Τελικά έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το κακό αν δεν τριτώσει δεν σταματάει. Το
ζήσαμε εδώ στην Ανατολική Μακεδονία με τις βουλγαρικές κατοχές, τις οποίες όσο
και να θέλουμε να τις ξεχάσουμε δεν μπορούμε, καθώς η βόρεια γείτονα, φίλη, σύμμαχος και εταίρος στην
Ε.Ε. χώρα δεν έχει
αναγνωρίσει ούτε τα εγκλήματα που διέπραξε, αλλά ούτε και
έχει επιστρέψει τα κλεμμένα κειμήλια από τις Μονές Εικοσιφοινίσσης και Τιμίου
Προδρόμου. Η Γερμανία συμπεριφέρθηκε πιο «πολιτισμένα», μπορεί να μην πλήρωσε
ποτέ τις πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα εκμεταλλευόμενη με αριστοτεχνικό
τρόπο τη θέση της στο μεταπολεμικό σκηνικό, αλλά ζήτησε ένα «συγγνώμη» που δεν
κόστισε και τίποτα και καθάρισε.
Επειδή όμως όταν κάποιος λέει το «συγγνώμη» χωρίς να έχει αγγίξει
τα όρια του και χωρίς να έχει μετανοήσει πραγματικά για τις πράξεις του, τότε
είναι σίγουρο ότι θα το επαναλάβει. Ωστόσο στην περίπτωση της Γερμανίας τα
πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η ίδια η γεωγραφία αυτής της χώρας την ωθεί σε
μια προς το νότο επέκταση, είναι ζήτημα επιβίωσης να «απλωθεί» και αυτή τη φορά
επέλεξε αυτό να γίνει μέσα από ένα οικονομικό πόλεμο.
Η γερμανική πειθαρχία μαζί με τον ορθολογισμό που τους
διακρίνει της επέτρεψε να κάνει ένα σχεδιασμό σε βάθος δεκαπενταετίας
τουλάχιστον και να μεταφέρει το εσωτερικό οικονομικό της πρόβλημα, εξαιτίας της
ενοποίησης, στον οικονομικό περίγυρο που δημιούργησαν για το σκοπό αυτό. Αυτός
ο «οικονομικός περίγυρος» είναι η ζώνη του Ευρώ και γι’ αυτό – για να το πούμε
απλά – μέσα σε δέκα χρόνια το άθροισμα των ελλειμμάτων των χωρών του νότου αποτελεί
το πλεόνασμα της Γερμανίας. Μιας Γερμανίας η οποία με σιδηρά πειθαρχία κατάφερε
να μην δώσει ποτέ αυξήσεις στους εργαζόμενους της του ύψους που απολάμβαναν οι
εργαζόμενοι του νότου και φυσικά να μην τροφοδοτήσει ένα καταναλωτικό
παραλήρημα, ανάλογο με αυτό που ζήσαμε εμείς.
Για τα όσα συμβαίνον σήμερα στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα και
όσα έρχονται, δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν ήταν μέρος του σχεδιασμού της
Γερμανίας. Το θέμα είναι αν υπάρχει διέξοδος, όταν υπάρχει και ένα γενικότερο
οικονομικό πρόβλημα στο δυτικό κόσμο… Μόνο ένας απρόβλεπτος παράγοντας μπορεί
να ανατρέψει την οικονομική καταστροφή που ζούμε και δεν ξέρω από πού θα
μπορούσε να προέλθει.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
