Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Ο κακός λύκος και η Ελευθερία


Κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του έχει ανάγκη και από ένα κακό λύκο. Αν δεν υπάρχει λύκος,  το παραμύθι δεν είναι καλό, δεν έχει αγωνία και αν δεν έχει αγωνία, συστατικό ικανό και αναγκαίο για να νοιώσουν τα παιδιά το φόβο, δεν θα το πάρει κανείς στα σοβαρά. Το ίδιο που συμβαίνει και στις ταινίες θρίλερ, αν δεν υπάρχει ο θάνατος, σαν γεγονός ή σαν υποψία, τότε έχουμε ή μια αδιάφορη ταινία ή νομίζουμε ότι βλέπουμε θρίλερ, ενώ στην πραγματικότητα βλέπουμε κωμωδία…

Restart


Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση για να ανοίξουν για ένα αμαρτωλό οι πόρτες του Παραδείσου θα πρέπει να προηγηθεί η εξομολόγηση και η μετάνοια, αλλιώς σωτηρία δεν υπάρχει. Επειδή αυτή η διαδικασία αν και λυτρωτική είναι και επώδυνη λίγοι αποφασίζουν να την ακολουθήσουν. Γι’ αυτό λοιπόν κάποιοι «έξυπνοι» εξ εσπερίας βρήκαν ένα ωραίο και ανάλαφρο τρόπο να βρουν το δρόμο της «σωτηρίας», δημιούργησαν μια αίρεση, που σχετικά πρόσφατα εμφανίστηκε και στην Καβάλα, όπου σύμφωνα με τα πιστεύω τους αν είσαι αμαρτωλός μπορείς να ξαναβαπτιστείς Χριστιανός και έτσι να ξαναγεννηθείς αναμάρτητος!!!

Προτίμησαν την Καβάλα


Αυτές τις ημέρες συναντήσαμε στην Καβάλα δύο σχολεία από την Αθήνα που ήρθαν να γνωρίσουν την περιοχή μας στο πλαίσιο της πενταήμερης εκδρομής τους. Μιλάμε για μαθητές της Γ’ Λυκείου που

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Νεοελληνικό οθωμανικό κράτος


Όσο και αν δεν μας αρέσει, το νεοελληνικό κράτος , αυτό που ιδρύθηκε το 1832, δεν διαφέρει σε τίποτα, όσον αφορά τις δομές και τις λειτουργίες, από το οθωμανικό κράτος. Γι’ αυτό και ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, με όραμα και

Χριστούγεννα μια άλλης εποχής


Ε, λοιπόν αν υπάρχει κάτι θετικό στην κρίση είναι ότι προσφέρει το αναγκαίο υλικό για στοχασμό και σκέψη. Τουλάχιστον για όποιον έχει τη διάθεση να μπει σε αυτήν, τις περισσότερες φορές, επώδυνη αλλά λυτρωτική διαδικασία η οποία αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επαναχάραξη της πορείας ζωής. Όταν λοιπόν ως άτομα και ως κοινωνία ζούμε μια δομικού χαρακτήρα

Πιο κοντά


Από την άλλη νοιώθουμε πολύ καλύτερα με τα μικρά ξύλινα σπίτια στην πλατεία όπου επαγγελματίες της πόλης ή σύλλογοι προσφέρουν κάτι διαφορετικό για τις γιορτινές μέρες. Μια βόλτα δεν είναι άσχημα ακόμη και για χάζι. Στην φωτογραφία οι κυρίες από το σύλλογο Προυσιωτών Ν. Καβάλας που προσφέρουν τις δημιουργίες τους και με τα έσοδα θα ενισχύσουν άπορες οικογένειες.

Μια ερώτηση μπορώ να κάνω;


Έχω την εντύπωση ότι οι επαίτες που μας έχουν έρθει εσχάτως από την νότιο Βουλγαρία, ακολουθούν μέθοδο που απέχει έτη φωτός από τους ντόπιου επαίτες αφού είναι ιδιαίτερα ευπροσάρμοστοι και εξελιγμένοι. Η τελευταία τακτική που ακολουθούν είναι η εξής: Μια ή δύο κοπέλες πλησιάζουν κάποιον ανυποψίαστο, των ρωτάνε αν ξέρει για καμία δουλειά, μόλις απαντήσει αρνητικά του λένε ότι πεινάνε και θα μπορούσαν να του καθαρίσουν το σπίτι έναντι ενός πιάτου φαγητού. Αν βρεθεί κανείς και υποκύψει και τις βάλει στο σπίτι του σίγουρα θα το βρει πολύ πιο αραιό απ’ ότι το άφησε, γι’ αυτό προσοχή.