Ο αείμνηστος Ευάγγελος Ευαγγελίου διετέλεσε δήμαρχος επί
χούντας, με λίγα λόγια ήταν αυτό που λέμε «χουντικός δήμαρχος». Με την πολιτεία
του δικαίωσε αυτό που πίστευε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος επηρεασμένος από
τον Αριστοτέλη, έδινε περισσότερη σημασία στον τρόπο λειτουργίας ενός
πολιτεύματος απ’ ότι στη μορφή του, δηλαδή θεωρούσε ότι υπήρχαν ορθές και
διεφθαρμένες εκδοχές του ίδιου πολιτεύματος. Η στάση του αυτή ήταν ένα ακόμη
δείγμα το πόσο τον γοήτευε το εφικτό απέναντι σε ένα απόμακρο και ανέφικτο
ιδεώδες. Έτσι λοιπόν ο Ευαγγελίου αν και χουντικός ήταν ο δήμαρχος που έτυχε
της αποδοχής, της εκτίμησης, της αγάπης, όλων των καβαλιωτών, σε οποιονδήποτε
πολιτικό χώρο και να ανήκαν. Ποτέ κανείς δεν τόλμησε να τον κατηγορήσει, ούτε
ως υπονοούμενο, για την συνεργασία του με την χούντα, απεναντίας όλοι τον
τιμούσαν για την προσφορά του στον τόπο, αλλά και για την βοήθεια που πρόσφερε
στους ανθρώπους της Καβάλας. Αυτό συνέβη γιατί πέρα από χουντικός ήταν άνθρωπος
και με έργα απέδειξε ότι αγαπούσε τον τόπο του. Δεν θέλουμε να μπούμε σε
λεπτομέρειες αλλά όλοι λίγο πολύ έχουν να θυμούνται κάτι καλό από την ζωή του
και δεν διστάζουν να το μαρτυρήσουν όταν το φέρει η κουβέντα.
Για να μπορέσει να συνεχίσει να προσφέρει, ο Ευάγγελος
Ευαγγελίου, το 1982 κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές, ως υποψήφιος δήμαρχος
Καβάλας, όμως δεν τα κατάφερε να εκλεγεί, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί
το πολιτικό κλίμα στη χώρα ήταν υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Έχασε στον δεύτερο γύρο με
μικρή σχετικά διαφορά από τον επίσης αείμνηστο πια, Λευτέρη Αθανασιάδη. Έκτοτε ο
Ευαγγελίου αποσύρθηκε από τα κοινά, χωρίς να κακολογήσει ποτέ κανέναν. Απέφευγε
ακόμη και τις συνεντεύξεις. Δεν χρειάστηκε επίσης να γράψει βιβλίο, δεν
χρειάστηκε να ζητήσει από κανέναν να μιλήσει για το πρόσωπό του με κολακευτικά
λόγια... Δεν το είχε ανάγκη, γιατί κάθε μέρα της ζωής του το εισέπραττε
αβίαστα, από τους συμπολίτες του.
