Περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε φαίνεται η χρεωκοπία του
συνδικαλιστικού κινήματος τώρα. Η επιλογή των συνδικαλιστών να υποταχθούν στην
πολιτική εξουσία και να γίνουν μηχανισμοί χειραγώγησης και ποδηγέτησης του
συνδικαλισμού τους οδήγησε στην κατάσταση που
βρίσκονται σήμερα, να είναι
ηγέτες χωρίς λαό. Οι αναιμικές πορείες και οι συγκεντρώσεις, χωρίς πλήθος και
χωρίς πάθος, είναι το αντίτιμο της αναξιοπιστίας τους. Αυτό φάνηκε και χθες
στην Καβάλα, μια ημέρα πριν την ψήφιση των μέτρων αποδόμησης της ελληνικής
κοινωνίας και μόνο εκατοντάδες
εργαζόμενοι βρήκαν ότι ήταν χρήσιμο να παραβρεθούν στις δύο συγκεντρώσεις που
έγιναν στην Καβάλα.
Αργά οι γρήγορα οι πολιτικοί θα πληρώσουν την ανεύθυνη
πολιτική τους και την τιμωρία αυτή, αν αξίζουν να την μοιραστούν, αυτό θα
πρέπει να γίνει με τους συνδικαλιστές που κατάφεραν να ευνουχίσουν – από πολύ
νωρίς – κάθε υγιείς αντίδραση.
