Αν κατέδειξε κάτι το 2012 είναι ότι η πολιτική της λιτότητας
και του περιορισμού των μισθών και των συντάξεων έδωσε ότι είχε να δώσει, στο
βωμό του περιορισμού του δημόσιου ελλείμματος. Όσο και
να πιεστούν επιπλέον οι
μισθοί και οι συντάξεις, μόνο κοινωνική ένταση μπορεί να εισπράξει όποιος το
επιχειρήσει, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Επιπλέον και στο βωμό της φορολογίας, έχει εξαντληθεί η
φοροδοτική ικανότητα των συνεπών και τίμιων πολιτών. Περαιτέρω θυσίες όσο και
να ζητηθούν από τους ίδιους δεν μπορούν να αποδώσουν, θα είναι μάταιος κόπος.
Κάθε νέος φόρος το μόνο που θα προσθέτει θα είναι χρέη προς την εφορία όσων
έχουν κάνει το λάθος να μην κλέβουν.
Όσο και να ασκηθούν νέες πιέσεις για νέες περικοπές και για
νέους φόρους, οι θυσίες δεν θα έχουν αποτέλεσμα γιατί γίνονται σε βωμούς χωρίς
θεούς, γι’ αυτό και είναι ένας μάταιος κόπος. Όσο έρχονται στην επιφάνεια και
νέες αποκαλύψεις για νέα σκάνδαλα και για νέες λοβιτούρες τόσο αποδεικνύεται
ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να οδηγήσει την χώρα στην έξοδο
από το τοπίο της κρίσης. Κάθε προσπάθεια που γίνεται και θα γίνεται, όσο
φιλότιμη και να είναι, όσο καλές προθέσεις και να θέλει να υπηρετήσει, σύντομα θα
οδηγηθεί στο αδιέξοδο. Εκείνο που απουσιάζει είναι η τίμια σχέση πολιτών –
πολιτικών.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια νέα τάξη πραγμάτων η οποία θα
αποτυπωθεί και σε ένα νέο σύνταγμα που θα ανατρέπει τις δομές της
μεταπολίτευσης. Με λίγα λόγια η χώρα δεν μπορεί να μπει σε μια αναπτυξιακή
πορεία έχοντας ένα πολιτικό σύστημα σε συντρίμμια, χρειάζεται μια νέα πρόταση
την οποία κανείς δεν δείχνει να είναι σε θέση να διατυπώσει, τουλάχιστον από τα
λεγόμενα μεγάλα κόμματα. Είναι σαφές ότι μεσούσης της κρίσης υπάρχει ένα
πολιτικό κενό…
Στο σημείο αυτό μόνο ευχές μπορούμε να διατυπώσουμε, το 2013
να οδηγήσει σε πλήρη κατεδάφιση του παλιού, να δώσει τόπο για να ανθίσουν νέες
ιδέες και την ευκαιρία στους ικανούς και άξιους να γυρίσουν από την εξορία στην
οποία τους έστειλε ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Ας είναι το
2013 ένα έτος επιστροφής της αξιοσύνης, της τιμιότητας και του καθαρού
πολιτικού λόγου στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Αν είναι να θυσιάσουμε και
άλλα από το υστέρημα μας να ξέρουμε τόσο γιατί το κάνουμε αλλά και να ξέρουμε
ότι θα έχουν αντίκρισμα.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
