Αν ανατρέξετε λίγα χρόνια πίσω, θα θυμηθείτε τουλάχιστον
καμιά δεκαριά – τουλάχιστον – επιχειρήσεις στην Καβάλα που παρήγαγαν έπιπλα. Αν
σήμερα από αυτές έχουν απομείνει 1 – 2 είναι ζήτημα και αυτές κατέχουν ένα
μικρό τμήμα πλέον της αγοράς. Την ίδια ώρα ακόμη και
εταιρίες εθνικής εμβέλειας
όπως η NEOSET στο νεανικό έπιπλο και η SATO στο έπιπλο γραφείου, κατεβάζουν ρολά. Τελικά σε τι έπιπλα,
καθόμαστε, τρώμε, διαβάζουμε και κοιμόμαστε;
Αν κάποιος θέλει κάτι καλό και ακριβό θα πάει σε εισαγόμενα
έπιπλα, κύρια από την Ιταλία, αν θέλει κάτι φθηνό και νεανικό θα πάει στο ΙΚΕΑ
και η τρίτη επιλογή που έχει, είναι τα τούρκικα έπιπλά, αυτά φαίνεται πάνε μαζί
με τα τουρκικά σήριαλ. Η Καβάλα ειδικά έχει κατακλυστεί από έπιπλα από την
Τουρκία, μπορεί να έχετε και εσείς ένα
και να μην γνωρίζετε καν την προέλευση του.
Αν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, αυτό είναι ότι
πέρα από τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που στην πλειοψηφία τους είναι
εισαγόμενα, πέρα από τα ρούχα και τα παπούτσια που επίσης είναι εισαγόμενα,
πέρα από τα αυτοκίνητα και τα δίκυκλα που επίσης είναι εισαγόμενα, πέρα από τις
ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, τώρα θα πρέπει να λογίζουμε και τα
έπιπλα… Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι πως φτάσαμε μέχρι εδώ, αλλά το πώς ακόμα
μιλάμε για ελληνική οικονομία. Το ποιος φταίει είναι γνωστό, γι’ αυτό μην έχετε
καμία ψευδαίσθηση ότι αυτοί που με νόμους και αποφάσεις γκρέμισαν το
οικοδόμημα, έχουν σήμερα καμία διάθεση να το αναστηλώσουν. Ούτε διάθεση έχουν,
αλλά ούτε και το θέλουν.
