Πριν από λίγες ημέρες, για την ακρίβεια την ημέρα της εορτής
του αποστόλου Ανδρέα – καθόλου τυχαία μέρα – ένα από τα ιστορικά στελέχη του
τοπικού ΠΑΣΟΚ μας εξομολογούνταν ότι νοιώθει
σαν να είναι στην Ένωση Κέντρου,
το 1974, όπου τότε τα στελέχη του άλλοτε κραταιού κόμματος έφευγαν άλλα προς τα
Αριστερά για να ενσωματωθούν στο ΠΑΣΟΚ, άλλα προς τα Δεξιά, για να ενσωματωθούν
στη ΝΔ και όσοι έμειναν έκαναν λίγα χρόνια υπομονή για να κλείσουν φεύγοντας
την πόρτα του κόμματος.
Στην ίδια θέση βρίσκεται αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ, το οποίο
όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν δεν υπέστη απλά μια εκλογική ήττα, εξάλλου
αυτό το είχε ζήσει και το 1989, αλλά μια ιδεολογική ήττα, αφού ουσιαστικά
ηττήθηκε ο λόγος για τον οποίο υπήρχε.
Η οικονομική κρίση οδήγησε, μαζί με την Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ
στην χρεωκοπία, είναι ένα κόμμα που δεν έχει πια καμία ελπίδα ανάκαμψης, το
μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι να μείνει ένα «μαγαζάκι» που με ένα
αναλογικότερο σύστημα εκλογής, θα συνεχίσει να είναι χρήσιμο ως κυβερνητικός
εταίρος.
Ο ιστορικός κύκλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε από τη δεκαετία του
’90, τώρα ήρθε η ώρα να κλείσει και ο βιολογικός. Είναι ένα κόμμα μιας άλλης
εποχής, των χρόνων του ψυχρού πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ, μόνο που
θα πρέπει να περιμένουμε λίγο, να της έρθει και αυτής ο λογαριασμός, που θα
είναι η ώρα που θα πληρώσει για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την κρίση. Τι άλλο
μας μένει από το χθές; Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το τρίτο κόμμα – και το νεώτερο - το οποίο θα αναλάβει κυβερνητικό ρόλο στην τρίτη
και τελευταία πράξη της ελληνικής τραγωδίας. Για το ΚΚΕ δεν γίνεται λόγος γιατί
ήδη πληρώνει την αδυναμία του να συλλάβει τα μηνύματα των δύσκολων καιρών που
ζούμε.
Δεν θέλουμε να σπείρουμε απογοήτευση, ούτε πανικό, αλλά αν
δεν καθαρίσει ο τόπος από τα ερείπια του παρελθόντος δεν μπορεί να χτιστεί ένα
νέο πολιτικό σύστημα. Από το 1989 ο κόσμος έχει μπει σε μια νέα τροχιά που ούτε
καν την υποψιαζόμαστε. Έχουμε ακόμη να διανύσουμε πολύ δρόμο για
συγχρονιστούμε. Αυτό δεν θα συμβεί αν δεν διατυπωθεί από την ίδια την κοινωνία
το αίτημα για μια άλλη πορεία της χώρας. Ακόμη ζούμε μέρες πίκρας και
απογοήτευσης για ότι χάσαμε, έχουμε δρόμο πολύ μέχρι να φτάσουμε στην αποδοχή και να
περάσουμε στην επόμενη φάση που είναι η γέννηση της ελπίδας και του νέου.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
