Όπως σημειώναμε και χθες το ζήτημα είναι για «για ποιόν
δουλεύει το ελληνικό δημόσιο» σήμερα, μετά την διάρρηξη των σχέσεων που έχει
επέλθει με το πολιτικό σύστημα; Η απάντηση είναι ότι εργάζεται με τον αυτόματο
πιλότο καθώς οι υπάλληλοι σε μεγάλο βαθμό έχουν αυτονομηθεί και
πράττουν κατά
το δοκούν. Έχουν κατοχυρώσει ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται
να προχωρήσει σε απολύσεις – γιατί δεν τολμάει να το κάνει –, απολαμβάνουν την
ακλόνητη μονιμότητα και την κατά βούληση εργασία – κατά το κοινός λεγόμενο
«όποτε τους καπνίσει» - και γκρινιάζουν μόνιμα και σταθερά για τις μειώσεις των
μισθών τους, ιδιαίτερα αυτοί που έπαιρναν πολλά και τώρα έχουν πέσει στα λίγα,
παραβλέποντας όμως ότι κάθε και 1η και 15η πληρώνονται!!!
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σε υπηρεσία εδώ στην Καβάλα.
Είναι δύο διπλανά γκισέ, στο ένα είναι μια κυρία γύρω στα 45 – 50 όπου
συνομιλεί με ένα εξυπηρετούμενο πολίτη – μάλλον γνωστό της - και του εξηγεί
πόσα τις «έκοψαν» από τι μισθό της, στο διπλανό γκισέ είναι μια νέα κοπέλα που
κυριολεκτικά «τρέχει και δεν φτάνει»…. Μετά από μισή ώρα περίπου, η πρώτη – που
κάνει συνδικαλισμό – έχει κρεμάσει ταμπέλα «ΚΛΕΙΣΤΟΝ» για να μπορεί να συνεχίσει
να μιλάει στον γνωστό της, στο διπλανό γκισέ η άλλη υπάλληλος σε αυτό το
διάστημα έχει εξυπηρετήσει κοντά στα 15 – 20 άτομα!!! Αν έψαχνε κανείς εκείνη
την ώρα τον προϊστάμενο για να κάνει παράπονα, δεν θα τον έβρισκε γιατί δεν
ήταν παρών, προφανώς κάπου αλλού ήταν όπου κλαψούριζε και αυτός το πόσα έχασε…
Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα έχασαν πολλά, αλλά οι
εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τα πάντα. Το 1.500.000 άνεργοι είναι από
τον ιδιωτικό τομέα, οι αμοιβές των 300 – 400 ευρώ για 8ωρη απασχόληση είναι για
τον ιδιωτικό τομέα, τα 2.500.000 έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας
είναι στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν θέλουμε να δούμε να διαμορφώνεται ένα κλίμα σύγκρουσης
ανάμεσα στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και απέναντι να βρίσκονται οι
εργαζόμενοι και οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, γιατί θα ήταν ολέθρια εξέλιξη.
Ωστόσο είναι αναγκαίο να αρχίσει να διαμορφώνεται στον δημόσιο τομέα μια άλλη
αντίληψη, ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετούν τον πολίτη, ο
οποίος εν κατακλείδι είναι και ο εργοδότης τους, το να αναπολούν τα περασμένα
μεγαλεία δεν ωφελεί σε τίποτα και αν διαφωνούν με την μνημονιακή πολιτική –
σωστά και δίκαια – δεν τους φταίει ο πολίτης που ζητάει να εξυπηρετηθεί, ευθύνη
έχουν οι συνδικαλιστές τους που «εξαγοράστηκαν» από τους πολιτικούς και η
υποταγή της δημόσιας διοίκησης στην εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. Αν στρέψουμε
την οργή τους και την αγανάκτηση τους στους πραγματικά υπαιτίους και ας μην
χτυπάνε το σαμάρι επειδή δεν τολμάνε να αγγίζουν τον γάιδαρο.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
