Σε μια εποχή διπλής κρίσης

Με αφορμή το κλείσιμο της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ή καλύτερα με την συνέχιση της έκδοσης μόνο ως ηλεκτρονικής εφημερίδας, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η
εφημερίδα ΕΒΔΟΜΗ, γίνεται τις τελευταίες ημέρες μια συζήτηση για τον τοπικό Τύπο. Όχι ότι και οι υπόλοιπες εφημερίδες δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, εδώ ισχύει αυτό που λέει ό,τι όσα γνωρίζει ο νοικοκύρης δεν τα γνωρίζει ο κόσμος όλος, άρα όλοι μέσα στο πρόβλημα είναι.

Το πρώτο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε είναι ότι ο Γιώργος Γανίτης επέλεξε τον αξιοπρεπή τρόπο να αποσυρθεί, κλείνοντας την έντυπη έκδοση, αυτόν τον γλύτωσε από τα ρεζιλίκια στα οποία οδηγούνται ή έχουν οδηγηθεί άλλες τοπικές εφημερίδες που προσπαθούν να επιβιώσουν με φθηνούς εκβιασμούς ή με ύπουλα παιχνίδια. Το δεύτερο σχόλιο έχει να κάνει με την διπλή κρίση που χτυπάει τον Τύπο, τοπικό και μη, από την μία είναι ότι αλλάζει πλέον το μοντέλο ενημέρωσης με το διαδίκτυο και το δεύτερο με την οικονομική κρίση. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιές εφημερίδες θα επιβιώσουν και πώς θα είναι η επόμενη ημέρα, μετά την κρίση, για τον τοπικό Τύπο.  Δεν ξέρουμε καλά – καλά αν θα υπάρχει ο έντυπος Τύπος σε λίγο καιρό. Ζούμε μια δραματική αλλαγή της κοινωνίας η οποία οδηγείται σε ένα δρόμο με άγνωστη κατάληξη. Μιλάμε για το πολιτικό σύστημα που καταρρέει αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και η ίδια η κοινωνία που οδηγείται σε αποδόμηση, γιατί πλέον έχει χαθεί και αναζητείται το νόημά της.