Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η 190η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ «1821»


Του Νικολάου Β. Ρουδομέτωφ

Ολόκληρη η Ελλάδα παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον την νέα τηλεοπτική σειρά του «Σκαϊ», με τον τίτλο «1821». Τα δημοσιεύματα του τύπου που μιλούσαν για μια αναθεωρητική ματιά των γεγονότων της παλιγγενεσίας, προκάλεσαν το εν-διαφέρον αλλά και την δικαιολογημένη στους πονηρούς καιρούς μας, καχυποψία σε μια μερίδα του κόσμου. Τα ονόματα των καθηγητών που επιμελήθηκαν ή συμμετείχαν στη σειρά, είναι εκτιμώμενα και αποδεκτά από όλους τους καλοπροαίρετους τηλεθεατές. Ωστόσο τα σχόλια κατά τη διάρκεια των προβολών, δεν ήταν, στην πλειοψηφία τους, υπέρ των αναθεωρητικών αναφορών, γεγονός που προκάλεσε πολλές συζητήσεις.
Επειδή θεωρώ ότι ήμουν μεταξύ των καλοπροαίρετων τηλεθεατών, θα εκθέσω σε γενικές γραμμές τις ενστάσεις μου για δυο τρία σοβαρά θέματα.
Η πρώτη ένσταση αφορά βέβαια το βασικό θέμα της εκπομπής : προϋπήρχε ελ-ληνικό έθνος πριν από την επανάσταση ή όχι; Δηλαδή οι Έλληνες είχαν την πεποίθηση ότι ανήκαν σε μια διακριτή εθνότητα ή προσδιόριζαν τους εαυτούς τους απλά ως χριστιανούς Ορθόδοξους;
Ομολογώ ότι υπάρχουν τόσες πολλές αποδείξεις ότι οι Έλληνες προσδιορίζονταν ως έθνος από τα πρώτα κείμενα που διασώθηκαν, τα γνωστά μονόφυλλα του Αγώνα, ώστε μου προκάλεσε μεγάλη απορία πως ο διακεκριμένος καθηγητής Βερέμης πήρε επίσημα αρνητική θέση! Θα σας παραθέσω φωτοτυπία του πρωτοτύπου ενός τέτοιου αυθεντικού μονόφυλλου που διασώζεται στο Ιστορικό & Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας και για την ευκολία της ανάγνωσης θα αποδελτιώσω μικρό μέρος του κειμένου :

« ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΝΤΙΚΡΑΤΟΡΟΣ
Το Ελληνικόν Έθνος βεβαρυμένον πλέον να αναστενάζει υπό τον σκληρόν ζυγόν, από τον οποίον τέσσερας περίπου αιώνας καταθλίβεται επονειδίστως τρέχει με γενικήν και ομόφωνον αρχήν εις τα όπλα δια να κατασυντρίψει τας βαρείας αλύσεις τας υπό των βαρβάρω Μοαμετάνων περιτεθείσας εις αυτό. Το ιερόν όνομα της ελευθερίας αντηχεί εις όλα τα μέρη της Ελλάδος, και πάσα ελληνική καρδία αναφλέγεται από την επιθυμίαν του να επαναλάβει το πολύτιμον τούτο δώρον του Θεού ή να απολεσθεί εις τον υπέρ τούτου αγώνα.
Οι κάτοικοι της νήσου Ύδρας ου θέλουσι μένειν ολιγώτερον πρόθυμοι εις τον ευγενή τούτον αγώνα, αλλά καταφρονούντες πάντα κίνδυνον δια να καταστρέψωσι τους τυράννους των θέλουσι θέλουν μεταχειρισθή το μόνον μέσον το οποίον η φύση της τοπικής αυτών θέσεως δίδει προς αυτούς προς τον σκοπόν τούτον.
Ημείς οι προύχοντες οι συγκροτούντες την διοίκησιν της νήσου ταύτης, επιτρέπομεν εις τον καπιτάν Πετράκην Ιωάννην του πλοίου «ο Αχιλλεύς», το οποίον έχει κανόνια 12 και άλλα πολεμικά όπλα υπό την ελληνικήν σημαίαν να υπάγει μετά του πλοίου τούτου όπου ήθελεν κρίνη ωφέλιμον εις τον κοινόν αγώνα και να ενεργεί κατά των Οθωμανι-κών δυνάμεων ξηράς τε και θαλάσσης πράττον παν ότι συγχωρείται εις νόμιμον πόλεμον, έωςού η ελευθερία και η ανεξαρτησία του ελληνικού έθνους αποκατασταθή με στερέωσιν.
Παρακαλούμεν όλους τους ΑΡΧΟΝΤΑΣ των θαλασσίων και ηπειρωτικών δυνάμεων των πασών των ευρωπαϊκών εξουσιών όχι μόνον να μην επιφέρωσι κανέν εμπόδιον εις το πλοίον τούτο και εις τας ενεργείας της αποστολής αυτού, αλλά και να προσφέρουσι εις τούτο πάσαν βοήθειαν και υπεράσπισιν συγχωρουμένην από την ουδετερότητα αυ-τών … κλπ κλπ.
Εξεδόθη εις την Καγκελλαρίαν της Ύδρας την 22αν Απριλίου 1821».
(σφραγίδα με βουλοκέρι και υπογραφή).

Να σημειώσουμε ότι το έγγραφο είναι γραμμένο σε δυο στήλες. Η πρώτη περιέ-χει το κείμενο που αναφέραμε και η δεύτερη το ίδιο κείμενο στη Ιταλική γλώσσα για να είναι κατανοητό από τα ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία των οποίων την ανοχή και συνδρομή επεδίωκε. Όπως φαίνεται καθαρά στο έγγραφο, κυριολεκτικά κατά την έναρξη της επανάστασης, υπήρχε ξεκάθαρη πεποίθηση των συντακτών ότι ήταν Έλληνες και ότι αποτελούσαν μέρος του υπόδουλου επί τέσσαρες αιώνες ελληνικού έθνους!




Να σημειώσουμε ότι υπάρχουν χιλιάδες τέτοιων εγγράφων που διασώζονται στα αρχεία της Βουλής, στα Κρατικά Αρχεία, αλλά και στο Ιστορικό & Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας, γραμμένων κατά την έναρξη και κατά τη διάρκεια του Αγώνα και στα ο-ποία αποτυπώνονται με τον πλέον αυθεντικό και άμεσο τρόπο τα αισθήματα που κυριαρχούσαν στις καρδιές και στο πνεύμα των πρωταγωνιστών σ’ εκείνες τις κρίσιμες ώρες του αγώνα με το αβέβαιο αύριο και το γεμάτο εθνική επαναστατική έ-ξαρση αλλά και αγωνία, παρόν.
Η δεύτερη ένσταση έχει να κάνει με την περίεργη γνώμη που εκφράστηκε στην τηλεοπτική σειρά ότι, οι υπόδουλοι Έλληνες δεν ζούσαν άσχημα πριν από την επανάσταση του 1821, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Θα σας παραθέσω ένα κείμενο από τα περιεχόμενα του 3ου τόμου των Μικρασιατικών Χρονικών του έτους 1940, που εκδίδονταν από το Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων των Αθηνών. Έχει τον τίτλο «Περί του θεσμού των επί τουρκοκρατίας Δημογεροντιών» και πρόκειται για βραβευθείσα έξοχη με-λέτη του Κ. Λαμέρα, κατόπιν διαγωνισμού που προκήρυξε η Ένωση Σμυρναίων. Η βράβευση έγινε από επιτροπή διακεκριμένων καθηγητών πανεπιστημιακών, όπως του Κ. Άμαντου, Ν. Π. Ελευθεριάδη και Κ. Σπανούδη. Από την μελέτη, της οποίας μόνον το δημοσιευόμενο απάνθισμα καλύπτει 73 σελίδες, θα χρησιμοποιήσουμε, για την οικονομία του χώρου, δυο μικρά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

Υποσημείωση σελίδας 17:
«-Υιός δημογέροντος, ιατρός εξ’ Αμάσειας διέσωσε την άδειαν της ταφής του πάππου αυτού Γρηγορίου, δημογέροντος και τούτου. Η άδεια αύτη (της τουρκικής διοίκησης) απευθυνομένη προς τον αρχιερατικόν επίτροπον, έχει ως εξής:
Συ ο παπάς, του οποίου το μεν ένδυμα είναι μαύρον ως πίσσα, το δε πρόσωπον ως του σατανά, συ ο ιερεύς των μιαρών, συ ο έλκων την καταγωγήν από τον άπιστον Ιησούν, διατάσσεσαι: Τον εις το έθνος σου ανήκοντα άπιστον Γρηγόριον, ο οποίος εψόφησε σήμερον, αν και την μεν ψυχήν του παρέδωσεν εις τον σατανάν το δε βρωμερόν πτώμα του δεν το δέχεται το χώμα, έξω και μακράν της πόλεως ανοίξατε λάκκον και δια λακτισμάτων ρίψατε αυτόν εντός αυτού».
Παραθέτοντας και το πρωτότυπο κείμενοι στην παλαιοτουρκική, θα προσθέσου-με ότι χρονολογικά κατατάσσεται στον 19ο αιώνα, μάλιστα μετά το Χάττι Χομαγιούν (1852) με το οποίο υποτίθεται ότι οι χριστιανοί απέκτησαν κάποια ανθρώπινα δικαιώματα!


Από την ίδια μελέτη, η οποία περιλαμβάνει πλήθος τεκμηριωμένων πληροφοριών που επιβεβαιώνουν την κοινώς κρατούσα αντίληψη ότι οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων χριστιανών ήταν από πανάθλια έως τραγική, τουλάχιστον μέχρι τον Κριμαϊκό πόλεμο στα μέσα του 19ου αιώνα, δηλαδή πολύ αργότερα από το 1821,  αξίζει να αναφέρουμε μερικά ακόμη στοιχεία.
Στα 1850, μετά από πιέσεις δεκαετιών, παρακλήσεις και υποδείξεις του Φαναρίου προς την Υψηλή Πύλη, δημοσιεύτηκε εκ νέου σουλτανικό φιρμάνι με το οποίο οι εισπράξεις των φόρων από τους χριστιανούς ανετέθη στις κατά τόπους δημογεροντίες. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία διότι γλύτωναν επί τέλους οι χριστιανοί από τις άπειρες αυθαιρεσίες, αδικίες και αθλιότητες, των Τούρκων υ-παλλήλων της διοίκησης. Με το φιρμάνι αυτό, η δημογεροντία πλέον όριζε, μεταξύ των μελών, της τους εισπράκτορες, οι οποίοι εκαλούντο «Αγιάν», ή «μουχτάρ εβέλ» και «μουχτάρ σανή»  και «ταχσιλδάρ». Είναι χαρακτηριστικοί οι  εισπραττόμενοι φόροι, όπως ο φόρος δζιζιέ και το χαράτς. Ο πρώτος ήταν κεφαλικός φόρος επιβαλλόμενος στους ζιμμή (απίστους) ως αντισήκωμα για την προστασία την οποία παρείχε το κράτος στη ζωή και την περιουσία των απίστων. Στην μελέτη που προαναφέ-ραμε, ο φόρος αυτός χαρακτηρίζεται ως «χρηματική τιμωρία διότι προτιμούσαν (οι άπιστοι) να μένουν στο σκότος της πλάνης του χριστιανισμού και απέφευγαν το φως του Ισλαμισμού». Δεν θα υιοθετήσω αυτόν τον χαρακτηρισμό, παρ ότι η πηγή είναι σημαντική. Ο δεύτερος φόρος ήταν το χαράτς. Φόρος τον οποίο κατέβαλαν οι «ραγιά» για τα εισοδήματα τα οποία αποκόμιζαν από την όποια κτηματική περιουσία τους. Ο φόρος αυτός είχε κάλυψη από τον γενικό νόμο που όριζε ότι όλη «η κα-τακτημένη γη» ανήκε στον Σουλτάνο και κατά συνέπεια οι άπιστοι νομείς έπρεπε να καταβάλουν φόρο, στον Σουλτάνο, γεγονός που ουσιαστικά τους υποβίβαζε σε δουλοπάροικους. Είναι πολύ ενδιαφέρον ο ορισμός της λέξης ραγιά: Ραγιά δεν σημαίνει ακριβώς ποίμνιο, αλλά «ποίμνιο που βόσκει σε ξένο αγρό, με την ανοχή του ιδιοκτήτη του αγρού». Οι φόροι αυτοί, μετά το Χάττι Χουμαγιούν συγχωνεύτηκαν εις το «μπετέλ» τον στρατιωτικό φόρο, που και αυτός καταργήθηκε στα 1908.
Θα τελειώσω αυτή τη μικρή αναφορά με τις ακόλουθες σκέψεις.
Οι παραθέσεις των πηγών στο κείμενό μου, σαφώς και είναι μια δική μου επιλογή. Αυτό έγινε επειδή θεωρώ ως δεδομένο ότι ο αναγνώστης έχει δει την τηλεοπτική σειρά ή έχει διαβάσει τους σχετικούς τόμους που την συνοδεύουν, οπότε γνωρίζει τα σημεία για τα οποία υποβάλω τις ενστάσεις μου.
Ποτέ, όμως, μα ποτέ, δεν επιτρέπεται κείμενα ή τηλεοπτικές σειρές με αξιώσεις έγκυρης ιστορικής πληροφόρησης, να χρησιμοποιούν επιλεγμένα αποσπάσματα από γνωστές και καθ’ όλα αυθεντικές ήδη πηγές όπως τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και άλλα,, με σκοπό να αλλάξουν την γνωστή εικόνα του Αγώνα της Πα-λιγγενεσίας όπως έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων στη διάρκεια των 190 ετών της ελεύθερης ζωής τους. Οι εύκολες, επιλεγμένες αποσπασματικές αναφορές είναι ο κλασικός τρόπος παραμόρφωσης της αλήθειας και δίνει τη δυνατότητα το άσπρο να παρουσιάζεται ως μαύρο, με το αθώο ένδυμα της «σωστής» χρήσης γνωστών και αναμφισβήτητων ιστορικών πηγών. Καθώς, επ’ ουδενί θέλω να αμφισβητήσω τις αγαθές προθέσεις ή την αναμφισβήτητη επάρκεια των διακεκριμένων πανεπιστημιακών που πραγματεύτηκαν το θέμα, αποδίδω τις ατυχείς εντυπώσεις στο γεγονός ότι η οικονομία του τηλεοπτικού χρόνου δεν επέτρεπε τον επιβαλ-λόμενο αντίλογο.
Ο σωστός τρόπος παρουσίασης είναι και παραμένει πάντοτε ο γόνιμος διάλογος, με όλες τις απόψεις να κατατίθενται ξεκάθαρες, χωρίς λεκτικές ακροβασίες, μαζί με τις πηγές τους και μέσα από γόνιμο και καλόπιστη συζήτηση των ειδικών, ο τηλεθεατής ή ο αναγνώστης να καταλήγει αβίαστα στα δικά του συμπεράσματα ή να αντιλαμβάνεται σαφώς τις διαφορές των απόψεων και τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς. Ίσως αυτά να ακούγονται ρομαντικό γιατί αυτό το επίπεδο των συζητήσεων είναι ακόμη άγνωστο στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Πιστεύω ότι μένει πάντοτε επίκαιρο το αξίωμα, το οποίο δυστυχώς πολύ συχνά ξεχνούμε, «ότι είναι αληθινό είναι και εθνικό».


21 Μαρτίου 2011

Να ακυρώσουμε το 1821;


Είμαστε πολλοί – πιστεύουμε – αυτοί που εκτιμούν ότι το νεοελληνικό κράτος έχει φτάσει στα όρια του. Οι δυσλειτουργίες, οι αγκυλώσεις, οι ατελέσφορες καταστάσεις και πολλά άλλα που συνιστούν ένα σύστημα σε παρακμή είναι πλέον ορατά ακόμη και από τους πλέον συντηρητικούς στις προσεγγίσεις. Τολμούμε να υποστηρίξουμε ότι μετά από μια 30ετία ψευδεπίγραφης ευημερίας, το μόνο που καταφέραμε ήταν να πολλαπλασιάσουμε το ψέμα και να εξορίσουμε την αλήθεια από την ζωή μας, ακόμη περισσότερο. Αυτό, από μόνο του ήταν αρκετό να αναδείξει όλες τις αδυναμίες, τόσο τις δικές μας όσο και της ίδιας της κοινωνίας. Μετά την αποτίναξη του χουντικού ζυγού ζήσαμε το όνειρο και την χαρά της ελευθερίας και πάρα πολύ σύντομα κοιμηθήκαμε με ένα νέο παραμύθι, αυτό της λεγόμενης «Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης». Κοιμηθήκαμε και χάσαμε το τρένο του αληθινού εκσυγχρονισμού μας ως χώρα. Σπαταλήσαμε πόρους, ζωές και όνειρα για να φτάσουμε σήμερα να διαπιστώσουμε ότι «πτωχεύσαμε». Γιατί όντος «πτωχεύσαμε», οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, πνευματικά. Μείναμε ένα «άδειο σακκί» που το μόνο που ξέρει είναι να καταναλώνει. Όταν διαπιστώσαμε ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές, τότε πέσαμε σε εθνική κατάθλιψη με αυτοκτονικές τάσεις…

Αρχίσαμε να βγάζουμε τα χρήματά μας έξω, λες και ένας , ο οποιοδήποτε ευρωπαίος πολίτης για παράδειγμα, θα έκανε το ίδιο πράγμα αν κινδύνευε η χώρα του, σταματήσαμε να συναλλασσόμαστε – για να κρατήσουμε τα χρήματά μας για τα χειρότερα!!! Ανεχόμαστε τους πολιτικούς ακόμη και σήμερα, μετά από τα όσα έχουν γίνει γνωστά, να μας λένε παραμύθια, ενώ αντίθετα θυμώνουμε όταν κάποιος μα λέει την αλήθεια. Στραφήκαμε ο ένας εναντίον των προνομίων του άλλου, αντί να καθίσουμε να διαμορφώσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο ειρηνικής συνύπαρξης και εξόδου από την κρίση.

Και σαν να μην έφτασαν όλα αυτά μέσα στο γενικότερο καταθλιπτικό κλίμα, κάποιοι – όχι τυχαία βέβαια – θυμήθηκαν να «ξαναδιαβάσουν» ιστορία και να την αναθεωρήσουν. Εκ του πονηρού. Το τι αδυναμίες, το τι προβλήματα και το τι χρέη κουβαλάει το ελληνικό κράτος από γεννησιμιού του είναι γνωστό, λίγο έως πολύ. Ξαφνικά πως φτάσαμε μέσα σε λίγους μήνες να γίνει κυρίαρχο ζήτημα; Μήπως κάποιοι – από την οικονομική και κοινωνική ελίτ – διαβλέποντας το επερχόμενο αδιέξοδο αναζητούν διέξοδο για να μην χάσουν την πολιτική και οικονομική τους ασυλία, στο πλαίσιο της λειτουργίας ενός ευνομούμενου κράτους που θα μπορούσε να γεννηθεί από τα αποκαΐδια που θα αφήσει η κρίση πίσω της;

Αντί να αποδεχθούμε τα προβλήματα με τιμιότητα και παρρησία και να τα επιλύσουμε στην πορεία διαμόρφωσης ενός δημοκρατικού και σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους,  αυτοί επέλεξαν να μας γυρίσουν εκεί απ’ όπου προσπαθούμε τόσα χρόνια να ξεφύγουμε: την εποχή των κοτζαμπάσηδων!!! Δεν νοιάζονται για τα προβλήματα των πολιτών και του κράτους, αλλά για την διατήρηση των δικών τους προνομίων, ίσως και γι’ αυτό τείνουν ευήκοα ώτα στις εξ ανατολών σειρήνες του νέο - οθωμανισμού.

Αν έχει ξεπεραστεί το νεοελληνικό κράτος που ιδρύθηκε το 1821, να το ακυρώσουμε, αλλά για κάτι καλύτερο, για κάτι ελληνικότερο, για κάτι πιο συνεπέστερο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Η Ιστορία εξελίσσεται και έρχεται η ώρα που χρειάζεται να ξεπεραστούν κάποια πράγματα, όχι όμως να τα ακυρώσουμε ή να τα διαγράψουμε, γιατί τότε ακυρώνουμε και την ίδια την συνέχεια της ιστορίας μας. Είτε μας αρέσει, είτε όχι η Επανάσταση του 1821 είναι γεγονός, είναι η συμβολαιογραφική πράξη ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους και μάλιστα γραμμένη με πολύ αίμα. Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, να γίνουμε καλύτεροι, δικαιότεροι, αποτελεσματικότεροι και εν γένει πιο αληθινοί, αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει βγάζοντας σκελετούς από την ντουλάπα. Η Οθωμανική αυτοκρατορία δολοφονήθηκε από τα ίδια τα μέλη της επειδή είναι αυτό που ήταν, η νεκρανάσταση αυτού του είδους και όπως επιχειρείται, το μόνο στο οποίο παραπέμπει είναι οι χολιγουντιανές ταινίες τρόμου.

νάτανε το ΄21…


Με τον όρο 1821 ή μόνο 21 καθορίζουμε ιστορικά αλλά και μεταφορικά μια ηρωική εποχή μια πραγματική επανάσταση, που ξεκίνησε από την αρχέγονη ανθρώπινη τάση για ελευθερία. Και μπορεί σήμερα [αύριο] να γιορτάζουμε την επέτειο του ξεσηκωμού, όμως ίσως αγνοούμε γεγονότα ,αλλά και μνήμες όπως καταγράφηκαν από έγκριτους ιστορικούς. Τη στιγμή που ο ξεσηκωμός εκδηλώθηκε από το σύνολο του αγράμματου και απλού λαού ,είναι επανάσταση με το Ε κεφαλαίο. Μια επανάσταση που δεν ήταν μονοσήμαντη. Δεν είχε μόνο έναν εχθρό. Αλλά αρκετούς, που σαν παράσιτα κοίταξαν να χορτάσουν την αρρωστημένη εν πολλοίς ματαιοδοξία τους για εξουσία και πλουτισμό. Δεν είναι περίεργο λοιπόν να λοιδορούνται οι επώνυμοι αλλά και ανώνυμοι αγωνιστές του 21, για έλλειψη μόρφωσης και για κοινωνική ανεπάρκεια. Αλλά κατηγορήθηκαν οι περισσότεροι  για…κουρελήδες και για ζήτουλες, που ζητούσαν λίγο ψωμί στο όνομα της ελευθερίας τους. Η επανάσταση του 21 είχε πολιτικά και κοινωνικά αίτια. Η διαφορά κατανομής του πλούτου και η άγρια εκμετάλλευση των κοτζαμπάσηδων και των Τούρκων φεουδαρχών, σε συνδυασμό με τους Φαναριώτες, θεωρούνται πολύ βασικές αφετηρίες για να οδηγηθεί ένας λαός σε Επανάσταση.

            Είναι γεγονός ότι οι Τούρκοι κάθε άλλο παρά φημιζόταν για αποτελεσματικό και λειτουργικό διοικητικό σύστημα. Αποτέλεσμα αυτής της ανεπάρκειας ήταν η παραχώρηση στους κοτζαμπάσηδες της τοπικής κοινοτικής διοίκησης αλλά, πρώτιστα, την είσπραξη φόρων από τους υπόδουλους. Ο κεφαλικός φόρος υπήρξε φοβερό όπλο στα χέρια των κοτζαμπάσηδων τυχοδιωκτών ,οι οποίοι και άδραξαν την ευκαιρία να αποκτήσουν δύναμη αλλά και εξουσία ακόμη και πάνω στη ζωή των σκλαβωμένων προγόνων μας. Επομένως δεν ήταν μόνο ο αγώνας κατά του ξένου κατακτητή, αλλά και η καθημερινή καταπίεση που δέχονταν ο σκλαβωμένος απλός λαός, από τη μεριά των ίδιων του αρχόντων [;].

            Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι Φαναριώτες για πράδειγμα κάθε άλλο παρά είχαν συνείδηση της νεοελληνικής εθνότητας και ούτε πολυπίστευαν ότι το Έλληνικό Έθνος θα μπορέσει να προχωρήσει προς την Ελευθερία του. Αυτοί [ οι Φαναριώτες ] είχαν άλλα «όνειρα». Να διαλυθεί το ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να επιπέσουν να μοιραστούν φέουδα-ηγεμονίες. Νηστικοί για πολυτέλεια και δύναμη όπως ήταν έμοιαζαν ως άλλοι καπουτσίνοι καλόγεροι που επιπίπτουνστο χοιρομήριο όταν επανακάμπτουν από πολυήμερη υποχρεωτική νηστεία. Αυτούς λοιπόν τους ενδιέφερε να διαλύσουν την ευρωπαϊκή Τουρκία και να την χωρίσουν σε ηγεμονίες. Να αναλάβουν ηγεμόνες στα κομμάτια που θα προέκυπταν. Αλλά και η συνέχεια της δουλείας των Ελλήνων ουδόλως τους ενδιέφερε, αφού «…αυτοί είχαν κεκτημένα δικαιώματα υπό το Τουρκικό καθεστώς και δεν εννοούσαν να το διακυβεύσουν….» [Τ. Μιχαλόπουλου όπ.άν, σελίς 89].

            Οι κοτζαμπάσηδες ήταν γέννημα θρέμμα της οθωμανικής παρακμής. Η οικονομική τους δύναμη και αυτοτέλεια είχε σαν αποτέλεσμα το μονοπώλιο της κοινοτικής εξουσίας. Κάτω λοιπόν απ΄αυτή την κατάσταση ήταν φυσικό οι κοτζαμπάσηδες να εξελιχτούν [ αν δεν ήταν ούτως ή άλλως ] σε συντηρητικά και αντιλαϊκά στοιχεία. Οι υπόδουλοι τους αποκαλούσαν… τουρκοχριστιανούς  ή ….τουρκολάτρες. Υπάρχουν επίσημες ιστορικές καταγραφές ότι από τους φόρους που εισέπρατταν απέδιδαν στους Τούρκους περίπου το 20-25% και το υπόλοιπα για την πλούσια και πολυτελή τους διαβίωση, τη στιγμή που ο απλός λαός πεινούσε. Αλλά οι περισσότεροι ασχολούνταν και με……τραπεζικές δραστηριότητες. Δανείζονταν χρήματα από τους Τούρκους και στη συνέχεια τα δάνειζαν με πολλαπλάσιο τόκο στους ραγιάδες. Με τέτοια λοιπόν «προνόμια» θα ήταν αφέλεια να επιμείνει κανείς ότι πρωτοστάτησαν στις εθνικαλαπελευθερωτικές ενέργειες. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν ιστορικά, οικονομικά αλλά κοινωνικά περίεργο και ας μου επιτραπεί και ο χαρακτηρισμός….παράλογο. Δυστυχώς ή ευτυχώς λίγα είναι τα παλληκάρια. Αυτοί που βάζουν πρώτα την Πατρίδα και ύστερα όλα τα άλλα. Οι πατριώτες δεν είναι μόνο λίγοι, είναι μάλλον πολύ λίγοι. Υπάρχουν πολλές ιστορικές μαρτυρίες για το βίο και την πολιτεία των κοτζαμπάσηδων. «….οι κοτζαμπάσηδες ή προύχοντες δεν ήταν λαοπρόβλητοι καθώς τινές γράφουσι και λέγουσι. Αλλά ήταν ένα σώμα ενωμένον δια του μεταξύ του συμφέροντος….» [Φωτάκου τ.Ι. σελίς 32].
           
Οι…άρχοντες των Γραικών πάντως άκουσαν σε πολύ μικρή μειοψηφία τη φωνή του σκλαβωμένου Έθνους και η συμπεριφορά των περισσοτέρων καθοδηγούνταν από τα κεκτημένα και αποκλειστικά τους προνόμια.

            Μ΄αυτά τα δεδομένα δεν είναι περίεργες και οι δολοφονίες αλλά και οι φυλακίσεις ηγετών που ξεπήδησαν από ταπεινές και φτωχές οικογένειες και τέθηκαν μπροστάρηδες στον ξεσηκωμό. Και ακόμη και σήμερα πολλοί κυρίως Ευρωπαίοι αλλά και ντόπιοι αυτόκλητοι ιστορικοί αναλυτές αναφέρονται σκωπτικά στην ταπεινή καταγωγή των επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών του 21. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και με τους επαναστάτες της γαλλικής επανάστασης [1789] όταν σκωπτικά οι ροζ κυρίες επι των…τιμών [!] της βασιλκής αυλής, αποκαλούσαν τον επαναστατημένο λαό “sans kilote” δηλ.ξεβράκωτο!!
            Η επανάσταση όμως δεν αλλοιώνεται από τα επί μέρους γεγονότα και ιστορικά στοιχεία. Άλλωστε σε μια επανάσταση δεν είναι όλα αγγελικά. Το παρασκήνιο, οι δολοπλοκίες και τα συμφέροντα αποτελούν μια συνεχή διαδικασία την οποία ο ίδιος ο λαός κάθε φορά σε μεγάλες ιστορικές στιγμές, καλείται να ανατρέψει και να πορευτεί προς την Ελευθερία του. Αυτή την πορεία καλούμαστε αύριο να γιορτάσουμε. Γιατί και τώρα στους δύσκολους καιρούς οφείλουμε να αντιδράσουμε ώστε να λογοδοτήσουν επιτέλους και οι σύγχρονοι «κοτζαμπάσηδες». Το 21 μάς οδηγεί στο να καταργήσουμε κάθε τι σάπιο που υπάρχει στην πατρίδα μας. Οι επώνυμοι αλλά κυρίως οι ανώνυμοι αγωνιστές του 21 δεν πρέπει να αναρωτιούνται κάθε χρόνο, αν άδικα ή δίκαια έπεσαν για να κρατήσουν όρθια την Πατρίδα μας…


Βασίλης Ανδρονίδης

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Κίνημα ενάντια στο γιαούρτωμα


Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα οι πράξεις αποδοκιμασίας των πολιτών προς τα κυβερνητικά στελέχη. Γιαουρτώματα, εξυβρίσεις, αποδοκιμασίες είναι όλο και πιο συχνά φαινόμενα. Φυσικά η εύκολη λύση είναι η μεν κυβέρνηση να αποδίδει αυτές τις αντιδράσεις σε εγκάθετους, κύρια των κομμάτων της Αριστεράς, οι δε υποστηριχτές της μέσω  των Αθηναϊκών ΜΜΕ να πηγαίνουν και ένα βήμα παρακάτω και να καταδικάζουν τον βαρβαρισμό, ως ένα φαινόμενο που απλώνεται όλο και περισσότερο στην κοινωνία.

Προσωπικά δεν με εκφράζουν αυτού τους είδους οι αντιδράσεις, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να τις παραβλέψω και να μην τις καταλάβω. Όταν ο άλλος είναι απελπισμένος, άνεργος και καλείται να επιβιώσει αξιοπρεπώς με τρείς και εξήντα πόσο θα αντέξει ακόμη. Σε τελική ανάλυση είναι προτιμότερο να εκτονωθεί με πετώντας κανένα γιαούρτη ή κανένα μπουγέλο νερό, απ’ ότι να αρχίσει να σπάσει και να καίει τα πάντα. Χωρίς βέβαια να μπορεί κανείς να αποκλείσει και αυτή την εξέλιξη αν δεν γίνει κάτι!!!

Που όμως η κυβέρνηση έχασε το παιχνίδι; Το πρώτο είναι ότι ζήτησε και ζητάει σκληρές θυσίες από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, ενώ την ίδια ώρα δεν περιορίζει τα προνόμια των πολιτικών, συστήνει εξεταστικές επιτροπές απαλλαγής πολιτικών προσώπων και παρά τις διακηρύξεις δεν έχει οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη ούτε ένα επίορκος υπάλληλος, από αυτούς που συστήνουν το σύστημα διαφθοράς στον δημόσιο τομέα.

Παράλληλα δεν έχει γίνει καμία, μα καμία κίνηση για να μαζευτούν τα κλεμμένα. Δυο κινήσεις ήταν αρκετές, άρση του τραπεζικού απορρήτου για όλους τους έχοντες εργασιακή σχέση ή συναλλαγή με το δημόσιο και φυσικά εξονυχιστικός έλεγχος του Ε9.

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και την αίσθηση που υπάρχει στους πολίτες για την ανικανότητα του συνόλου του πολιτικού κόσμου να διαχειριστεί προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών την οικονομική κρίση. Ζητείται ελπίς, θα μπορούσε να είναι το ζητούμενο  για κάθε πολίτη αυτής της χώρας, όσο όμως παραμένει ζητούμενο θα αντιδρά σπασμωδικά, απερίσκεπτα και παρορμητικά, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει τι καλύτερο μπορεί να κάνει μέσα στην απελπισία του. Αυτός  όμως δεν λόγος για να δέχεται κάθε είδους κατηγορίες από τα τηλεπάραθυρα και από τους χορτάτους πολιτικούς, οι οποίοι με την στάση τους δεν προάγουν την εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά διασπείρουν την διχόνοια και την κοινωνική απορρύθμιση. Ας μιλάνε λιγότερο και ας πράττουν περισσότερο υπέρ της κοινωνίας και των πολιτών μήπως και κάποια στιγμή σταματήσει η εκπόρνευση της πολιτικής.

Νέο-οθωμανισμός και Καβάλα - Τι ζητάνε οι Τούρκοι;


«Διαβάζοντας» τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της δράσης τους




Όποιος καθίσει και μελετήσει το γνωστό πλέον σε όλους δόγμα «Νταβούτογλου» θα διαπιστώσει ότι το κύριο μέλημα αυτής της πολιτικής είναι να δημιουργήσουν οι εξ ανατολών γείτονές μας, μια κοινοπολιτεία ημιαυτόνομων κρατών στην Βαλκανική, τα οποία θα εξαρτώνται οικονομικά, πολιτικά και αμυντικά από την αναδυομένη νέο-οθωμανική Τουρκία. Στόχος άκρως φιλόδοξος καθώς δεν μπορεί ο 21ος αιώνας να είναι ίδιος με τον 14ο και τον 15ο, ωστόσο ως φιλοδοξία υπάρχει από τους ισλαμιστές που σήμερα κυβερνάνε στην Τουρκία. Και δεν είναι μόνο φιλοδοξία αλλά ήδη έχουν κάνει και το πρώτο βήμα και όπως είναι γνωστό όλα τα μεγάλα πράγματα στη ζωή ξεκινάνε πάντα με τον ίδιο τρόπο και αυτός είναι «το πρώτο βήμα». Ίσως βέβαια οι κατ’ επάγγελμα σκεπτικιστές να υποστηρίξουν και δεν θα έχουν άδικο, ότι και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ έβλεπε την δημιουργία ενός μουσουλμανικού τόξου στα βαλκάνια και μιας ομοσπονδιακού χαρακτήρα σύνδεσης της Τουρκίας με τα τουρκογενή κράτη της Κεντρικής Ασίας. Φιλοδοξία που σκόνταψε σε πάρα πολλά εμπόδια.

Και τώρα θα μπορούσε να γίνει και πάλι το ίδιο και να έχουμε μια Τουρκία που θα μείνει στα λόγια. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει όμως το ενδεχόμενο ακόμη και μια αποτυχημένη απόπειρα της να είναι αρκετή να δημιουργήσει αναστάτωση και προβλήματα στην περιοχή. Πάντα υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει το καλύτερα σχεδιασμένο σύστημα. Αυτό είναι αλήθεια αλλά και από την άλλη δεν μπορούμε να ελπίζουμε απλά και μόνο στον αστάθμητο παράγοντα και να υποδεχόμαστε με απραξία της εξελίξεις. Όπως δεν μπορούμε επίσης να υποδεχόμαστε στην Καβάλα τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας σαν να ήταν ένας απλός VIP επισκέπτης. Ο χρόνος του Αχμέτ Νταβούτογλου είναι τόσο πολύτιμος και πιέζεται τόσο πολύ από τα εσωτερικά προβλήματα που έχει η Τουρκία, ώστε το μόνο που δεν θα περνούσε από το μυαλό του είναι να έρθει στην Καβάλα για διακοπές, έστω και για μία ημέρα. Έχοντας αποκλείσει λοιπόν το παράγοντα του «τυχαίου γεγονότος» παραμένει ζητούμενο τι ζητάνε οι Τούρκοι στην Καβάλα;

Για να δώσουμε απάντηση θα πρέπει να δούμε πρώτα τι στόχους είχε βάλει η Άγκυρα στη Θράκη και τι πέτυχε. Ο πληθυσμός της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης είναι περίπου 560.000 άτομα, εκ των οποίων οι 145.000 είναι μουσουλμάνοι. Η αναλογία χριστιανών – μουσουλμάνων είναι 4:1 περίπου, στοιχείο που δεν θα είχε καμία αξία αν παράλληλα δεν γινόμαστε μάρτυρες μια συστηματικής προσπάθειας εκτουρκισμού όλων των μουσουλμάνων, έτσι Πομάκοι και Ρομά που δεν γνωρίζουν καν την Τουρκική, ουσιαστικά «υποχρεώνονται» και σιγά – σιγά μέσα από διάφορα οργανωμένα σχήματα διαφόρων ειδών συλλόγων, «πολιτογραφούνται» ως Τούρκοι. Αυτό επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό στο Τουρκικό προξενείο να έχει τον πολιτικό έλεγχο των δρώμενων στην Περιφέρεια, αφού πλέον διαθέτει μια υπολογίσιμη δύναμη. Με την παρουσία δε της αγροτικής τράπεζας Ziraat Bankasi σιγά – σιγά αποκτούν και μέρος του οικονομικού ελέγχου της. Είναι γνωστή εξάλλου η πολιτική χαμηλότοκων δανείων που ακολουθεί η εν λόγω τράπεζα για να διεισδύσει αλλά και το ενδιαφέρον Τούρκων επιχειρηματικών για την αγορά ελληνικών προβληματικών επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά  θα πρέπει να προσθέσουμε και μια ακόμη πτυχή στο πρόσφατο ταξίδι του κ. Νταβούτογλου, τόσο στην επίσκεψη στον Εχίνο, όσο και στην Καβάλα.
Το γενικό πρόσταγμα στην ασφάλειά του το είχαν οι Τούρκοι συνοδοί του και όχι η Ελληνική Αστυνομία, η οποία ουσιαστικά παρακολουθούσε. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι όταν χρειάστηκε να εκκενωθεί το τζαμί της Παλιάς Μουσικής για να προσευχηθεί ο κ. Νταβούτογλου το έργο το ανέλαβαν οι Τούρκοι αστυνομικοί που τον συνόδευαν….  

Η παρουσία στην Καβάλα

Η τουρκική παρουσία στην Καβάλα αν και χρονολογείται εδώ και μερικά χρόνια, άρχισε να ξετυλίγεται με πιο έντονα χαρακτηριστικά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ξεκινώντας από τις αλήστους μνήμης Γιορτές Οθωμανικής Μνήμης με την ανακήρυξη των δύο Τούρκων ως επίτιμους δημότες της Καβάλας, συνεχίστηκε με τις όλο και πιο συχνές επισκέψεις των παραγόντων του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής σε Καβάλα και Ιμαρέτ και φτάνοντας μέχρι την επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου και την εξαγγελία της δημιουργίας Κέντρου Οθωμανικών Σπουδών σε συνεργασία με το Ι.Μ.Α.R.Ε.Τ.. Πολλά γεγονότα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να είναι τυχαία…

Ποια είναι τα μέχρι τώρα σημεία που δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι Τούρκοι:

-          Το πρώτο είναι ότι προσπαθούν συστηματικά να «δέσουν» την παρουσία τους με την Καβάλα, μέσω πολιτιστικών εκδηλώσεων. Πέρσι το καλοκαίρι φιλοξενήθηκε στην πόλη μας και η Ελληνοτουρκική συμφωνική ορχήστρα, με την παρουσία και του «φιλόμουσου» προξένου κ. Σαρνίτς και έκτοτε ένα πλήθος προτάσεων κατακλύζουν φορείς της Καβάλας, με προεξέχων, τον Δήμο Καβάλας για διοργάνωση από κοινού διαφόρων ειδών «πολιτιστικών εκδηλώσεων». Ο σκοπός δεν είναι άλλος από το να δημιουργήσουν στην Καβάλα ένα κλίμα όσο γίνεται πιο φιλικό προς αυτούς.
-          Το δεύτερο είναι ότι προσπαθούν επίσης συστηματικά, όταν μιλάνε με παράγοντες της πόλης, να τους θυμίζουν ότι είναι στις προθέσεις τους να επενδύσουν στην Καβάλα, να φέρουν τουρίστες και εν γένει να μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Τι συμβαίνει, μας αγάπησαν τόσο πολύ ξαφνικά; Πολύ απλά οι Τούρκοι έχοντας καταφέρει να ελέγχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την Θράκη, πέρασαν τα νοητά σύνορα του Νέστου και προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα όσο το δυνατό πιο φιλικό κλίμα για αυτούς, στο Νομό Καβάλας. Αυτό θα τους επιτρέψει, αφενός να ξεπεράσουν το «πρόβλημα» της απουσίας μουσουλμανικής μειονότητας στο νομό μας, αφετέρου να δημιουργήσουν ένα οικείο περιβάλλον στο οποίο θα κινούνται πιο άνετα χωρίς να προκαλούν υποψίες.

Τι τους ενδιαφέρει από την Καβάλα:

-          Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι η συνοικία της Παναγίας και το οθωμανικό της παρελθόν. Είναι ίσως από τις λίγες περιπτώσεις που σε ένα τόσο μικρό χώρο συνυπάρχουν τόσα πολλά και καλοδιατηρημένα οθωμανικά μνημεία.
-          Το δεύτερο που τους ενδιαφέρει είναι το λιμάνι της Καβάλας. Μην ξαφνιαστείτε αν στο επόμενο χρονικό διάστημα δείτε να καταφθάνουν δελεαστικότατες προτάσεις για την αξιοποίηση του νέου λιμανιού.
-          Το τρίτο είναι ότι αν «ανοίξει» - και αυτό μάλλον θα γίνει σύντομα-, το κεφάλαιο της εκμετάλλευσης των πετρελαίων του Αιγαίου, η αρχή θα γίνει από εδώ. Το πρώτο κοίτασμα που θα ανοίξει, εκτός κόλπου Καβάλας θα είναι το κοίτασμα Μπάμπουρας που βρίσκεται ανατολικά της Θάσου. Λόγω εγκαταστάσεων και λόγω ύπαρξης προσωπικού με σχετική τεχνογνωσίας η Καβάλα κρατάει το «κλειδί» για τα πετρέλαια του Αιγαίου.
-          Το τέταρτο είναι ότι η Καβάλα στα στρατιωτικά σχέδια της Τουρκίας, όπως αυτά που έχουν αρχίσει να διαρρέουν το τελευταίο διάστημα (σχέδιο Balyoz, Suga κ.α.) με πιθανούς στόχους στο Αιγαίο και τη Θράκη αναδεικνύεται με σημαντικό ρόλο τόσο για την άμυνα της Θράκης, όσο και τους Αιγαίου. Η Καβάλα κρατάει επίσης το «κλειδί» για την ροή στρατιωτικής στήριξης προς της Θράκη αλλά και προς το Αιγαίο. Πιο συγκεκριμένα η άμυνα των νησιών του Αιγαίου αλλά κύρια η προσβολή στόχων στα παράλια της Τουρκίας θα γίνει  - σε μια πιθανή συρραξη – και με το πυραυλικό σύστημα ATACMS MGM – 104A BLOCK 1, το οποίο βρίσκεται στην 193 ΜΟΙΡΑ ΠΕΠ – ATACMS που εδρεύει στο Στρατόπεδο «ΑΜΒΡΑΖΗ» στην Ελευθερούπολη. Σύμφωνα με τα σχέδια που υπάρχουν, αυτό το αυτοκινούμενο σύστημα πυραύλων που μπορεί να πλήξει στρατηγικής σημασίας στόχους σε βάθος έως 165 χλμ. μέσα στην Τουρκία, θα μετακινηθεί μέσω του λιμανιού της Καβάλας με ταχύπλοα σκάφη στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, μέσα σε λίγες ώρες. Το εν λόγω όπλο επειδή είναι επιθετικού χαρακτήρα δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμο εξοπλισμό των νησιών γιατί αυτό αντίκειται στην Συνθήκη της Λωζάννης. Μπορεί να μεταφερθεί όμως μέσα σε ελάχιστο χρόνο και να αποτελέσει επιθετικό εργαλείο. Να σημειώσουμε ότι όποιος επιθυμεί περισσότερα στοιχεία για το θέμα υπάρχει μια εξαιρετική παρουσίαση στο τεύχος Απριλίου 2011, του περιοδικού ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.


Συμπέρασμα: Οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν (και) για την Καβάλα ένα πολύπλευρο σχέδιο, με βραχυπρόθεσμούς και μακροπρόθεσμους στόχους. Στους πρώτους είναι η δημιουργία ενός φιλικούς περιβάλλοντος γι’ αυτούς που θα τους επιτρέψει ευχέρεια κινήσεων στην περιοχή για δήθεν έρευνες ιστορικού και πολιτιστικού χαρακτήρα… Σε μια επόμενη φάση θα αρχίσουν να «στρατολογούν» - αν δεν έχουν αρχίσει να το κάνουν ήδη – άτομα για δημιουργία ενός δικτύου συνεργατών. Στην Θράκη ήδη μετράει αυτό το δίκτυο πάνω από 3.500 άτομα, όπου αμείβονται και μάλιστα καλά. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται άτομα από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, αφού όλοι βέβαια για κάποιο λόγο τούς είναι χρήσιμοι…
Στους μακροχρόνιους στόχους είναι σίγουρα η δημιουργία επιχειρήσεων κάθε είδους, ενώ παράλληλα θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν διάφορες κοινές πρωτοβουλίες – ερευνητικού χαρακτήρα - σε απίθανα θέματα, πολιτισμού, ιστορίας, αρχιτεκτονικής, μουσικής κ.λπ.. Όλα αυτά δεν είναι καινοφανή αφού εδώ και χρόνια συμβαίνουν στην γειτονική μας Θράκη.

Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που περνάμε και με ένα ελληνικό κράτος που έχει χάσει  την εμπιστοσύνη των πολιτών, δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν «πρόθυμοι» να συνεισφέρουν προκειμένου να επιβιώσουν και να «συμβάλουν και στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής».  

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

I.M.A.R.E.T. - Που θα μας οδηγήσει η συνεργασία του με τους Τούρκους;


Τι προβλέπεται στο πλαίσιο της λειτουργίας του Κέντρου Οθωμανικών Σπουδών


Όταν το 2006 ξεκινούσε την λειτουργία του στην Καβάλα το Ινστιτούτο Μωχάμεντ Άλι (I.M.A.R.Ε.T.) ως προτεραιότητα είχε την ανάπτυξη της συνεργασίας με την Αίγυπτο και ευρύτερα με τον αραβικό κόσμο. Για το λόγο αυτό, στο ιδρυτικό καταστατικό αναφερόταν αρχικά:  «1. Η συστηματική μελέτη, καταγραφή, τεκμηρίωση και διάσωση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας η οποία απαντάται στο σύγχρονο κόσμο και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, με έμφαση στην Αίγυπτο». Ήταν το πρώτο άρθρο και η πρώτη προτεραιότητα. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν είχε τεθεί ως στόχος η δημιουργία ενός Κέντρου Ισλαμικών Σπουδών που με την λειτουργία του θα πρόσφερε διέξοδο στους μουσουλμανοπαίδες της Θράκης οι οποίοι αντί να σπουδάσουν θεολογία στην γείτονα Τουρκία θα μπορούσαν να πάνε στο πανεπιστήμιο του Καϊρου. Η υλοποίηση αυτής της φιλοδοξίας  θα συνέβαλε στο να γυρίσει ο θρησκευτικός έλεγχος στο καθεστώς που ίσχυε πριν από την δεκαετία του ’50. Πιο συγκεκριμένα μέχρι την δεκαετία του ‘50 ο θρησκευτικός έλεγχος της μουσουλμανικής μειονότητας βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Αιγύπτου, ως κληρονομιά της λειτουργίας του Ιμαρέτ ως θεολογικής σχολής. Στο πλαίσιο όμως της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας το κέντρο βάρους έφυγε από την Αίγυπτο και μετατέθηκε στην «φίλη και σύμμαχο» Τουρκία με ό,τι αυτό έφερε τις επόμενες δεκαετίες στην Θράκη…

Μια κίνηση αυτού του χαρακτήρα, δηλαδή η ανάπτυξη στενών σχέσεων με μια χώρα που δεν είχαμε διαφορές, όπως είναι η Αίγυπτος, είχε προφανή οφέλη. Ωστόσο το σχέδιο δεν περπάτησε παρά τις προσπάθειες που έγιναν και οι οποίες δεν είναι επί του παρόντος χρήσιμο να αναφερθούν. Κάπου εκεί όμως όλα αυτά έμειναν στα λόγια και  το σχέδιο «πάγωσε» ή αν θέλετε ναυάγησε οριστικά. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν εξελίξεις…


Πριν από μερικούς μήνες και αφού προηγήθηκαν δυο «γενναίες» έξοδοι ιδρυτικών μελών, από τον αρχικό αριθμό των Οκτώ που ήταν, αυτά μειώθηκαν στα τρία. Αυτή η αλλαγή θα μπορούσε να μην έχει και κανένα νόημα, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο με το περιεχόμενο του καταστατικού και κύρια το πρώτο άρθρο των σκοπών όπου η φράση «με έμφαση στην Αίγυπτο» εξαφανίστηκε!!! Παρέμεινε απλά η αναφορά, η γενική και αόριστη «και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου». Και αυτή η περικοπή θα μπορούσε να μην έχει κανένα νόημα αν πριν από λίγες ημέρες δεν «ξεφύτρωνε» ξαφνικά η εν κρυπτώ «κύηση» του Κέντρου Οθωμανικών Σπουδών. Μια εξέλιξη που δεν έγινε γνωστή από κάποια επίσημη δήλωση του Ινστιτούτου Μωχάμεντ Άλι αλλά μέσα από δημοσιεύματα του Τουρκικού Τύπου (εφημερίδα AKSAM).

Για το τι έγραψε η εν λόγω εφημερίδα παραθέσαμε στοιχεία στο ρεπορτάζ της περασμένης εβδομάδας όπου προβήκαμε και στην αποκάλυψη της είδησης. Ωστόσο η όλη υπόθεση δεν έμεινε μόνο στις εξαγγελίες αφού ήδη έχει προχωρήσει πάρα πολύ και επί της ουσίας έχει συγκροτηθεί και ήδη λειτουργεί.

Υπάρχει ήδη διαθέσιμη τόσο αφίσα όσο και ενημερωτικό έντυπο με όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για το νεοϊδρυθέν Κέντρο Οθωμανικών Ιστορικών Σπουδών. Σε αυτό λοιπόν αναφέρεται ότι θα αναπτυχθούν μια σειρά από κοινές δράσεις υπό το γενικό τίτλο «ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ»!!!!

Επικεφαλής είναι ο Enver Yucel από το πανεπιστήμιο του Bahcesehir και η Άννα Μισσιριάν Τζούμα από το Ινστιτούτο Μωχάμεν Άλι.  Ακαδημαϊκά μέλη είναι ο επίτιμος καθηγητής John Alexander από το ΑΠΘ, o καθηγητής Khaled Fahmy από το American University of Cairo and New York University, ο καθηγητής Feridun Emecen από το Istanbul University, ο καθηγητής Ismail E. Erunsal από το Marmara University, ο καθηγητής Ellias Kolovas από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, ο καθηγητής Heath W. Lowry από το Bahcesehir University και Princeton University και η δρ. Ιστορίας από το Μουσείο Μπενάκη Maria Tsigkakou. Τέλος σε διαφορετική κατηγορία συμμετέχουν και οι Τούρκοι καθηγητές Rukiye Kyneralp, Dr. Muhamment Hanefi Kutluoglu και Dr. Feryal Tansug

Στις δράσεις περιλαμβάνονται:

1)Συντονισμένες δημοσιεύσεις
Α)Heath W.Lowry & Ismail E.Erunsel: Ας θυμηθούμε της ρίζες τους. Επιγραφές και ντοκουμέντα του Μεχμετ Αλί Πασά , στο ίδρυμα (Κιλιγιέ) στην Καβάλα.
Το βιβλίο αυτό θα εκδοθεί ταυτόχρονα στα Αράβικα, στα Αγγλικά, στα Ελληνικά και στην Τούρκικη έκδοση. Τον ίδρυμα Μωχάμεντ Άλι θ΄αναλάβει την έκδοση της Αράβικης και της Ελληνικής  μετάφρασης και το bahcesehir  University την Αγγλική και την Τούρκικη. Το κόστος για τον σχεδιασμό και την εκτύπωση των 4 εκδόσεων θα μοιραστεί στο Ιντ.Μωχάμεντ Άλι και στο bahcesehir  University. Οι 4 εκδόσεις θα εκτυπωθούν στην Κωνσταντινούπολη!!!

Β)Khaled Fahmy:Η κληρονομιά του Μεχμέτ Αλί Πασά όπως διατηρείται στα Αιγυπτιακά εθνικά αρχεία.
C)Rukiye Kuneralp:Οι οικογένεια  του Μεχμετ Αλί Πασά και η πόλη της Κωνσταντινούπολης
D)Dr. Fani Maria Tsigkakou: Το Μουσείο Μπενάκι  θα παρουσιάσει τη συλλογή των σκίτσων του Thomas Hope’ s στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.


2) Διαλέξεις και συμπόσια:

Α)Διεθνή  συνδιάσκεψη  με θέμα τον  Εβλιγιά Τσελεμπή στην Βόρεια Ελλάδα και στο Αιγαίο.
Β)Συμπόσιο στο σχεδιασμό του Piri Reis στην θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου
C) O κόσμος του Μεχμέτ Αλί: Καβάλα, Κάιρο & Κωνσταντινούπολη
D)Ο ρόλος του Ιμπραήμ Πασά & ο Μεχμέτ Αλί Πασάς στην ανάπτυξη της πόλης της Καβάλας
Ε)Καλοκαιρινά σεμινάρια για Έλληνες & Τούρκους


Τα σεμινάρια αυτά θα περιλαμβάνουν:
1)Μουσουλμανική ιστορία
2)Μουσουλμανική  Τέχνη
3)Μουσουλμανική φιλοσοφία & φιλόσοφοι
4) Μεταφράσεις εργασιών από την Ελληνική κουλτούρα στην Αραβική
5)Μουσουλμανική επιστήμη
6)Σπουδές  στην πολιτιστική κληρονομιά
7)Ανακαίνιση – αναπαλαίωση σε ιστορικά μνημεία
8)Σπουδές στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική

F)Καλοκαιρινά σεμινάρια  για Έλληνες και Τούρκους Διπλωματικών Ακαδημιών (!!!!)

Αυτά τα σεμινάρια θα περιλαμβάνουν:
α)H Ελλάδα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
β) Η εξωτερική διπλωματία Του Μεχμέτ Αλί
γ)Ο Μεχμέτ Αλί: Χτίζοντας ένα έθνος

3)Εκθέσεις και παρουσιάσεις:
Κatib celebi – Piri Reis, η έκθεση του χάρτη θα γίνει στο Μουσείο Μοχάμεντ Άλι στην Καβάλα και στο Bahcesehir Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης
Έλληνες αρχιτέκτονες στην Κωνσταντινούπολη την  περίοδο της  εκδυτικοποίησης  – έκθεση στο Μουσείο Μοχάμεντ Άλι στην Καβάλα και στο Bahcesehir Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης
Οθωμανική καλλιγραφία και Βυζαντινή εικονογραφία – έκθεση στο Μουσείο Μοχάμεντ Άλι στην Καβάλα και στο Bahcesehir Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης
Τomas Holt’s σκίτσα της Κωνσταντινούπολης - στο Μουσείο Μοχάμεντ Άλι στην Καβάλα και στο Bahcesehir Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης

4)Κονσέρτα και ρεσιτάλ
Θα πραγματοποιεί ανταλλαγή μουσικών προγραμμάτων από  Έλληνες καλλιτέχνες στο Bahcesehir Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης και Τούρκους μουσικούς καλλιτέχνες  που θα  έρχονται στην Καβάλα και σε άλλες ελληνικές πόλεις.

Ακόμη και όλα αυτά ίσως να μην είχαν καμία συνεπεία και να καθιστούσαν άχρηστο αυτό το ρεπορτάζ αν δεν υπήρχε ένα πρόσωπο κλειδί και αυτός είναι καθηγητής Heath W. Lowry του Πανεπιστημίου του Bahcesehir και του  Princeton (από το δεύτερο σύμφωνα με τις πληροφορίες αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης το 2013), για τον οποίο θα διαβάσετε σχετικά παραπλεύρως.

Τα συμπεράσματα δικά σας, δεν θέλουμε να σχολιάσουμε τίποτα επί των γεγονότων που παραθέσαμε. Ωστόσο επειδή πολλές φορές τα γεγονότα επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών θα ήταν χρήσιμο για την αλήθεια, αν σε όλα αυτά είχαμε και την άποψη των εκπροσώπων του Ινστιτούτου καθώς και του Υπουργείου Εξωτερικών, σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει, που αποσκοπούν και τι προσδοκούν από  την «αναβίωση του οθωμανικού παρελθόντος» της Καβάλας. Το μόνο που μπορούμε να σημειώσουμε ως συμπέρασμα είναι ότι ανησυχούμε, και μαζί μας και πολλοί καβαλιώτες. Ας αναλάβει λοιπόν κάποιος να ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς συμβαίνει!!!



Ποιος είναι ο Heath W. Lowry


Όμως ποιος είναι ο καθηγητής Heath W. Lowry του Πανεπιστημίου του Bahcesehir που αν και κάτοικος Κωνσταντινούπολης περνά μεγάλο μέρος από το χρόνο του στην πόλη της Καβάλας ; Ο εν λόγω 68χρονος Αμερικανός ακαδημαϊκός είχε ηγηθεί κίνησης για να αποτρέψει την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από την Αμερικανική Γερουσία και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αρνητές της. Σχετικό ρεπορτάζ για το ποιος είναι δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στο site http://www.defencenet.gr/ , το οποίο ασχολείται με θέματα στρατηγικής καθώς και τα εθνικά μας ζητήματα, ως συνέχεια του σχετικού άρθρου του «Χ».

Σημειώνεται λοιπόν ότι «Επιπλέον ο Heath W. Lowry κατέβαλε συστηματική προσπάθεια για να απαξιώσει τα στοιχεία που παρέδωσε στην Ιστορία και το σύνολο της ανθρωπότητας ο αμερικανός πρέσβης στην Οθωμανική αυτοκρατορία Ε. Μορκεντάου τα οποία αποτελούν μια σημαντική πηγή πληροφοριών για τα εγκλήματα που διέπραξε το κεμαλικό καθεστώς  σε βάρος των Αρμενίων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας (http://en.wikipedia.org/wiki/Heath_W._Lowry).
Φυσικά ο Αμερικανός ακαδημαϊκός δεν έκανε ότι έκανε χωρίς λόγο, αφού ο Lowry Heath κατέχει κατά σύμπτωση την έδρα «ΚΕMΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ» στο πανεπιστήμιο του Princeton από το 1993, ενώ την περίοδο 1973-1980 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου (http://www.princeton.edu/~nes/faculty_lowry.html). Ακολούθως το 1983 με την βοήθεια και άλλων ακαδημαϊκών και την γενναία χρηματοδότηση της τουρκικής κυβέρνησης ίδρυσε το Ινστιτούτο Τουρκικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Georgetown University.  Στην συνέχεια κατέλαβε μια ακόμη έδρα αυτή την φορά  στο τουρκικό πανεπιστήμιο Bahcesehir (http://www.bahcesehir.edu.tr/fakultesayfa/akademikkadro/act/fenedebiyat/program/genelegitim/id/0109), ενώ για πολλά χρόνια εργάστηκε στην Τουρκία για διάφορες έρευνες που αφορούν το Οθωμανικό της παρελθόν.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Διάλογος ή ύβρεις;


Η πάλαι ποτέ «κόκκινη» Καβάλα, η μητέρα τόσων αγώνων για τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι αυτό της ελεύθερης έκφρασης, ποιος θα το έλεγε ότι θα φτάσει στο σημείο σήμερα να υποδεχθεί τον Αχμέτ Νταβούτογλου πασά ως σωτήρα της; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ότι θα γινόμαστε στόχος επίθεσης επειδή μιλήσαμε για τα αυτονόητα, είναι κάτι που δεν το περιμέναμε!!! Γιατί αλήθεια φτάσαμε στο σημείο να μην ανεχόμαστε την διαφορετική άποψη, γιατί φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να δεχθούμε ότι κάποιος μπορεί και να διαφωνεί με την δική μας άποψη; Γιατί σε τελική ανάλυση ενοχλήθηκαν κάποιοι  από αυτά που εκφράσαμε;

Δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση το να μπορεί κάποιος να λέει ελεύθερα την άποψή του; Κι αν είναι έτσι γιατί θα πρέπει να δέχεται βροχή από ύβρεις, επειδή τόλμησε να πει το πώς βλέπει τα πράγματα; Αν δεν είναι τρομοκρατία αυτού του είδους η ραδιοφωνική και δια του Τύπου επίθεση τι είναι; Μήπως κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι βρίσκονται σε μια ευρωπαϊκή, δημοκρατική χώρα που με αγώνες κατακτήθηκε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης; Το ακατάσχετο υβρεολόγιο αλήθεια πόσο συνάδει με την δημοκρατική συμπεριφορά;

Δεν θα τους ακολουθήσουμε στον ολισθηρό δρόμο της λασπολογίας. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε με απόψεις, στοιχεία και επιχειρήματα και όποιος διαφωνεί με εμάς, δεν έχει παρά να εκφράσει τη διαφωνία του. Στην Ελλάδα έχουμε ελευθερία λόγου, δεν γίναμε ακόμη Τουρκία, όπως ενδεχομένως το επιθυμούν!

Μας είπαν «τουρκοφάγους». Από αυτή τη στήλη έχουμε γράψει πολλάκις ότι δεν είναι μόνο οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι και οι άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας που υποφέρουν από την «μπότα και το σπαθί» του Κεμαλισμού, αλλά και οι ίδιοι Τούρκοι. Μια άνθηση της Δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης στη σημερινή Τουρκία θα είναι λυτρωτική για τους χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς, συνδικαλιστές, ακτιβιστές, δημοσιογράφους, διανοούμενους που σήμερα σαπίζουν στις τουρκικές φυλακές ή δηλώνονται ως αγνοούμενοι!!!

Μας είπαν «σκοταδιστές». Γιατί; Επειδή δεν μπορούμε να καλοδεχθούμε τον εκπρόσωπο μιας γείτονας χώρας, όπως είναι ο κ. Νταβούτογλου, επειδή προωθεί ως όραμα εκσυγχρονισμού την μαντίλα και τον φερετζέ; Μήπως ξεχνάνε ότι ο κ. Νταβούτογλου εκπροσωπεί μια χώρα όπου η γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα όταν βιάζεται και καταπιέζεται από τον σύζυγό της; Πριν μια εβδομάδα ήταν, την ημέρα της γυναίκας που βγήκαν οι γυναίκες στους δρόμους της Τουρκίας φωνάζοντας «μην αφήνεται το νυφικό να γίνει το σάβανό μας»!!!

Μας είπαν «χουντάκια». Γιατί; Επειδή πιστεύουμε ότι δεν μπορεί μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή να έχει φυλακισμένο, στην τουρκική «Μακρόνησο» που είναι το Ιμπραϊμλί τον επικεφαλής του PKK A. Οτσαλάν; Μήπως μετά την Ν. Αφρική είναι η Τουρκία εκείνη η χώρα που έχει ανάγκη από την ανατροπή του ρατσιστικού καθεστώτος που την κρατάει υπόδουλη; Αλήθεια γιατί δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ότι μόνο ο Οτσαλάν μπορεί να «σπάσει» το αυγό του φιδιού στην Τουρκία;

Μας είπαν «οπισθοδρομικούς». Γιατί; Επειδή ζητάμε την αναγνώριση της Αρμενικής, Ποντιακής και της εν εξελίξει γενοκτονίας των Κούρδων; Ποιος είναι «προοδευτικός» δηλαδή; Αυτός που επικροτεί τα εγκλήματα των ΝΑΖΙ τότε και τα εγκλήματα των ΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ σήμερα και περιμένει για αντάλλαγμα λίγες χιλιάδες τουριστών, ως επιβράβευση; Απ’ ό,τι ξέρουμε από την ελληνική ιστορία αλλιώς τους λέγανε τους συνεργάτες των φασιστικών καθεστώτων, όχι πάντως «προοδευτικούς».

Σήμερα ζούμε την μετάλλαξη των Κεμαλιστών σε ισλαμιστές και νεοθωμανιστές. Είναι μια διαδικασία αναγκαία για την αυτοσυντήρηση και την διαιώνιση της σκλαβιάς των τούρκων και των άλλων λαών της Μ. Ασίας. Αυτό το υπό μετάλλαξη καθεστώς εκφράζει σήμερα ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος δεν μπορεί να δεχθεί έννοιες όπως δημοκρατία, αυτοδιάθεση, αναγνώριση των εγκλημάτων του Κεμάλ, γιατί τότε θα είναι σαν να αρνείται τον ίδιο το εαυτό του. Δεν έχουμε ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα να ζητούμε την αναγνώριση των εγκλημάτων και των σφαγών που έγιναν προς όσους ήταν διαφορετικοί; Γι’ αυτό μιλάμε για ρατσιστικό καθεστώς.

Αλήθεια και κάτι ακόμη. Έχει σκεφτεί κανείς απ’ όλους αυτούς τους χειροκροτητές του Κεμαλισμού – νεοθωμανισμού πως αισθάνονται οι δημοκράτες της Τουρκίας όταν βλέπουν να τους υποδεχόμαστε τους εκπροσώπους του καθεστώτος ως «σουλτάνους»; Πόσο κουράγιο τους δίνουμε ότι αναγνωρίζουμε τον αγώνα τους και συμπάσχουμε μαζί τους; Ήδη μια φορά προδώσαμε τους Κούρδους παραδίδοντας τον Οτσαλάν στους δεσμώτες τους, μέχριπότε  θα συνεχίσουμε να τους προδίδουμε επιβραβεύοντας με την ανοχή μας ή με την συμπάθεια μας τους βασανιστές τους;

Αυτά είναι τα θέματα του διαλόγου και τα όσα αναφέραμε ήταν επιγραμματικά οι θέσεις και οι απόψεις μας… όποιος από τους «υβριστές» μας θέλει ένα ανοιχτό δημόσιο διάλογο ας εγκαταλείψει την γνώριμή του τακτική και ας μας πει που διαφωνεί και που συμφωνεί. Ας έχουν υπόψη ότι την  σιωπή τους θα την εκλάβουμε ως αποδοχή των απόψεών αυτών, οι οποίες δεν είναι μόνο δικές μας αλλά κάθε ευρωπαίου πολίτη που σέβεται τον εαυτό του.