Τελικά είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα
και έχει να κάνει με την εκπληκτική ταχύτητα που αλλάζει η ατζέντα της
καθημερινότητας. Πριν προλάβουμε να σταθούμε σε ένα γεγονός και να σκεφτούμε το ΤΙ και το ΓΙΑΤΙ,
έρχεται αμέσως μετά το επόμενο και μετά το
επόμενο και πηγαίνοντας έτσι
χανόμαστε. Το αποτέλεσμα είναι να μην κατανοούμε σε βάθος τις αιτίες που
δημιουργούν τα προβλήματα, οπότε να μην μπορούμε και να καταλήξουμε στο τι
φταίει για να το αλλάξουμε.
Και ένα παράδειγμα. Την περασμένη εβδομάδα ξεσηκώθηκε σάλος
με την περίφημη τροπολογία για τις περικοπές των προνομίων των βουλευτών.
Κόντεψε να «ναυαγήσει» η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου επειδή αντέδρασαν οι
υπάλληλοι της Βουλής. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι υπάλληλοι; Είναι αυτοί που τους
βουλευτές και τους υπουργούς δεν τους αποκαλούν ούτε με τον τίτλο, αλλά ούτε
και με το όνομά τους, τους φωνάζουν «μπαμπά», «θείο», «κουμπάρε» και χίλιους
άλλους βαθμούς συγγένειας που περιλαμβάνει το ελληνικό σύστημα διάρθρωσης της στενής
και ευρύτερης οικογένειας!!!
Το 1974 οι έλληνες ψήφισαν με ένα συντριπτικό ποσοστό κατά
της βασιλείας και έκτοτε – όπως γράφουν τα βιβλία της ιστορίας – στη χώρα
υπάρχει αβασίλευτη δημοκρατία… Είναι έτσι; Αποτιμώντας την σαραντάχρονη σχεδόν
πορεία της μεταπολίτευσης, εκτιμούμε ότι το ξεχωριστό στοιχείο της Γ’ Ελληνικής
Δημοκρατίας δεν ήταν ο χαρακτηρισμός «αβασίλευτη» αλλά η δημοκρατία να μπορούμε
να επιλέξουμε ποια «βασιλική» οικογένεια θα επιλέξουμε για να κυβερνήσει. Ουσιαστικά
με την ψήφο μας επιλέγαμε τη μία ή την άλλη δυναστεία και αν ενδιάμεσα μεσολάβησαν
διάφοροι τρίτοι, ήταν απλά για να γίνουν τα περάσματα, από την μία κατάσταση
στην άλλη. Κανονική βασιλεία είχαμε, με τους βασιλείς, τους αυλικούς και όλα τα
συμπαρομαρτούντα. Μέρος αυτού του
οικοδομήματος είναι και οι υπάλληλοι της Βουλής. Ρωτήθηκε ο πρόεδρος του
σωματείου των εργαζομένων στην Βουλή, αν οι προσλήψεις γίνονται μέσω ΑΣΕΠ και η
απάντηση διαβάστε ποια ήταν: «Δεν είναι δυνατόν να γίνονται μέσω ΑΣΕΠ γιατί
εμείς είμαστε ειδικό προσωπικό και δεν μπορεί ο καθένας να γίνεται υπάλληλος
και να εισέρχεται μέσα στη Βουλή»!!!
Όπως καταλαβαίνετε η κατάληψη, από την θέση του κλητήρα της
Βουλής, μέχρι του πρωθυπουργού είναι άκρως οικογενειακή υπόθεση, γιατί δεν
είναι δυνατόν ο καθένας να θέλει να καταλάβει αυτές τις θέσεις… Ποιος είναι ο
καθένας; Κάθε προσοντούχος Έλληνας, που διαθέτει γνώσεις, τίτλους σπουδών και εμπειρίες. Στην Αμερική
έφτασαν να εκλέξουν για δεύτερη φορά έγχρωμο πρόεδρο δημοκρατίας και εμεί εδώ,
εν έτει 2012 δικαιώνουμε απόλυτα τη φράση ότι «σόι, πάει το βασίλειο». Μήπως η
λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας είναι να αποφασίσουμε πραγματικά αν θα είμαστε
μια βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία; Χωρίς προσχήματα.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
