Αν και πολύ καλός στην γεωγραφία, μέχρι πριν μερικά χρόνια,
θα δυσκολευόμουνα να πω κάτι για τα Γρεβενά!!! Τίποτα περισσότερο και τίποτα
λιγότερο από το γεγονός ότι είναι μια πόλη της δυτικής
Μακεδονίας, κατά κύριο
λόγο ορεινή… που για ορισμένους δημοσίους υπαλλήλους αποτέλεσε ή έτσι το βίωσαν
ως τόπος εξορίας…
Τα τελευταία χρόνια και παρά την οικονομική κατρακύλα της
χώρας τα Γρεβενά άρχισαν να αποκτάνε μια ταυτότητα και μια μορφή στο μυαλό μου.
Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που προσφέρει ο ορεινός όγκος της Πίνδου, η
ανάδειξη παραδοσιακών οικισμών, ακόμη και η δημιουργία πρότυπων μονάδων καλλιέργειας
προϊόντων, όπως είναι η μεγάλη ποικιλία μανιταριών που μοσχοπουλιούνται στις
διεθνείς αγορές, άλλαξαν την αρχική εικόνα.
Έτσι όταν πήρα την απόφαση να παρακολουθήσω στο ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΒΑΛΑΚΟΥ την παράσταση «Memoria Obscura - Αφανής Μνήμη» που υπέγραφε η έλκουσα
την καταγωγή της από την Καβάλα Τζένη Αργυρίου, ήξερα ότι θα απολαύσω κάτι
πρωτοποριακό. Και δικαιώθηκε αυτή η εκτίμηση. Αυτή η παράσταση, για την οποία
είναι τυχεροί όσοι την παρακολούθησαν, έδειξε το πώς μια πόλη που στα μάτια μας
φαίνεται «αδιάφορη» μπορεί να γίνει ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, όπου η
τεχνολογία και η έμπνευση υπηρετούν την ιστορική αναζήτηση και οι συλλέκτες
αρχειακού υλικού έρχονται αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια κόντρα σε αισθήματα
μικρότητας και κτητικότητας.
Είναι ένα δείγμα δουλειάς που αν είχε γίνει κάτι αντίστοιχο
για την Καβάλα στο πλαίσιο των εκατό χρόνων ελευθερίας θα ήταν τόσο πλήρης και
δυνατή που δεν θα είχαμε ανάγκη από το πλήθος τόσων εκδηλώσεων. Αξίζουν συγχαρητήρια
τόσο στους συντελεστές της παράστασης όσο και στο ΔΗΠΕΘΕ που μας πρόσφερε την
δυνατότητα να την απολαύσουμε.
