τα σύνορα και ενώ οι μέχρι τότε
πόλεμοι γίνονταν επί ελληνικού εδάφους, άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού και
τους μετέφερε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Εκείνη η στιγμή ανατράπηκαν όλα τα
δεδομένα και σταμάτησε η πορεία φθοράς του ελληνικού χώρου και πήρε μια νέα
ώθηση που έφτασε την ελληνική γλώσσα μέχρι την Βακτριανή!
