Από την αναγνώριση
των γενοκτονιών στην οριοθέτηση της ΑΟΖ
Μιλώντας σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου
Καβάλας, ο καθηγητής και στρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός οριοθέτησε το πλαίσιο
μέσα στο οποίο συνυπάρχουν τα θέματα της ΑΟΖ και των γενοκτονιών που προκάλεσε
τα τουρκικό κράτος σε συνδυασμό με τη θεωρία των παιγνίων, εξάλλου αυτό ήταν το
θέμα της ομιλία του «ΑΟΖ και ορισμός της γενοκτονίας με βάση της θεωρία τω
παιγνίων».
Το αξιοσημείωτο είναι ότι αν και η εκδήλωση κράτησε κοντά
τέσσερεις ώρες, με αμείωτο πάντα το ενδιαφέρον του κοινού το οποίο βομβάρδισε
τον ομιλητή με δεκάδες ερωτήσεις, δεν έγινε καμία ιδιαίτερη αναφορά στην
σημερινή οικονομική κρίση που βιώνουμε καθώς από τα όσα ελέχθησαν
έγινε σαφές
ότι και αυτό το γεγονός είναι απόρροια της γεωπολιτικής (υποβαθμισμένης) θέσης
της χώρας. Ουσιαστικά η προσέγγιση του κ. Λυγερού συνέδεε τις γενοκτονίες που
υπέστησαν οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μ. Ασίας με το θέμα της ΑΟΖ καθώς και
τα δύο είναι μέρος ενός παιχνιδιού βελτίωσης της θέσης κάθε παίκτη της περιοχής
στο τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που διαδραματίζεται εδώ και αιώνες.
Όπως υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο κ. Λυγερός «είναι δύσκολο
να φανταστεί κανείς ότι τα θέματα της ΑΟΖ και της Γενοκτονίας μπορούν να
συσχετίζονται. Κι όμως η πραγματικότητα το αποδεικνύει. Ένα αποτελεσματικός
τρόπος για να κατανοήσουμε αυτό το γεγονός είναι να το εντάξουμε στο πλαίσιο
της θεωρίας παιγνίων. Σε αυτό, οι παίκτες έχουν αρχικά συμφέροντα, τα οποία
λειτουργούν ως υπόβαθρο, αλλά και στρατηγικές συμπεριφοράς μέσα στο πεδίο
δράσης. Καθώς η ΑΟΖ δρα ως καταλυτικό στοιχείο, προκαλεί αναμενόμενες
αντιδράσεις. Ο καθορισμός της γεώτρησης στην περιοχή όπου συνορεύουν οι ΑΟΖ της
Κύπρου και του Ισραήλ μετά από τη διακρατική συμφωνία, αποτελεί αλλαγή φάσης
του παιγνίου. Αυτό δεν είναι πια δυνητικό, διότι η γεώτρηση είναι μία
υλοποίηση. Όσο ήταν δυνητικό το παίγνιο, ο κάθε παίκτης μπορούσε να θεωρήσει
ότι υπάρχει ή όχι, ανάλογα με τη θέλησή του. Τώρα αυτό δεν ισχύει πια.
Επιπλέον, οι προκλητικές κινήσεις της Τουρκίας, οι οποίες δεν είναι παρά
κινήσεις απόγνωσης, προκαλούν αναπόφευκτα αντιδράσεις από τους άλλους παίκτες.
Το Ισραήλ έχει υποστεί μία γενοκτονία. Η Ελλάδα έχει υποστεί μία γενοκτονία.
Και η Κύπρος ένα έγκλημα πολέμου. Αυτές οι περιοχές δεν είναι τυχαίες και
αποτελούν διαχρονικά μία συνέχεια».
Αν θέλαμε να περιγράψουμε διαφορετικά η ομιλία του κ.
Λυγερού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκείνο που υποστήριξε είναι το πώς μπορείς
να ερμηνεύσεις την ιστορία μέσα από το παιχνίδι του σκάκι. Ενδεικτικά
περιγράφοντας το χώρο της Μ. Ασίας του 1922 ως μια τεράστια σκακιέρα, απέδειξε
ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα – με βάση τις κινήσεις
του σκάκι – αν η ελληνική παρουσία δεν ελάμβανε χώρα στη Σμύρνης αλλά στην
Ανατολική Θράκη, ως πιο κρίσιμο στρατηγικό σημείο, σε σχέση με το σύνολο της
επίμαχης περιοχής. Για να αποδείξει του λόγου το αληθές επικαλέστηκε το γεγονός
της παραχώρησης της Ανατολικής Θράκης στους
Τούρκους χωρίς να πέσει μια σφαίρα… Θύμισε ακόμη ότι σε αυτή τη γη
μορφοποιήθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία και πρόσθεσε ότι τα όσα συμβαίνουν
σήμερα στην Δυτική Θράκη (συμπεριλαμβανομένης και της ΕΟΖ) είναι ουσιαστικά τα
ίδια γεγονότα.
Γενικότερα οι γενοκτονίες που υπέστησαν οι Έλληνες, οι Αρμένιοι
και οι Ασσύριοι, κατά τον κ. Λυγερό, είναι μέρος μια μεγάλης αλυσίδας που
ξεκινάει στις αρχές του 20 αιώνα, έχει κρίκους σε διάφορες χώρες και φτάνει
μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου κάθε γενοκτονία που συνέβαινε ήταν με πιο
εξελιγμένη μέθοδο απ’ ότι η προηγούμενη.
Αναφερόμενος στο πρόσωπο του Κεμάλ Πασά σημείωσε ότι το μόνο χαρακτηριστικό που
του ταιριάζει είναι «γενοκτόνος»!!! Φτάνοντας στο σήμερα παρομοίασε επίσης την
Μεσόγειο Θάλασσα ως μια σκακιέρα όπου απαρτίζεται από τα τετράγωνα της σκακιέρας
που δεν είναι άλλα από τα οικόπεδα της ΑΟΖ. Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι η
ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη σε μέγεθος στην Ευρώπη, μετά της Γαλλίας και αυτό κάνει
την χώρα μας σημαντικό παίκτη στο γεωπολιτικό παιχνίδι όχι μόνο της Ανατολικής
Μεσογείου αλλά όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό, όπως είπε όταν εμείς
βλέπουμε την μαύρη εικόνα της πατρίδας μας σήμερα κάποιοι άλλοι βλέπουν το
απέραντο γαλάζιο της ΑΟΖ!!!
Ξεχωριστή εκδήλωση
Η εξαιρετική αυτή εκδήλωση που οργάνωσε ο διευθυντής του 17ου
Δημοτικού Σχολείου κ. Απόστολου Σαραντίδη αποτέλεσε ίσως την καλύτερη φετινή
εκδήλωση στην μνήμη των 90 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής και αυτό για
δύο λόγους, αφενός γιατί έθιξε με τον
καλύτερο τρόπο το ζήτημα της ιστορικής μνήμης και ανέλυσε τα γεγονότα του 1922
και όσα προηγήθηκαν στην διεθνή σκηνή (ή καλύτερα στο παρασκήνιο) αλλά και
αφετέρου δεν περιορίστηκε στο χαρακτήρα ενός μνημόσυνου αλλά έδωσε διέξοδο στο
σήμερα, προσδιορίζοντας ως την νέα Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού την οριοθέτηση
και την αξιοποίηση της ΑΟΖ. Η ΑΟΖ είναι το μέσο για να ξαναγυρίσει η Ελλάδα όχι
ως υποτελής αλλά ως παίκτης στο γεωπολιτικό παιχνίδι της Ευρώπης και της
Ανατολικής Μεσογείου και όσο αργούμε μόνο χαμένοι βγαίνουμε. Πέρα του κ.
Λυγερού για την ανάλυση που μας παρουσίασε αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον κ.
Σαραντίδη γιατί με αυτή του την επιλογή πέτυχε αυτό που δεν μπόρεσε κανένα από
τα μικρασιατικά σωματεία της Καβάλας.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
