Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Μνήμη Αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας - Ξεχωριστή ημέρα για τους Φιλίππους και την Καβάλα




Βαρθολομαίος:   «Αξίως του Ευαγγελίου του Χριστού να       πολιτεύεσθαι»
                           «Οι Φίλιπποι των μακεδόνων βασιλέων, η Νεάπολις του Αποστόλου Παύλου, η Χριστούπολις των Χριστιανών και η Καβάλα των Οθωμανών….»



Με την τέλεση του αγιασμού των υδάτων και υπό τους ήχους του «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου στου Κύριε…» υπό του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και των συλλειτουργών μητροπολιτών και ιερέων στον Ζυγάκτη ποταμό, ολοκληρώθηκε χθες το πρωί στον χώρο του Βαπτιστηρίου της Αγ. Λυδίας η πανηγυρική θεία λειτουργία για τη μνήμη της Αγ. Λυδίας της πορφυροπώλιδος, παρουσία πλήθους κόσμου. Αμέσως μετά ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Φ.Ν.Θ. κ. Προκόπιος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος  αντήλλαξαν συμβολικά δώρα και μίλησαν για τους ακατάλυτους δεσμούς της Ορθοδοξίας με την περιοχή μας. Το δώρο του σεβασμιότατου κ. Προκοπίου προς τον κ.κ. Βαρθολομαίο ήταν μια χρυσοποίκιλτη στολή με την οποία λειτούργησε χθες και την καθαγίασε, ενώ ο παναγιότατος κ.κ. Βαρθολομαίος δώρισε στον κ.κ. Προκόπιο ένα χρυσό εγκόλπιο καθώς και ένα δισκοπότηρο για τις ανάγκες του Ιερού Ναού του Βαπτιστηρίου.

Στην προσφώνηση του ο σεβασμιότατος κ. Προκόπιος αναφέρθηκε στο καθοριστικό για την περιοχή μας και ολόκληρη την Ευρώπη πέρασμα του Αποστόλου Παύλου από τον τόπο μας, στις αποστολικές γραφές και στα όσα αναφέρονται για την ισαπόστολο Αγ. Λυδία, στην βάπτισή της και στην ίδρυση της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας της Ευρώπης. Επιπλέον κ. Προκόπιος στάθηκε ιδιαίτερα στην βυζαντινή Χριστούπολις, αναδεικνύοντας όχι απλά το θέμα αλλά επισημαίνοντας ότι ήταν η διάδοχη πόλη της αρχαίας και αποστολικής Νεάπολις και η πρόδρομος της σημερινής Καβάλας. Ιδιαίτερη αναφορά υπήρξε επίσης στην παγκόσμια ακτινοβολία που έχει σήμερα αυτός ο χώρος που προσελκύει χιλιάδες ομόδοξους και ετερόδοξους Χριστιανούς. Στην συνέχεια παρέθεσε γεγονότα που είχαν να κάνουν με την ανέγερση του ναού του Βαπτιστηρίου  και σε όσους συνετέλεσαν είτε οικονομικά, είτε με την εργασία του στην ανέγερση του ναού και την διακόσμησή του, καθώς και στην διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου.

Στην αντιφώνηση του ο παναγιότατος κ.κ. Βαρθολομαίος εκθείασε ιδιαίτερα το πανέμορφο τοπίο, την σημασία που έχει για ολόκληρη την Χριστιανοσύνη και το πλούσιο αποστολικό έργο της Αγ. Λυδίας. Επίσης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος επιχειρώντας - για ακόμη μια φορά στην τριήμερη παρουσία του εδώ -  μια ιστορική αναδρομή στο ρόλο και την σημασία της περιοχής σημείωσε ότι «Έχουμε τους Φιλίππους των αρχαίων Μακεδόνων Βασιλέων και των Ρωμαίων, την Νεάπολις του Αποστόλου Παύλου, την Χριστούπολις των Χριστιανών και την Καβάλα, των Οθωμανών, του Αγ. Φιλόθεου και των Νεοελλήνων»!!!  Ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι το ποίμνιο το συνθέτους τόσο γηγενείς Χριστιανοί όσοι και ένας πολύ σημαντικός αριθμός προσφύγων, που ξεριζώθηκαν βίαια από περιοχές της καθ’ ημάς Ανατολής. Για ακόμη μια φορά ο παναγιότατος κ.κ. Βαρθολομαίος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα της Χριστουπόλεως δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους τοπικούς φορείς και τους πολίτες, να ανοίξει επιτέλους ένας διάλογος γύρω απ’ αυτό το θέμα. Στην συνέχεια ο κ.κ. Βαρθολομαίος συνέστησε «να χαίρεστε πάντοτε την ευεργετική παρουσία της Αγ. Λυδίας της Φιλιππησίας και να προβάλετε την προστάτιδά σας ως ένα υπέροχο παράδειγμα για τις θυγατέρες σας, για όλα τας γυναίκας του τόπου σας, για όλας τας χριστιανάς γυναίκας της Ευρώπης…» επίσης σημείωσε «σας έχουμε στην καρδία μας και προσευχόμαστε συνεχώς για εσάς» ενώ συνέχισε λέγοντας ότι  «η καρδία είναι το κέντρο του ανθρώπου και γι’ αυτό οι πατέρες μιλάνε για κάθαρση της καρδίας με την συνεχή προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον ημάς»… εκεί είναι το κατοικητήριο του Θεού» για να προσθέσει ότι με τη πρεσβεία της Αγ.  Λυδίας να ζητήσουμε να ανοίξει η καρδιά μας για να δεχθεί το Θεό και στην συνέχεια να του την προσφέρουμε».

«Η σημερινή πατριαρχική και πολύαρχιερατική Θεία λειτουργία ήρθε να επισφραγίσει τους αρχαίους πνευματικούς στενούς δεσμούς της σεβάσμιας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεων με την τοπική Εκκλησία και της πόλεως της Καβάλας» τόνισε ο κ.κ. Βαρθολομαίος « Σήμερα οι δεσμοί αυτοί για ιστορικούς  λόγους είναι χαλαροί, από πλευρά καθαρά διοικητικής αλλά από πνευματικής ισχυρότατοι» και τέλος κάλεσε όλους τους πιστούς «αξίως του Ευαγγελίου του Χριστού να πολιτεύεσθαι» στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Εικόνες από τη δεύτερη ημέρα της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στην Καβάλα (Βυζαντινή Χριστούπολις)








Το όνομα της Χριστουπόλεως




Ένα από τα μεγάλα δώρα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου προς την πόλη μας ήταν η ανάδειξη του ονόματος της Βυζαντινής Χριστουπόλεως μέσα από τις πάρα πολλές αναφορές που έκανε. Νομίζουμε ότι όλοι οι τοπικοί παράγοντες το έλαβαν το μήνυμα για την αξία και τη δύναμη αυτού του ονόματος και θα προβληματιστούν σοβαρά για το τι πρέπει να κάνουν για να μην διολισθήσει εκ νέου στην λήθη.



Συνδημότης

Η απόφαση της ανακήρυξης ενός προβεβλημένου προσώπου σε επίτιμο δημότη  μιας πόλης είναι από μόνη της μια τιμητική κίνηση. Μπορεί να αναδειχθεί όμως και σε ένα ακατάλυτο δεσμό του προσώπου με την πόλη που του έκανε την τιμή. Από χθες λοιπόν ο κ.κ. Βαρθολομαίος μετά την ανακήρυξη του από τον δήμαρχο Καβάλας Κωστή Σιμιτσή σε επίτιμο δημότη της πόλης, θα πρέπει να τον θεωρούμε Καβαλιώτη αλλά και Χριστοπολίτη, σύμφωνα με την δική του επιθυμία όπως διεφάνη από τις αναφορές του στο βυζαντινό όνομα της πόλης.

Σκέψεις με αφορμή μια επίσκεψη


Υπάρχει μια δυσκολία να διαχειριστούμε τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά γεγονότα. Παραπαίουμε ανάμεσα στην ανικανότητα αντίληψης και το κενό που δημιουργεί η απουσία μιας οργανωμένης κατάστασης με συνέπεια να παρακολουθούμε άναυδοι τα γεγονότα. Έτσι αρκούμαστε σε μια ρηχή κοσμικότητα που δημιουργεί μια ψευδή εικόνα ύπαρξης κινητικότητας. Είναι εύκολο να κάνει κανείς κριτική και ακόμη πιο εύκολο να καταλογίζει ευθύνες, με τον υπαρκτό κίνδυνο βέβαια να διολισθήσει σε μια κατάσταση μιζέριας και μεμψιμοιρίας που δεν τελεσφορεί. Ωστόσο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την αυτογνωσία πέρα από μια τίμια και ειλικρινή εξομολόγηση που ενέχει και τα χαρακτηριστικά αυτοκριτικής αλλά και κριτικής.

Τα σημειώνουμε τα παραπάνω με αφορμή τις σκέψεις που μας γέννησε το εξαιρετικά σημαντικό και τιμητικό γεγονός της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και πως αντιδράσαμε σε αυτό, τόσο ως οργανωμένη κοινωνία μέσα από τους θεσμούς που διαθέτουμε όσο και ατομικά, ο καθένας από εμάς.

Οι προετοιμασίες που έγιναν αφορούσαν κύρια τη διεκπεραίωση ενός προγράμματος φιλοξενίας, που πέρα από τις όποιες αδυναμίες του, κύλισε χωρίς πολλά απρόβλεπτα. Σαφώς και θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα δεδομένα, αλλά για όποιον γνωρίζει κάτω από το πόσο αντίξοες συνθήκες έγινε η προετοιμασία και το τι δυσκολίες χρειάστηκε να ξεπεραστούν θα δικαιολογήσει πολλά. Γι’ αυτό δεν θα σταθούμε περισσότερο σε αυτά. Δεν μπορούμε όμως να παραλείψουμε το γεγονός ότι τόσο μέσω των δημόσιων προσφωνήσεων των παραγόντων όσο και των τοποθετήσεων απλών καθημερινών ανθρώπων, απουσίαζε στην πλειοψηφία τους εκείνο το νόημα, εκείνο που θα έδινε το κάτι παραπάνω, ως κέρδος για το χρόνο και το χρήμα που δαπανήθηκε.

Τολμούμε να ομολογήσουμε ότι ο κ.κ. Βαρθολομαίος ήρθε «διαβασμένος», - αποδείχθηκε ότι γνώριζε πολύ καλά που ήρθε και αυτό φάνηκε από την ευστοχία των λόγων του-, αφού οι παρεμβάσεις του ήταν καίριες και μας έδωσε πλούσιο υλικό για προβληματισμό. Γι’ αυτό και όποιος μείνει στα δευτερεύοντα ή τριτεύοντα στοιχεία του προγράμματος της επίσκεψης θα έχει χάσει το νόημα. Για παράδειγμα οι αναφορές του στην Ιστορία της περιοχής και την σημασία που είχαν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εδώ για την εξέλιξη καθοριστικών στιγμών, μέχρι και η υπογράμμιση των φυσικών χαρακτηριστικών που συνθέτουν αυτό που λέμε την ομορφιά του τοπίου, ήταν καίριες και εύστοχες. Κι όλα αυτά δοσμένα με έναν εξαιρετικού κάλλους Λόγο που διακρινόταν από την φυσική και αβίαστη ευγένεια.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι θα περιοριστούμε στις - πάρα πολλές - αναφορές του στην σημασία που έχει για την Χριστιανοσύνη η περιοχή των Φιλίππων αλλά και τα όσα είπε για την Βυζαντινή Χριστούπολις, στοιχεία τα οποία παραμένουν μέχρι σήμερα αναξιοποίητα περιμένοντας στην άκρη εμάς και τα οποία η δική του παρουσία τα έφερε στο επίκεντρο έστω γι’ αυτές τις ημέρες… Στη δική μας βούληση είναι να υπάρξει και η ανάλογη συνέχεια για να μπορέσουμε να πούμε ότι ο σπόρος που έσπειρε, ρίζωσε και έβγαλε καρπούς.

Επίσης δεν μπορούμε να παραλείψουμε μια ελάχιστη αναφορά στον ευχαριστήριο λόγο που εξέφρασε προς τους οικοδεσπότες για το χθεσινό γεύμα στον Μπάτη, λέγοντας μεταξύ άλλων «ευχαριστούμε για την βρώσιν και την πόσιν αλλά και την όμορφη θάλασσα και το βουνό που μας προσφέρατε»… υπογραμμίζοντας με αυτό τον απλό τρόπο ότι το καλό φαγητό δεν είναι μόνο η βρώσιν και η πόσιν αλλά και το περιβάλλον στον οποίο συντελείται.

Κοντολογίς με τον πλέον πνευματικό και χαρισματικό τρόπο μας ξαναπρόσφερε ο κ.κ. Βαρθολομαίος όλα αυτά που έχουμε και τα οποία αγνοούμε!!! Γι’ αυτό και τον ευχαριστούμε. Η συνέχεια θα είναι αποδείξει αν τείνουμε σε όλα αυτά ευήκοα ώτα ή απλά θα κωφεύσουμε.

Οι εφημερίδες στα πρόθυμα νευρικής κρίσης


Τραβούν τα μαλλιά τους οι άνθρωποι των εφημερίδων που παριστάνουν κιόλας τους μισοεπιχειρηματίες για την πτωτική πορεία της επιρροής τους στις συνειδήσεις του κόσμου, την αδυναμία τους να χαλιναγωγήσουν την κοινωνική οργή, όταν στον ίδιο χρόνο αυτοί οι διαζευγμένοι από την πραγματικότητα των πενόντων διαφημίζουν το κάθε βλαστάρι της μεγαλοαστικής παρακμής, σκαρφίζονται απίθανες αφορμές ώστε να πέμψουν τα αρρωστημένα μηνύματα τους εκμεταλλευόμενοι και με το παραπάνω την ελκτική δύναμη των ευκολοχώνευτων αναγνωσμάτων, τα οποία δεν ακονίζουν τη σκέψη παρά απλώς διασκεδάζουν την πλήξη των «τακτοποιημένων».
Μας αρέσει ή όχι, ταίρι-ταίρι πηγαίνουν μαζί η αποστροφή πολλών αναγνωστών στις βαθυστόχαστες αναλύσεις και ο χορός που στήνεται από τους αυτοονομαζόμενους γραφιάδες, τα υποζύγια όλων των αφεντικών, ενώ στο μέσον αυτής της κατάστασης αφήνονται μόνοι τους οι αναζητητές της ποιότητας στις εφημερίδες. Αλλά τι κάθομαι και λέω, αφού η ποιότητα έχει πάρει το δρόμο της εξορίας από τις εφημερίδες της πανελλαδικής κυκλοφορίας και οι λιγοστές γερές γραφίδες δεν καθαρίζουν ούτε τη σταγόνα από το ποτάμι των δημοσιογραφικών ανομημάτων, για να μην πιάσουμε  τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται οι πελαγωμένοι στο κενό των ονειρώξεων τους, οι περιπατούντες εν τω σκότει της εσωτερικής τρικυμίας τους, οι ανήμποροι να γράψουν δυο αράδες με ειρμό, οι απολογητές της ευζωίας και δη της αταίριαστης στα σεμνά ήθη του τόπου μας.
Το «πρώτο θέμα», ναι η εφημερίδα που τρομάρα της επαίρεται για τον αριθμό των αναγνωστών της, συμπυκνώνει σε μεγέθυνση όλα τα νεκροζώντανα χαρακτηριστικά μιας ευρισκόμενης σε παρατεταμένο κώμα δημοσιογραφίας της οποίας το σήμα κατατεθέν είναι η διαστροφή των ευνοιών, ο σαρκασμός των ανυπεράσπιστων και το γλοιώδες κανάκεμα των ισχυρών, δοθέντος ότι οι ασθενικές φύσεις συχνά την ενδόμυχη δειλία τους τη χώνουν βαθειά μέσα τους με το φτυάρι του θράσους και επίσης συχνά  χάνουν τη μιλιά τους όταν παραστριμώχνονται από απειλητικούς αντιπάλους. Τότε την κάνουν γυριστή, κατά το κοινώς λεγόμενοι, οι κεφαλές που μας έχουν προικίσει μέχρι τώρα με τέτοια δείγματα των ικανοτήτων τους, ώστε για πολύ καιρό ακόμη θα νιώθουμε την υποχρέωση να τιμούμε το σεβάσμιο πια, στην επικράτεια, όνομα τους, να αγρυπνούμε μη τυχόν και σβήσει το καντηλάκι της εκσυγχρονιστικής φιλοσοφίας τους, πριν από τον εμβαπτισμό ημών των καθυστερημένων στα ήθη της Αμερικής.
Μια και δυο λοιπόν, για να μην μείνουν εκτός νυμφώνος, υπείκοντες στο ευαγγέλιο, οι εκπρόσωποι τους «πρώτου θέματος» είχαν την φαεινή ιδέα να μιμηθούν τους φακίρηδες  της Αμερικής (διάβαζε τη νεοΒαβυλωνίας) αυτούς τους ψευδοφιλόσοφους, από τους οποίους εκπορεύεται το κάθε διανοητικό απόβλητο, η ακαθαρσία της αλλόκοτης φαντασίας, η φυγάδευση της επιστημοσύνης στην ερμηνεία των κοινωνικών δρώμενων, το κακέκτυπο της οποιαδήποτε θεωρίας που μπορεί να διεγείρει την περιέργεια του ολιγόνοος αναγνώστη, αλλά πιεζόμενο μέσα του, σκάει αμέσως, αποδεικνύοντας τη σαθρότητα του.
Συλλογίζομαι πάλι μήπως στα προαναφερθέντα εντοπίζεται κάπου η διάθεση της υπερβολής, μα ανασκοπώντας την πορεία του «Πρώτου Θέματος»  πιότερο βεβαιώνομαι για τις ορθές αντιλήψεις μου, λαμβάνοντας μάλιστα υπ΄ όψιν τα δεδομένα, αγνώστων στους πολλούς, εντύπων τα οποία δεν ευτελίζουν το λειτούργημα της ενημέρωσης και την αξία της παρεχόμενης παιδείας στο κοινό.
Στον αντίποδα, τα χρονογραφήματα ειδικώς του «Πρώτου θέματος» εξαντλούν  και την γαϊδουρινή υπομονή σου, αγαπητέ μου αναγνώστη, μέχρι να δουλέψουν στο έπακρο οι μαντικοί μηχανισμοί σου, για να ανακαλύψεις, ύστερα από επίμονη προσπάθεια, τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του κειμενογράφου, να σχηματίσεις έστω μια αμορφοποίητη εικόνα των απόψεων των οποίων έγινες κοινωνός.
Δε λέω, το κέντημα της δαντέλας είναι η τέχνη που δεν κατακτάται εν μια νυχτί, όμως χριστιανέ μου τουλάχιστον στρώσε ένα απλό χαλί με κατανοητά κείμενα και άσε τις βαρύγδουπες σοφιστείες, τις εκμυστηρεύσεις των αδιέξοδων σου, αφαιρώντας το ψωμάκι των ψυχαναλυτών συν τοις άλλοις.
Χρήσιμοι είναι οι αριθμοί της κυκλοφορίας των εφημερίδων για να τονώσουν τον ναρκισσισμό των ξεχειλισμένων από υπερηφάνεια μεγαλοδημοσιογράφων, ωστόσο η αδέσμευτη γραφή συναντάται στα αφανή έντυπα, όπου ο αναγνώστης εμπλουτίζει το ανήσυχο πνεύμα του με εμπεριστατωμένες κριτικές,  αντί να αισθάνεται βραχυκυκλωμένος, μπλεγμένος στα γρανάζια των σεξοπροωθητικών πειραματισμών, αηδιασμένος από την ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζεται αυτός ο προορισμένος να εξευμενίσει την υλική υπόσταση του.
Μακάρι να επιταθεί η νευρική κρίση των εφημερίδων οι οποίες «αρπάζουν» αναγνώστες εκμαυλίζοντας τους μετατρεπόμενους σκόπιμα σε φορητά μικρομάγαζα ελλείψει περιεχομένου, ουσίας στα προχειρογραφήμα τους.

Μ. ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011


Το πολιτικό κενό


Αν φάνηκε κάτι ως αδυναμία από την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου είναι η δυσανεξία της τοπικής πολιτικής ηγεσίας να διαχειριστεί το γεγονός, όχι ως μια καλή φιλοξενία, αλλά ως ένα γεγονός που θα το κεφαλαιοποιήσει για να μείνει κάτι στην κοινωνία και τον τόπο. Καλά όσα έκαναν, αλλά όταν έρχεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κάτι που δεν γίνεται κάθε μέρα, οι υποχρεώσεις της τοπικής πολιτικής εξουσίας δεν εξαντλούνται στην καθαριότητα, τον ευπρεπισμό των δημόσιων χώρων και στην παράθεση τιμών, αλλά πάνε και ένα βήμα παραπέρα. Κάτι που έχουμε την εντύπωση ότι ούτε καν πέρασε από το μυαλό τους, για το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν την επίσκεψη!!!



Ο κ. Βαρθολομαίος άνοιξε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μιλώντας για την «βυζαντινή Χριστούπολης» αλλά ο κ. Σιμιτσής δεν μπόρεσε να πάει το θέμα, με την προσφώνηση του, ένα βήμα παρακάτω. Ίσως στην συνέχεια του προγράμματος να του δοθεί η ευκαιρία να βάλει ένα λιθαράκι.

Μια ημερομηνία πολλές μνήμες


Πριν από 2 χρόνια περίπου, μιλώντας σε αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είχε δηλώσει με πίκρα ότι «Στην Τουρκία καθημερινά το Πατριαρχείο σταυρώνεται…». Η ίδια η παρουσία της Τουρκίας, στον γεωγραφικό χώρο της εγγύς Ανατολής είναι άρρηκτα συνυφασμένη με γεγονότα σταύρωσης.  Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν σταυρωθεί στο όνομα μια στρεβλής και ψυχικά ερευνητέας προσπάθειας για την δημιουργία εθνικού κράτους. Από τότε που έγινε η προαναφερθείσα δήλωση,  έγιναν κάποια μικρά βήματα στην γείτονα χώρα προκειμένου να φανεί ότι κάτι αλλάζει, αλλά επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει ακόμη τίποτα.

Είναι αποδεκτό απ’ όλους ότι ένα έγκλημα όταν δεν καταδικάζεται και μένει ατιμώρητο, ενέχει τον κίνδυνο να επαναληφθεί. Το μεγάλο έγκλημα της Τουρκίας είναι η γενοκτονία των λαών της Μ. Ασίας, μια γενοκτονία που ξεκίνησε με το τίμημα που κατέβαλαν πρώτοι οι αρμένιοι, στην συνέχεια οι Πόντιοι και αμέσως μετά και το σύνολο του μικρασιατικού ελληνισμού και η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με κύρια θύματα τους Κούρδους και άλλους αρχαίους λαούς της περιοχής. Κι όλα αυτά συμβαίνουν υπό τα αδιάφορα και ένοχα μάτια της Δύσης και όλης της παγκόσμιας κοινότητας, που στο όνομα οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων σιωπά.

Αυτό που έχει συμβεί με την καταδίκη της εβραϊκής γενοκτονίας από τις δυνάμεις του Χίτλερ δεν συνέβη και για τα εγκλήματα των δυνάμεων του Κεμάλ. Δυο ηγέτες, Χίτλερ και Κεμάλ, το κοινό που έχουν δεν είναι μόνο το μουστάκι. Ο δεύτερος αποδείχθηκε ότι ήταν ο «δάσκαλος» του πρώτου, για το πώς μπορούν να λύνονται κάποια «προβλήματα» με οριστικό και τελεσμένο τρόπο. Γι’ αυτό είναι ντροπή για όλη την ανθρωπότητα η «αδιαφορία» με την οποία αντιμετωπίζει τις γενοκτονίες του Κεμαλισμού.


Μια καταδίκη του Κεμαλισμού δεν αποτελεί πράξη καταδίκης των Τούρκων αλλά απελευθέρωσής τους. Γι’ αυτό αν κάποιος θέλει σήμερα να μιλήσει στην Τουρκία για δημοκρατία και ελευθερία θα πρέπει να μιλήσει για τις τρείς γενοκτονίες. Όλα τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα και λόγια υποκρισίας. Όσο για το επίσημο ελληνικό κράτος όσο αρνείται να «σηκώσει» το θέμα των γενοκτονιών, η στάση του αυτή είναι ένα ακόμη δείγμα του νεοραγιαδισμού που το διακατέχει και όχι κίνηση ένδειξης της θέλησης καλής γειτονίας.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ (ΒΥΖΑΝΤΙΝΉ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΙΣ)







Μια ευκαιρία


Η σημερινή ημέρα και οι επόμενες που θα ακολουθήσουν λαμπρύνονται από την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και γίνονται ξεχωριστές γιατί ο Πατριάρχης της Χριστιανοσύνης θα πατήσει το πόδι του στη γη που το θέλημα το Θεού ήταν να ιδρυθεί η πρώτη χριστιανική εκκλησία της Ευρώπης και να βαπτισθεί εδώ η πρώτη ευρωπαία χριστιανή, η Λυδία η Φιλιππησία. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο, ίσως εμάς να μας ξενίζει λόγω άγνοιας, ότι σε όλο τον κόσμο, δυτικό και ανατολικό, ο Ζυγάκτης ποταμός αποκαλείται ο Ιορδάνης ποταμός της Ευρώπης. Για ανυπολόγιστο αριθμό χριστιανών είναι ένας από τους στόχους της ζωής τους να έρθουν και να προσκυνήσουν σε αυτό το τόπο, και αυτός είναι ο λόγος που κάθε χρόνο ο χώρος δέχεται χιλιάδες επισκεπτών – προσκυνητών.

Όλα αυτά ίσως και να μας ξενίζουν όπως προαναφέραμε γιατί, ακόμη, δεν έχουμε καταλάβει που ζούμε, δεν έχουμε καταλάβει την ιστορικότητα αυτής της περιοχής και αυτής της πόλης. Και πώς να το καταλάβουμε όταν έχουμε ξεχάσει ακόμη και το όνομα της βυζαντινής Χριστούπολις; Πόσοι καβαλιώτες γνωρίζουν σήμερα έστω και την ύπαρξή της και το τι σήμαινε το όνομα που της έδωσαν. Καλά – καλά δεν ξέρουμε ούτε μέσα από ποιες πνευματικές διεργασίες και σκέψεις, οι μακρινοί μας πρόγονοι έφτασαν να δώσουν στην πόλη το όνομα του Χριστού. Αγνοούμε παντελώς μια σημαντική στιγμή και καμπή στην ιστορία της. Έχοντας αυτό το τεράστιο χάσμα στο μυαλό μας πως είναι δυνατόν να καταλάβουμε τι σημαίνει όλο αυτό και τι συμβαίνει σήμερα;


Ζούμε σε μια ναρκοθετημένη εποχή υπό την πραγματικότητα που γεννάει μια καθολική χρεωκοπία, στη χώρα και κατ’ επέκταση και στο νομό μας και στην πόλη μας. Αν δεν πιαστούμε τώρα από τις σταθερές για να πατήσουμε και να αναταχθούμε πότε θα το κάνουμε; Και η Ιστορία αυτής της πόλης και της ευρύτερης περιοχής έχει να προσφέρει…

Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη, πέρα από ένα ιστορικό γεγονός, πέρα από τις κοσμικότητες που αναπόφευκτα θα συνοδεύσουν τις εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα, είναι και ένα βαθύ πνευματικό γεγονός που μπορεί να συμβάλει στην αφύπνισή μας. Ποτέ δεν είναι αργά για μια «επανεκκίνηση» μόνο που είναι σπάνιο να έχουμε πολλές ευκαιρίες. Η λέξη ευκαιρία, προέρχεται από το ΕΥ και το ΚΑΙΡΟΣ, δηλαδή δηλώνει  τον καλό καιρό. Είναι τώρα καλός ο καιρός για να αρχίσει ένας δημόσιος διάλογος, για όσους ζούμε σε αυτή την περιοχή, για να μπορέσουμε να εξοπλιστούμε με τα απαραίτητα όπλα για την διαχείριση της κρίσης.

Γιατί να αφήσουμε αυτό τον καλό καιρό να περάσει και να φύγει; Ο σοβαρός και συνετός καλλιεργητής στον καλό καιρό γεωργεί για να μπορεί να θερίσει! Μένει να αποδείξουμε αν ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία.

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ποιος θυμάται την Χριστούπολις;


Όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε από την τοπική Ιστορία ότι το δεύτερο όνομα που γνώρισε η πόλη που κατοικούμε, μετά το αρχαίο «Νεάπολις», ήταν αυτό της Χριστωνύμου ονοματοδοσίας που έδωσαν οι βυζαντινοί και το οποίο το έφερε για έξι συναπτούς αιώνες. Σήμερα δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία,  να μας θυμίζουν την ύπαρξη αυτής της πόλης. Η βυζαντινή Καβάλα κρατιέται μακριά από τα φώτα της «δημοσιότητας» και σε ορισμένες περιπτώσεις θα τολμούσαμε να πούμε ότι αγγίζει και τα όρια του μύθου. Αποτελεί σπάνιο γεγονός μια νέα πόλη να έχει χτιστεί επάνω σε μια παλαιότερη με τρόπο που να μην την θυμίζει τίποτε. Λες και κάποιος φρόντισε να «ξυρίσει» το έδαφος πριν αρχίσει και πάλι να χτίζει. Υπάρχουν σπαράγματα από εδώ και από εκεί, αλλά και αυτά είναι τόσο λίγα που δεν φτάνουν σε αριθμό ούτε ανάλογα ευρήματα ενός μικρού και ασήμαντος πολίσματος, εκείνης της εποχής.

Κι όμως μόνο ασήμαντη δεν ήταν η Χριστούπολις. Η αξία της είχε να κάνει τόσο με την στρατηγική της θέση – αιτία για την οποία αναφέρεται σε ιστορικές πηγές – όσο και με την κοινωνία της, η οποία συμπερασματικά φαίνεται ότι είχε ένα ιδιαίτερα ανεπτυγμένο επίπεδο, το οποίο ξεφεύγει από αυτό μιας εμπορικής κοινωνίας ενός απλού ταξιδιωτικού σταθμού – λιμανιού.

Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που ξεπηδούν, αν κανείς έστω και λίγο ψαχουλέψει τα ελάχιστα γνωστά στοιχεία, είναι το ίδιο το όνομα. Φαίνεται ότι το γεγονός πως εδώ αποβιβάστηκε ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, δια του αποστόλου Παύλου, ήταν το κυρίαρχο γεγονός για την ονοματοδοσία της πόλης, ωστόσο ενώ το ευνόητο ήταν να τιμηθεί  με το όνομα της πόλης, ο Απόστολος των Εθνών, εκείνοι δεν έμειναν στο προφανές αλλά πήγαν ένα βήμα παραπέρα και την ονόμασαν Χριστούπολις. Φαίνεται επίσης ότι δεν έχουμε άλλο ανάλογο παράδειγμα ίδιου μεγέθους πόλη με το ίδιο όνομα εκείνη ή την κατοπινή περίοδο, αν και έχουμε το πολιτικό σύστημα έχει έντονα θεοκρατικά χαρακτηριστικά. Μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οι τότε κάτοικοι δεν ήθελαν απλά να σηματοδοτήσουν αλλά και να οριοθετήσουν την πόλη με το όνομα του Χριστού. Έναντι ποιόν όμως;

Πολλά μπορεί να υπογραμμίσει κανείς προκειμένου να τροφοδοτήσει ένα δημόσιο διάλογο, τόσα πολλά που ο χώρος της στήλης δεν αρκεί ούτε στο ελάχιστο,  μπορούμε όμως να συστήσουμε ανεπιφύλακτα το πόνημα του καβαλιώτη γιατρού και ερευνητή Κων/νού Βαρδάκα με τον τίτλο «ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ – Η «ΧΡΙΣΤΩΝΥΜΟΣ ΠΟΛΙΣ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ», ως μια καλή αφετηρία για τη συζήτηση. Ωστόσο το σημερινό σημείωμα δεν γίνεται για να παρουσιάσουμε το εν λόγω βιβλίο, αλλά για να θίξουμε μια παράληψη, ενδεικτική το πώς η πόλη σήμερα αντιμετωπίζει το παρελθόν της.

Ακόμη και το 1923 όταν ήδη είχαν εγκατασταθεί οι μικρασιάτες και οι θρακιώτες πρόσφυγες στην Καβάλα, υπήρχε συνοικία της πόλης, στην χερσόνησο της Παναγίας, την οποία και ονόμαζαν Χριστούπολις. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε, ούτε ένα όνομα δρόμου. Ενώ υπάρχει η συνοικία της Νεάπολις, η πρώην ΔΕΠΟΣ, το όνομα Χριστούπολις, δεν υπάρχει πουθενά για να θυμίζει τους έξι αιώνες ιστορίας.

Ήταν λοιπόν μια εξαιρετική ευκαιρία με την αυριανή επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου να είχαμε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλαγή ονόματος ενός κεντρικού δρόμου της πόλης. Λυπούμαστε που κανείς δεν το σκέφτηκε καθώς θα συνδυαζόταν η επίσκεψη με ένα ακόμη γεγονός που θα έμενε στο διηνεκές.