Λένε οι γνωρίζοντες ότι μια κακόχυμη αγελάδα δεν μπορεί να
σου δώσει ούτε πολύ, αλλά ούτε και καλής ποιότητας γάλα, γι’ αυτό και αν την
παραρμέξης αυτό που θα πάρεις θα είναι
γάλα αναμεμιγμένο με αίμα, δηλαδή ένα προϊόν άνευ αξίας. Έτσι είναι και το
πολιτικό σύστημα της χώρας, ότι ήταν να δώσει στη χώρα το έδωσε, είτε το ένα
κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, είτε το άλλο
στην αντιπολίτευση, εξάλλου η προσφορά
του καθενός δεν αξιολογείται μόνο με το βαθμό εξουσίας που διαχειρίστηκε αλλά
και με τη γενικότερη συνεισφορά του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για παράδειγμα τα
κόμματα εξουσίας τα τελευταία 40 χρόνια περίπου ήταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αυτό
όμως δεν σημαίνει ότι και τα κόμματα της Αριστεράς που ουσιαστικά βρέθηκαν
εκτός νυμφώνος δεν άφησαν ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική κοινωνία. Υπήρχε μια
εποχή που αν δεν ανήκες σε αριστερό χώρο δεν μπορούσαν να ανοίξουν οι πόρτες σε
κάποια επαγγέλματα…
Γι’ αυτό αναφερόμαστε στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, αν
αφήνουμε κάτι απ’ έξω αυτό είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η οποία αν δεν υπήρχε – όπως
λέει ένας φίλος – θα είχαμε μια ανιαρή πολιτική ζωή. Δεν θα σταθούμε
περισσότερο στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, έχουμε αναφερθεί σε άλλο σημείωμα προκαλώντας
μάλιστα και την επίσημη αντίδραση του εν λόγω κόμματος.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η μεταπολιτευτική τάξη πραγμάτων η
οποία ότι ήταν να προσφέρει στη χώρα, καλό ή κακό το έχει προσφέρει, κάτι
περισσότερο δεν μπορεί να κάνει, πολύ περισσότερο να διαχειριστεί την κρίση που
ζούμε. Πρώτα απ΄ όλα η πλειοψηφία των
πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με την έννοια
της πολιτικής, έτσι όπως την καθορίζουν όλοι οι διανοητές από τον Αριστοτέλη
και εντεύθεν, δεύτερο έχουν υιοθετήσει τεχνικές της εξουσίας για το πώς μπορούν
νέμονται ισχύ και να επιβιώνουν χωρίς να κάνουν τίποτα (υπέρ του κοινωνικού
συνόλου εννοείται). Για να το πούμε διαφορετικά μόνο κατ΄ όνομα είναι πολιτικοί
στην ουσία είναι εξουσιαστές, καθώς όπου
και αν βρίσκονται το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους σωτηρία. Αυτό
φαίνεται και τώρα, έχουν φτάσει να κόβουν από τον άνεργο την θέρμανση και από
τον συνταξιούχο τα φάρμακα για να περισώσουν από την λαίλαπα της Τρόικας τα
δικά τους κεκτημένα. Όσο και αν τους πιέσουμε κάτι περισσότερο από αυτό δεν
μπορούν να βγάλουν, πολύ περισσότερο να διαχειριστούν την κρίση με τρόπο
ωφέλιμο για τον τόπο.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
