Το πολιτικό σύστημα ψυχορραγεί και οδηγεί τα spreads της απελπισίας σε ρεκόρ εποχής. Το χειρότερο που ζούμε αυτές τις ημέρες δεν είναι η αδυναμία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και την πολιτική που διαμορφώνεται, αλλά το γεγονός ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να αρθρώσουν ένα πολιτικό λόγο αξιόπιστο, έτσι ώστε να υπάρχει εναλλακτική λύση. Πολλοί θεώρησαν ότι χάθηκε μια ευκαιρία μετά το αδιέξοδο που προέκυψε στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας… Πως είναι όμως δυνατόν να περιμέναμε κάτι θετικό από ένα τέτοιο σχήμα; Από πού προκύπτει ότι αν ενώσουμε δυο ελλειμματικές καταστάσεις θα προκύψει μια πλεονασματική;
Η αλήθεια και η ουσία του προβλήματος που οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε κατάρρευση δεν άλλη από την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να εκφράσουν μια πολιτική πρόταση η οποία θα τύχει ευρείας υποστήριξης των πολιτών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι ανίκανο, απεναντίας θα μπορούσαμε να επιχειρηματολογήσουμε για το αντίθετο… Το πρόβλημα είναι ότι ανάμεσα στους πολίτες και τους πολιτικούς υπάρχουν ένα τεράστιο χάσμα που τους χωρίζει, αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν διαφορετικής φύσης προβλήματα οπότε κατά συνέπεια και η προτεραιότητες είναι διαφορετικές. Οι πολίτες αγωνιούν για το πώς θα πληρώσουν τα δάνεια, πως θα σώσουν το σπίτι και την επιχείρησή τους, αν θα έχουν χρήματα για να πληρώσουν τον γιατρό, αν θα έχουν χρήματα για να σπουδάσουν το παιδί ή αν θα βρει μια εργασία μετά το πέρα των σπουδών του. Οι πολιτικοί από την άλλη πλευρά αγωνιούν πρώτα και κύρια για την επανεκλογή τους, για το πώς θα αυξηθεί ο τραπεζικός τους λογαριασμός και αν θα καταφέρουν να στήσουν ένα ισχυρό εκλογικό μηχανισμό που θα πληρώνεται από το δημόσιο ταμείο…. Που υπάρχει κοινός τόπος ανάμεσα σε αυτές τις δύο λίστες προβλημάτων; Πουθενά!!!
Εκεί βρίσκεται και η κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, γιατί πλέον ο πολίτης ένα πράγμα σκέπτεται: Υπάρχει έστω ένα πρόβλημα που μπορεί να μου το λύσει ο πολιτικός; Η απάντηση είναι αρνητική οπότε εκεί βρίσκεται και η αρχή της αποκλίνουσας πορείας. Το έχουμε σημειώσει και παλιότερα, ότι όσο υπήρχε άφθονο χρήμα όλα κυλούσαν καλά, κρατούσαν τα 9/10 οι πολιτικοί, έδιναν και το 1/10 στους πολίτες και με την λογική ότι όλοι έτρωγαν, κυλούσε ο καιρός. Τώρα όμως αυτά τελείωσαν οπότε τόσο οι πολίτες, όσοι και οι πολιτικοί θα πρέπει να ανακαλύψουν εκ νέου την Πολιτική.
Υπάρχουν σήμερα πάρα πολλά που μας χωρίζουν, εξάλλου και ως λαός έχουμε μια μακρά ιστορία στον διχασμό, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και πρόσφατα – εκεί φαίνεται και η αδιάλειπτη συνέχεια του γένους μας – και το υπάρχουν πολιτικό σύστημα δομήθηκε στην λογική του διχασμού. Απουσιάζει από την σκέψη μας η λογική των συγκλίσεων και των συνεργασιών, όπου για να επιτευχθούν πρέπει αφενός να διατυπωθεί ανάλογη πολιτική πρόταση και να αναδειχθεί ένα άλλο πολιτικό προσωπικό που να μπορεί να την υπηρετήσει. Μέχρι τότε κάθε προσπάθεια (εθνικής) συνεννόησης θα πέφτει στο κενό και θα ζούμε καταστάσεις όπως αυτές που διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες.
