Στην μεταπολεμική Ελλάδα το τρίπτυχο της επιτυχίας ήταν, ένα
καλό πτυχίο, ένα μεγάλο και σύγχρονο σπίτι
και καταθέσεις στις τράπεζες. Επάνω σε αυτό το μοντέλο δομήθηκε η
κοινωνία και οικοδομήθηκε το μοντέλο της ευημερίας. Τώρα που ο δημόσιος τομέας,
ο μεγάλος εργοδότης του έθνους καταρρέει οπότε η εξαργύρωση του πτυχίου με μια
θέση εργασίας είναι ασύμφορη, τώρα που η επένδυση σε γη έχει καταλήξει ελέω
χαρατσιών ασύμφορη, αλλά και με ένα τραπεζικό σύστημα που ζει τον δικό του
Τιτανικό, οπότε ο έχων καταθέσεις έχει χάσει τον ύπνο του, τι μένει;
Μα να ανακαλύψουμε εκ νέου την πραγματική ζωή και μαζί την
πραγματική οικονομία. Πλέον το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι ένα πτυχίο που
πήρες στα 25 και με αυτό βγαίνεις στην σύνταξη στα 65 ή στα 70 σου. Πέρα από τα
τυπικά πρέπει να υπάρχουν και τα ουσιαστικά προσόντα που θα
κάνουν την διαφορά.
Τα χρήματα που αποθησαυρίζονται δεν μπορούν να γίνονται σπίτια και οικόπεδα
απλά για να εισπράττεις κάποιος τα ενοίκια και να ζει από αυτά, αν το κάνει θα
πληρώνει βαρείς φόρους. Τα χρήματα θα πρέπει να επενδύονται σε επιχειρήσεις, το
ίδιο ισχύει για τις καταθέσεις, τίποτα περισσότερο από όσα χρειάζονται σε ώρα
ανάγκης.
Αυτές οι αλλαγές που έρχονται και ήδη τις περιγράψαμε όσο
πιο συνοπτικά γίνεται, θα καθορίσουν μια νέα πραγματικότητα, όχι όμως
μόνο οικονομική. Δεν μπορεί να μείνει αλώβητο το πολιτικό σύστημα.
Σχεδόν το σύνολο των κομμάτων και των εκλεγμένων στο κοινοβούλιο είναι προϊόντα
της οικονομίας που πεθαίνει. Ποιος θέλει ή έχει ανάγκη ένα πολιτικό που το μόνο
που μπορεί να κάνει είναι να μεσολαβεί ανάμεσα στο δημόσιο και τον πολίτη; Μα
εδώ ο ένας πόλος φεύγει. Ποιος έχει ανάγκη έναν πολιτικό που λειτουργεί ως
ενεργούμενο των δανειστών και κατ΄ επέκταση μια κατάσταση παρακμής;
Οι αλλαγές που γίνονται είναι περισσότερες από όσες μπορούμε
να αφομοιώσουμε αλλά σίγουρα λιγότερες από όσες επιτάσσουν οι καιροί. Ωστόσο η
μεγάλη αλλαγή που θα σηματοδοτήσει μια νέα πορεία δεν μπορεί να είναι άλλη από
τέλος του αθηναϊκού κράτους. Το νεοελληνικό κράτος πεθαίνει και μαζί και η
πρωτεύουσα του. Θάνατος αργός και βασανιστικός για όλους μας, σωτήριος όμως για
το μέλλον της χώρας. Και εμείς τι κάνουμε απέναντι σε όλα αυτά; Τίποτα
περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να γυρνάμε την πλάτη στο ψέμα και το
δήθεν, απ’ όπου και αν προέρχεται.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
