Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Οι νέες ιδέες και οι δυσκολίες τους


Η Καβάλα ευγνωμονούσα





Στο σόου KAVALA FLY INN θα συμμετέχουν περίπου 76 αεροπλάνα με μέσο όρο πληρωμάτων το καθένα από αυτά τα 4 άτομα, δηλαδή έχουμε ένα αριθμό γύρω στα 300 άτομα, αν σε αυτά προσθέσουμε άλλα 200 άτομα που είναι οι συνοδοί των πληρωμάτων αυτό σημαίνει ότι με τους πιο μέτριους υπολογισμούς θα φιλοξενηθούν κοντά στα 500 άτομα. Αρχικά ο σχεδιασμός ήταν, μέρος των επισκεπτών να φιλοξενηθεί σε καταλύματα του Δήμου Νέστου και πιο συγκεκριμένα στην Κεραμωτή. Επιπλέον επρόκειτο να υπάρχει και ένα διπλό πρόγραμμα εκδηλώσεων για Καβάλα και Χρυσούπολη. Ωστόσο η κατάληξη ήταν όλα να γίνουν στην Καβάλα, και η φιλοξενία και το πρόγραμμα των επιδείξεων. Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα ο δήμαρχος Νέστου Σάββας Μιχαηλίδης, ο οποίος πάσχοντας όπως φαίνεται από το σύνδρομο της «τουριστοφοβίας» κλείνεται στο γραφείο του και δεν θέλει να δει κανέναν. Απλά, στο σημείο αυτό θα θυμίσουμε τα όσα δήλωσε στο «Χ» ο δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης και επαγγελματίας στο χώρο του Τουρισμού, Γιάννης Χατζηγερακούδης όταν προ ημερών περιέγραφε στο «Χ» την αντιτουριστική έως εχθρική στάση του κ. Μιχαηλίδη προς κάθε ιδέα τουριστικής ανάπτυξης της Κεραμωτής.



Στο Δήμο Νέστου λοιπόν έχουν κάθε λόγο οι επαγγελματίες από το χώρο του τουρισμού να καταδικάζουν αυτή την στάση του κ. Μιχαηλίδη, οι Καβαλιώτες όμως έχουν κάθε λόγο να τον ευχαριστούν, καθώς η αγορά της Καβάλας έχει να κερδίσει τα μέγιστα από την διοργάνωση του σόου KAVALA FLY INN.





Νέες ιδέες



Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν συνήθως οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό, είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο Νομός Καβάλας δεν μπορεί να είναι στραμμένος μόνο προς το θερινό τουρισμό, γιατί σε εμάς η καλοκαιρινή σαιζόν είναι πολύ μικρή σε σχέση με άλλους τουριστικούς προορισμούς που βρίσκονται στην νότια Ελλάδα (Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα κ.λπ.), γι’ αυτό και θα πρέπει να στραφούμε και σε άλλα είδη που θα λειτουργήσουν συμπληρωματικά. Διοργανώσεις όπως το KAVALA FLY INN, συμβάλουν στο να προσελκύσουν τουρίστες που ασχολούνται με το ακριβό σπόρ της αεροπλοΐας. Πρόκειται για τουρίστες με μεσαία και υψηλά εισοδήματα που δεν δυσκολεύονται να ξοδέψουν. Επιπλέον η περιοχή μας ενδείκνυται γι’ αυτό το είδος τουρισμού είτε λόγω του αεροδρομίου που διαθέτουμε, είτε και λόγω του ενδιαφέροντος τοπίου που έχουμε.



Επιπλέον είναι μια διοργάνωση που αν στηριχθεί μπορεί να συμπληρωθεί και με άλλα ενδιαφέροντα γεγονότα όπως είναι οι εκθέσεις αεροπλοΐας στις οποίες οι εταιρίες παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους και συνήθως αυτές συνοδεύονται και από εκδηλώσεις αεροπορικών επιδείξεων. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε κερδίσει και μια διοργάνωση για το αραχνιασμένο, αλλά κόστους αρκετών εκατομμυρίων, εκθεσιακό μας κέντρο.

Να αλλάξουμε τα στερεότυπα


Έχουμε σκεφτεί ποια είναι τα στερεότυπα που εξέθρεψαν γενιές και γενιές Ελλήνων; Δεν ήταν κυρίαρχο μοντέλο όλα αυτά τα χρόνια μια θέση στο δημόσιο; Δεν ήταν κυρίαρχο όνειρο ο τρόπος ζωής ενός γιάπη;  Να μην πούμε για το όνειρο ενός νέου  να περνάει χαλαρά και αραχτά την ημέρα του με ένα φραπέ στο χέρι, ανεμίζοντας ένα πτυχίο που πήρε μετά κόπων και βασάνων – των γονέων που τον σπούδασαν – και περιμένει να το εξαργυρώσει με μια «καλή θέση»!!! Καλές θέσεις υπάρχουν όμως σήμερα; Αν εννοούμε «καλές θέσεις», αυτές που ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ελέω μνημονίου τελείωσαν. Αν εννοούμε «καλές θέσεις», αυτές που δημιουργεί η ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε μας τελείωσαν, είτε δεν πρόλαβαν καν να δημιουργηθούν.



Εδώ και δεκαετίες, το πιο επικίνδυνο «σπόρ» στην χώρα μας ήταν το να είσαι σοβαρός επενδυτής. Μόνο ως επιχείρηση αυτοκτονίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάθε τέτοιου είδους εγχείρημα. Κι όχι μόνο αυτό, μέσα από τις κοινωνικές διεργασίες που έλαβαν χώρα, στην σκιά μια ψευδεπίγραφης ευημερίας, απαξιώθηκε κάθε παραγωγικό επάγγελμα. Στο χρηματιστήριο των κοινωνικών σχέσεων και στην κλίμακα της κοινωνικής ανόδου, μετρούσε περισσότερο το να είναι κάποιος μεσάζων – προμηθευτής, από το να είναι βιοτέχνης ή αγρότης. Μετρούσε απείρως περισσότερο το να διαχειρίζεται αέρα κοπανιστό, τουτέστιν παπαγαλάκι, από το να είναι δημιουργός προϊόντων ή συγκεκριμένων υπηρεσιών. Πως συνέβη όμως αυτό; Δεν μας χωρίζουν πολλές δεκαετίες από την εποχή εκείνη που αν εμφανιζόταν κάποιος σε ένα λαϊκό καφενείο και δήλωνε ως επάγγελμα «υπάλληλος χρηματιστηριακής» εταιρίας θα τον κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Την ίδια συμπεριφορά θα τύχαινε κάποιος στις ημέρες μας αν δήλωνε τυροκόμος ή παραγωγός λογισμικού!!!



Η κατακλυσμιαία αλλαγή στα στερεότυπα δεν έγινε από την μια ημέρα στην άλλη, πέρασε μέσα από τα πρότυπα της μόδας που καλλιέργησε η ευδαιμονούσα – έστω και με δανεικά – κοινωνία μας. Ποικίλης ύλης περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές και διάφορα κοινωνικά happening ήταν η αιχμή του δόρατος, για να μετατραπούμε από παραγωγοί σε διαχειριστές του κοπανιστού αέρα.



Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε σοβαρά για την κρίση σήμερα, θα πρέπει να επιστρατευτούν όλοι αυτοί οι μηχανισμοί προπαγάνδας, -διαμόρφωσης της κοινής γνώμης επί τω επιστημονικότερο – για να διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες που θα νοιώθει κανείς υπερήφανος και ακομπλεξάριστος όταν πετύχει να είναι παραγωγός ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας και μάλιστα με υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.



Καλώ το «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και οι «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» αλλά μόνο για να εκτονωθεί η οργή, η σχέση εξάρτησης σπάει όταν η κοινωνία ξεφύγει από τα δεσμά με τα οποία είναι δεμένη σήμερα, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν μπει η παραγωγική μηχανή μπρός.





Υ.Γ. Όταν αλλάξουν τα στερεότυπα και από χώρα καταναλωτών γίνουμε χώρα παραγωγών, τότε θα αλλάξουν και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιλογών που θα κάνουμε την ώρα που θα ψηφίζουμε για δήμαρχο, περιφερειάρχη, βουλευτή  ή πρωθυπουργό!!!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ

Πέφτει ξύλο;




Έχουμε την εντύπωση ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά στην ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ. Απόδειξη τα όσα συνέβησαν προχθές το απόγευμα όπου ο πρώην γραμματέας του σωματείου Δημήτρης Ανδριώτης δέχθηκε επίθεση από άλλο εργαζόμενο. Σύμφωνα με τα όσα πληροφορούμαστε το πρωί της ίδιας ημέρας η ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ είχε δικαστήριο με ένα πρώην εργαζόμενο της, ο οποίος απολύθηκε κάτω από ασαφείς συνθήκες «ανάρμοστη και αντισυμβατική συμπεριφορά» όπως γράφτηκε στην αιτιολογία. Ο κ. Ανδριώτης λοιπόν πήγε στο δικαστήριο, ως εργαζόμενος στην εταιρία και ως συνδικαλιστής, να καταθέσει υπέρ του πρώην συναδέλφου του. Τα όσα είπε όμως στο δικαστήριο ενόχλησαν –μίλησε μεταξύ άλλων τόσο για άδικη απόλυση όσο και για για κάποιους που εργάζονται στα πετρέλαια και συγχρόνως έχουν και δεύτερη δουλειά, μιας και απολυμένους κατηγορήθηκε και γι’ αυτό –, όπως ενόχλησε και γενικά το γεγονός ότι πήγε και κατέθεσε υπέρ του απολυμένου.



Το αποτέλεσμα ήταν ο κ. Ανδριώτης να δεχθεί επίθεση, να χτυπηθεί στο κεφάλι και τελικά να βρεθεί νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο Καβάλας, για εξετάσεις.



Μήπως τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν στην ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ και κάποιοι έχουν αρχίσει να χάνουν την ψυχραιμία τους;





Δεν πάνε καλά



Τώρα θα αναρωτιέστε από πού προκύπτει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά στην ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ, όταν η τιμή του πετρελαίου χτυπάει συνεχώς ρεκόρ. Δεν θα αναφερθούμε στην πολύπαθη γεώτρηση στο πεδίο Ε, όπου όπως φαίνεται θα την προλάβει και θα βγει πρώτα ακόμη και το πετρέλαιο στο πεδίο του Μπάμπουρα, αλλά ούτε και στις φαιδρές δηλώσεις ότι τον άλλο μήνα θα πραγματοποιηθεί γεώτρηση στο πεδίο της Κ, όταν είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει σχετική αδειοδότηση από το Ελληνικό Δημόσιο.



Θα αναφερθούμε όμως στα οικονομικά αποτελέσματα της ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ για το 2010 έτσι όπως δημοσιεύθηκαν στον φετινό ισολογισμό της. Αν διαβάζουμε καλά, λοιπόν, οι διοικούντες την επιχείρηση κατάφεραν να αυξήσουν τις ζημιές κατά εντυπωσιακό τρόπο, αυξάνοντας αυτές από 2 εκ. ευρώ που ήταν περίπου την προηγούμενη χρονιά σε 10 εκ. ευρώ. Αν αυτό δεν είναι άθλος τι είναι; Να είσαι σήμερα παραγωγός πετρελαίου και αντί για κέρδη να μετράς ζημιές και μάλιστα τόσων εκατομμυρίων; Αυτό και αν είναι επιτυχία. Γι’ αυτό ως επιβράβευση η διοίκηση αύξησε το κόστος λειτουργίας της, έτσι ενώ την προηγούμενη χρονιά τα έξοδα διοίκησης ήταν περίπου 3,99 εκατ. ευρώ το 2010 αυξήθηκαν κατά ένα εκατομμύριο φτάνοντας περίπου τα 4,90 εκ. ευρώ.



Στα παραπάνω «εξαιρετικά» αποτελέσματα οικονομικής διαχείρισης να προσθέσουμε για όσους το έχουν λησμονήσει ότι η διοίκηση της επιχείρησης βρίσκεται στα χέρια των συνδικαλιστών, στους κ.κ. Βαγγέλη Παππά και Μανώλη Κελαϊδάκη. Επιπλέον εδώ έχουμε και μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία, ότι δηλαδή οι συνδικαλιστές της παράταξης που έχει τον έλεγχο του σωματείου και της επιχείρησης ψηφίζουν υπέρ της απόλυσης εργαζομένων, όπως στην περίπτωση που εκδικάστηκε προχθές.



Αν σε όλα αυτά υπάρχει κάποιο λάθος, θα ήμασταν υπόχρεοι στην διοίκηση της ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ αν μας το επισήμανε, για να το διορθώσουμε βέβαια. Μπορεί να τους κρίνουμε αυστηρά αλλά δεν θέλουμε και να τους αδικούμε!!!



Πρωινή αναφορά

Ένας είναι ο Μεσσίας και από εκεί και μετά όλοι οι άλλοι ψευτοπροφήτες, γι’ αυτό και από την απελευθέρωση και εντεύθεν, δηλαδή 190 χρόνια τώρα, αν και ενδιαφέρθηκαν πολλοί δεν βρέθηκε κανείς να κυβερνήσει έχοντας ως μοναδικό γνώμονα το καλό του τόπου. Τώρα λοιπόν, που ζούμε το τέλος των ψευδαισθήσεων μην έχουμε καμία ελπίδα ότι θα βρεθεί κανείς να θυσιαστεί για μας. Μόνο ένας το έκανε και Αυτός, ούτε μια βδομάδα δεν είχε περάσει όταν μετά το ωσαννά της υποδοχής βρέθηκε στη θέση να ακούσει το «σταύρωσον αυτόν» και τελικά να δει την γη κρεμασμένος επί του ξύλου.




Η εποχή των ψευδαισθήσεων ήταν αυτή που ζήσαμε και ήδη ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τους τίτλους τέλους. Ο χρόνος τελειώνει, θα είναι το τέλος στα μέσα Ιουλίου με την αναστολή των πληρωμών ή κάτι άλλο που θα μας περιμένει, κάπου εκεί, αρχές Σεπτεμβρίου; Ότι και να είναι πλησιάζει το τέλος της εποχής και θα πρέπει να καταλάβουμε ότι μεσσίας δεν θα έρθει, άδικα τον περιμένουμε για να σωθούμε. Η σωτηρία μας – δυστυχώς για εμάς – βρίσκεται στα χέρια μας. Βρίσκεται στην στιγμή που θα ενηλικιωθούμε πολιτικά και θα καταλάβουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη από κάποιους που θα μας κυβερνούν , έχοντας δώσει λευκή επιταγή, με τη ψήφο μας.



Πλησιάζει το τέλος και μαζί η ώρα της πρωινής αναφοράς, η στιγμή που θα κληθούμε – όσοι μπορούμε και έχουμε να προσφέρει έστω και τα ελάχιστα – να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Ένα βήμα που θα μας χωρίσει από την ανωνυμία της μάζας, η οποία έχει εκχωρήσει το μέλλον της, άνευ όρων, στα χέρια κάποιων άλλων και επιπλέον έχει και την απαίτηση να την υπηρετούν, να μην την κλέβουν και της έχουν εξασφαλίσει και μια καλή σύνταξη.





Ο τόσο κοντά μας και συγχρόνως τόσο λίγο γνωστό μας Παύλος, στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή τους καλούσε λέγοντας «…τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων». Γιατί λοιπόν να εκχωρούμε εν λευκώ τις τύχες μας στον κάθε ένα που εμφανίζεται ως εθνικός ή τοπικός σωτήρας και θέλει να μας σώσει; Τι είναι αυτό, τεμπελιά, αίσθημα κόπωσης, κατάσταση παραίτησης; Ότι και αν είναι μας έφερε εδώ, στο σημείο να έχουμε μπει στην χειρότερη θαλασσοταραχή και να το πολιτικό προσωπικό να μην είναι σε θέση να διαχειριστεί , ούτε τα ελάχιστα, ούτε την καθαριότητα και την ανάπτυξη της πόλης μας, αλλά ούτε και την οικονομική επιβίωση της χώρας. Αν δεν το κάνουμε εμείς ή τουλάχιστον όσοι μπορούν, ποιος άλλος θα το κάνει για εμάς; Να σταματήσουμε πια να χαζεύουμε τα όνειρά μας και να επιχειρήσουμε να τα κάνουμε πράξη. Για να γίνει αυτό δεν χρειάζονται πολλά, απλά ένα βήμα στην πρωινή αναφορά, εξάλλου όλα τα μεγάλα ταξίδια πάντα ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο, με ένα βήμα μπροστά!!!



Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Extra muros


Ο βορειοαφρικανικός εκκλησιαστικός συγγραφέας Τερτυλλιανός τονίζει χαρακτηριστικά το εξαιρετικό κύρος της χριστιανικής κοινότητας των Φιλίππων σε ολόκληρη τη Μακεδονία και την προβάλλει μεταξύ των μεγάλων τοπικών εκκλησιών της χριστιανικής οικουμένης.  Την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων κέντρων εκείνης της εποχής, την Έφεσο και τη Ρώμη λέγοντας ότι οι φιλιππίσιοι φυλάττουν  της Αποστολικής παράδοσης στην Μακεδονία…

Ωστόσο αυτή, είναι η θρησκευτική,  μια από τις πολλές όψεις αυτού του χώρου, και μάλιστα μόνο η χριστιανική, αφού νωρίτερα αναπτύχθηκε εδώ ένας μυθολογικός πλούτος γύρω από τις αρχαίες θρησκείες, που λειτούργησαν ενισχυτικά στην πορεία της πόλης των Φιλίππων στους Χριστιανικούς χρόνους, καθώς ήδη είχε κατακτήσει τη θέση του ισχυρού θρησκευτικού κέντρου. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο γεγονός τόσο ότι αποτέλεσε την πύλη του Χριστιανισμού προς την Ευρώπη, αλλά ούτε και ότι τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους ήταν ένα από τα κορυφαία κέντρα του.

Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα πολύπτυχο που περιλαμβάνει από  την ιστορική μάχη το 42 μ.χ. που έκρινε το πολίτευμα της Ρώμης μέχρι και τον πλούσιο μεταλλευτικό ορίζοντα που μας άφησε τον θησαυρό της κρυμμένης Σκαπτής Ύλης. Δεν θα επεκταθούμε σε αυτά μιας και η αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι η προσπάθεια αποτίμησης της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Όποιος πιστεύει ότι ο κ.κ. Βαρθολομαίος δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει και ήρθε εδώ για ένα περίπατο προκειμένου να περάσει καλά, είναι πολύ πλανημένος. Ήρθε – μεταξύ άλλων - για να τονίσει τον πολύ σημαντικό ρόλο που μπορούν να έχουν σήμερα οι Φίλιπποι – και ένα εφόδιο που προσετέθη στα ήδη υπάρχοντα είναι και το Συνεδριακό Κέντρο – και το δεύτερο να αναδείξει την λησμονημένη Χριστούπολις, η οποία μπορεί σήμερα να διαδραματίσει ένα νέο ρόλο ανάσχεσης του καλπάζοντα νέο – οθωμανισμού.  

Το αναπτυξιακό μέλλον της περιοχής, ο μόνος δρόμος που υπάρχει ,για να κρατηθεί ζωντανή και δραστήρια η τοπική μας κοινωνία, είναι η ανάδειξη της επικαιρότητας του διεθνούς οράματος του Αποστόλου Παύλου. Ουσιαστικά είναι ένα κάλεσμα για μια εκτός των τειχών (extra muros) δράση προκειμένου να σπάσουμε τα τείχη της μιζέριας και να ανοιχτεί η πόλη και ο νομός στην διεθνή αγορά. Ωστόσο εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα, το τρομερό έλλειμμα που συναντάμε στην πολιτική ηγεσία και το οποίο συντηρούν με τις επιλογές τους οι πολίτες, όλοι εμείς δηλαδή. Καχεκτικές, ανεπαρκείς και χωρίς όραμα ηγεσίες οι οποίες για το μόνο που μπορούν να έχουν την εμπιστοσύνη των πολιτών είναι μια ρηχή διαχείριση της καθημερινότητας. Οι πολίτες και πολύ περισσότερο οι επιχειρηματίες δεν θα μπορούσαν να τους συνδράμουν και να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια εξωστρέφειας γιατί πολύ απλά δεν τους εμπιστεύονται. Η Καβάλα έχει αποθησαυρισμένο χρήμα το οποίο για να κινηθεί χρειάζεται περιβάλλον ασφάλειας και προοπτικής. Αλλιώς δεν θα μπορούμε να σταματήσουμε σε λίγο το μόνιμο αλληθώρισμα της επιχειρηματικής τάξης προς τα κελεύσματα των εξ ανατολών γειτόνων μας.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Εντυπωσιακή αύξηση Τούρκων τουριστών στην Καβάλα…


Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε και ιδιαίτερα την Κυριακή, η Καβάλα και πιο συγκεκριμένα η συνοικία της Παναγίας πλημμύρισε κυριολεκτικά από Τούρκους τουρίστες. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό ίσως και να ξεπέρασαν τα 2.000 άτομα!!! Νομίζουμε ότι ο αριθμός ίσως είναι και μικρός και στην πραγματικότητα να ήταν και μεγαλύτερος, σε κάθε περίπτωση όμως είναι ικανός για να μπορούν να πανηγυρίζουν όσοι ήταν θιασώτες της πολιτικής παραχωρήσεων προς τους  νέο – οθωμανούς προκειμένου να κερδίσουμε σε τουριστικό επίπεδο. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι πραγματικά μετά την επίσκεψη του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Καβάλα έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των Τούρκων τουριστών στην πόλη μας. Μπουλούκια αμέτρητα ανεβαίνουν την Παναγία για να επισκεφτούν τους «δικούς» του τόπους, όπως μας είπαν: Το Ιμαρέτ, το σπίτι του Μεχμέτ Αλί και το Τζαμί της Μουσικής! Μερικοί ανηφορίζουν και μέχρι το κάστρο για την ωραία θέα που προσφέρει.

Μαθαίνουμε επίσης ότι πάρα πολλά τουριστικά πρακτορεία στην γείτονα Τουρκία, έχουν εντάξει την Καβάλα σχεδόν σε όλες τις εκδρομές τους στην Βόρεια Ελλάδα. Μεταξύ των προορισμών υπάρχουν τρία σταθερά σημεία, η Κομοτηνή, η Καβάλα και η Θεσσαλονίκη. Η κάθε μία για διαφορετικούς λόγους.

Τι αφήνουν;

Εκεί όπως που ευημερούν οι αριθμοί δεν ευημερούν κατ΄ ανάγκη και οι άνθρωποι. Μια πιο προσεκτική μελέτη των στοιχείων βοηθάει να διαπιστώσουμε ότι τα χρήματα που πέφτουν στην τοπική αγορά δεν είναι ανάλογα του πλήθους των τουριστών. Αν για παράδειγμα πάρουμε το μέσο όρο του ποσού που ξοδεύει ημερησίως ένας τουρίστας σε μια πόλη που επισκέπτεται αυτό είναι γύρω στα 100 ευρώ. Ύπνος, δυο φαγητά τουλάχιστον, καφέδες, αναψυκτικά και αναμνηστικά δώρα. Μην κουράζεστε να υπολογίζεται πόσα άφησαν οι Τούρκοι τουρίστες στην Καβάλα το περασμένο σαββατοκύριακο. Αν πάμε με την στατιστική, τότε πάνω κάτω θα πρέπει να ήταν 200.000 ευρώ ο τζίρος της αγοράς!!! Καθόλου άσχημα θα διαπιστώσουμε, σε περίοδο κρίσης!!! Αλλά, πολύ ωραίο για να είναι αληθινό!!!

Στην πραγματικότητα τα χρήματα δεν είναι ούτε το 5% της επίσημης στατιστικής και ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι Τούρκοι τουρίστες, δεν κοιμούνται, δεν τρώνε στην Καβάλα, δεν αγοράσουν αναμνηστικά, ούτε καν νερό. Αν αγοράσουν κάτι, αυτό είναι κουραμπιέδες και για φαγητό κάθονται συνήθως, μόνο αυτοί που έχουν έρθει με Ι.Χ. αυτοκίνητα και όχι με λεωφορεία. Αν κάνουμε απολογισμό το τι μας αφήνουν αυτό είναι μάλλον τα σκουπίδια τους και τίποτα άλλο…

Η επόμενη ημέρα


Για πολλούς απ’ εμάς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν μια μαύρη, μεσαιωνική περίοδος – με την έννοια του σκοταδισμού -  κατά την οποία υπήρχε απόλυτη ολιγαρχία και αυταρχισμός. Δυστυχώς όμως, η εικόνα αυτή που κυριάρχησε για πολλούς αιώνες εξέφραζε περισσότερο ένα αίσθημα μειονεξίας που ένοιωθε η Δύση για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, - όπως δηλαδή κάνουμε και εμείς σήμερα μιλώντας για τους «κουτόφραγκους» ή τα «αμερικανάκια»-, παρά την πραγματικότητα. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει αλλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει και πολύ, γι’ αυτό ζούμε στο ρυθμό του προηγούμενου χρονικά επεισοδίου…

Σήμερα οι βυζαντινές σπουδές είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες κλάδους, γιατί τελικά μόνο μεσαίωνας δεν ήταν, αλλά απεναντίας έχει να επιδείξει ένα πλούτο που συνεχώς, με την αποκάλυψή του, ξαφνιάζει. Για παράδειγμα μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς η στρατηγική σκέψη και η εξωτερική πολιτική των Βυζαντινών (όπως καταφρονετικά τους αποκαλούσαν οι δυτικοί και εμείς άκριτα το υιοθετήσαμε). Συγκεκριμένα έχει διαπιστωθεί ότι οι πόλεμοι και οι μάχες που έλαβαν χώρα στα χίλια χρόνια ζωής της αυτοκρατορίας είναι αναλογικά πάρα πολύ λίγοι. Ο λόγος είναι ότι οι Βυζαντινοί εξαντλούσαν τα όρια της πολιτιστικής διπλωματίας (βλέπε το τι έγινε με τους Ρώσους), ακολουθούσαν την τακτική των πλούσιων δώρων ακόμη και τίτλων ευγενείας προκειμένου να πετύχουν τον κατευνασμό των εχθρών και όταν αυτά δεν έφερναν το ποθητό αποτέλεσμα, τότε έψαχναν να βρουν ποιους θα ξεσηκώσουν εναντίον των εχθρών τους για να τους αποσπάσουν την προσοχή. Μόνο όταν όλα τα παραπάνω αποτύγχαναν έβγαζε ο αυτοκράτορας το στρατό στο δρόμο για την μάχη. Είχαν διαπιστώσει δηλαδή, κοντολογίς, ότι ήταν πολύ καλύτερο να αγοράζουν την ειρήνη και στην συνέχεια να προσδένουν τους εχθρούς στον άρμα τους – εξ ου και η δημιουργίας της βυζαντινής κοινοπολιτείας – παρά να ξοδεύουν χρήματα για τον πόλεμο, στον οποίον είχαν πέρα από τις υλικές και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Εξάλλου πως αλλιώς θα μπορούσε να πολιτεύεται ένα κράτος στο οποίο προστάτης ήταν η Θεοτόκος και απόλυτος άρχοντας ο Κύριος Ιησούς Χριστός; Πρώτα στο όνομα της ειρήνης και μόνο ως έσχατο όπλο ο πόλεμος.

Τα αναφέρουμε όλα τα παραπάνω ως μια απάντηση σε όσους πολιτεύονται με το αν κόστισε πολλά ή λίγα, σε καιρό λιτότητας, το πρόγραμμα της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Καβάλα. Το πέρασμα του κ.κ. Βαρθολομαίου, για όσους μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές των επίσημων δηλώσεων και να αναγνώσουν το βαθύτερο νόημα των γεγονότων και των συμβολισμών που φέρουν, ήταν ένα εξαιρετικά σημαντικό ταξίδι. Αν εμείς δεν μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε από εδώ και πέρα και μείνουμε στην επίσκεψη αυτή καθ’ αυτή ως ένα κοσμικό γεγονός, τότε ναι, ακόμη και 10 ευρώ να έχουν ξοδευτεί είναι πάρα πολλά. Αν όμως επιχειρήσουμε να το προσεγγίσουμε από μια άλλη οπτική γωνία, αυτή του κέρδους, το οποίο διαχέεται σε μια ευρεία γκάμα δράσεων από καθαρά πνευματικής άποψης μέχρι αναπτυξιακής και υλικής προαγωγής του τόπου, τότε και 500.000 ευρώ να κόστιζε η επίσκεψη – που δεν κόστισε τόσο, να το ξεκαθαρίσουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων – θα ήταν πολύ λίγα.

Από την πρώτη αποτίμηση προκύπτει ότι, τόσο ως τοπική ηγεσία, όσο και ως πολίτες αυτής της πόλης, δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε το κάτι παραπάνω αυτής της επίσκεψης, αυτό που θα μας ανοίξει άλλους ορίζοντες στο άμεσο μέλλον, για να σπάσει μια για πάντα αυτός ο άγονος, μίζερος, αυτιστικός κύκλος στον οποίον έχουμε περιέλθει κύρια τις τελευταίες δεκαετίες. Περισσότερα επ’ αυτού αύριο.