Παρακολούθησα με πάρα πολύ προσοχή τις δηλώσεις του προέδρου
του σωματείου εργαζομένων στα πετρέλαια, Μανώλη Κελαϊδάκη, έξω από τα
δικαστήρια και αν κάτι μου έκανε εντύπωση ήταν η φρασεολόγια που χρησιμοποίησε.
Όχι, δεν έβρισε, δεν ειρωνεύτηκε, αλλά ούτε χρησιμοποίησε την
αργκό για την
οποία έγινε γνωστός στο πανελλήνιο, μίλησε όμως με μια γλώσσα που με ξένισε,
είπε για νίκη, για μάχη και για πόλεμο… Μου θύμισε την φρασεολογία που
επικράτησε και στην τελευταία συνέντευξη Τύπου της διοίκησης της ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ,
όπου ακούστηκαν λέξεις όπως «στρατός», «οι εργαζόμενοι στα κάγκελα» και άλλα
σχετικά… Μιλάμε για μια εταιρία που διαχειρίζεται εθνικό πλούτο και ανθρώπινες
ζωές ή για παίκτες ενός video games;
Για να ξέρουμε γιατί μιλάμε…
Αν όλα τα παραπάνω αποτελούν ενδοεταιρική επικοινωνία – έστω
και προβληματική – μεταξύ δύο συνεταίρων, προφανώς έχω λάθος αντίληψη της
πραγματικότητας. Όποια και αν είναι η κατάληξη αυτής της αντιπαράθεσης και
όποια και αν είναι η διοίκησης της ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ, την επόμενη ημέρα οι εργαζόμενοι
θα συνεχίσουν να έχουν το 33% και η Ενεργειακή το 67%, οπότε θα είναι
συνέταιροι, το οποίο σημαίνει ότι θα είναι υποχρεωμένοι να συνεργαστούν για το
κοινό τους καλό, αλλά και για το καλό της καβαλιώτικης και της ελληνικής κοινωνίας.
Επιπλέον, η διοίκηση θα ανήκει στην Ενεργειακή και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να
σέβονται και να υπακούουν στις εντολές που δέχονται. Σαφώς και όλα αυτά δεν
σημαίνουν ότι θα απολέσουν το συνδικαλιστικό δικαίωμα που έχουν προκειμένου να
διεκδικούν εργασιακά ζητήματα, αλλά ούτε και θα στερηθούν τον έλεγχο της
διοίκησης ως μειοψηφούσα μερίδα, όλα αυτά είναι καθορισμένα από την σχετική
νομοθεσία που ορίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Καταλαβαίνουν οι υποκινητές
αυτής της «ανταρσίας» ότι δεν πρωταγωνιστούν σε video games αλλά
ούτε και σε χολιγουντιανή υπερπαραγωγή αλλά από τις επιλογές κρέμονται οι
οικογένειες των εργαζομένων; Γιατί παίζουν με τις τύχες τόσων ανθρώπων;
Αυτή τη στιγμή στην ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ υπάρχει μια ανώμαλη κατάσταση
που αντί να μικραίνει μεγαλώνει, νομοτελειακά η σημερινή διοίκηση σύντομα θα
είναι παρελθόν, οπότε θα αναλάβει η νέα διοίκηση της Ενεργειακής και θα κριθεί
και ο Μαθιός Ρήγας για το κατά πόσο θα είναι συνεπής στα όσα υποσχέθηκε, ότι
δηλαδή την επόμενη ημέρα ανάληψης της διοίκησης θα πληρωθούν όλοι οι
εργαζόμενοι και με την πώληση του φορτίου του αργού πετρελαίου θα καλυφθούν τα
χρέη προς τρίτους. Γιατί καθυστερούν την στιγμή που θα αξιολογηθεί ο Μαθιός
Ρήγας, όχι πλέον από τα λόγια του, αλλά από τις πράξεις του; Τελικά που οδηγεί
αυτό το παιχνίδι και ποιος θα κερδίσει από αυτό; Σίγουρα δεν κερδίζουν οι
εργαζόμενοι που επί μήνες είναι απλήρωτοι, αλλά ούτε και η αγορά της Καβάλας
που έχει να λαμβάνει… Τότε ποιος κερδίζει και ποιος μετράει νίκες, θα μας
απαντήσει ο κ. Κελαηδάκης;
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
