Στην Ελλάδα, ως μια χώρα που για χρόνια λειτούργησε με τους κανόνες του λεγόμενου ανατολικού καπιταλισμού δεν υπήρξε ούτε φεουδαρχία, αλλά ούτε και βιομηχανική ανάπτυξη, έτσι όπως την γνώρισαν στην Δύση. Υπήρξαμε μια χώρα αρχόντων (εξ ου και η σχετική προσφώνηση στα κάλαντα των Χριστουγέννων) καθώς ετυμολογικά η λέξη σημαίνει αυτόν που έχει γη (ο έχων γη = άρχων), γι’ αυτό το λόγο και δεν υπήρξε η έννοια της ταξικής κοινωνίας έτσι όπως καθορίστηκε στις χώρες της Δύσης.
Υπήρξαμε μια χώρα όπου ο κάθε νοικοκύρης είχε ένα κομμάτι γης, λίγα ζώα ή αν έμενε στην πόλη είχε το δικό του σπίτι και την δική του δουλειά. Γι’ αυτό μέχρι πρότινος ο δείκτης της αυτοαπασχόλησης στη χώρα μας βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., στις οποίες η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει υπαλληλικά χαρακτηριστικά στις σχέσεις απασχόλησης.
Τώρα ελέω χρέους και τρόϊκας τα λουκέτα «πέφτουν» βροχή και οδηγούν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενων επαγγελματικών, βιοτεχνών και εμπόρων σε μια μαζική προλεταριοποίηση, πρόπλασμα για μια νέου τύπου ανάπτυξη, που προσομοιάζει περισσότερο στο κινέζικο μοντέλο παρά σε αυτό που γνωρίζουμε ως μέρος του πολιτισμού και της ιστορίας μας. Συντελείται ένα είδος γενοκτονίας, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η οποία όμως τόσα χρόνια δεν μπόρεσε να αντιληφθεί το που οδηγούνταν τα πράγματα.
Αυτή η αδυναμία της να μαντέψει τα μελλούμενα ήταν και μια βασική αιτία να επιδείξει ανοχή και αδιαφορία σε ένα πολιτικό σύστημα που την παρέσυρε στη δίνη μιας συνολικής χρεωκοπίας. Ζούμε μέρες γενοκτονίας μια ολόκληρης τάξης πραγμάτων και η μεγάλη ειρωνεία είναι βέβαια εκείνο το σύνθημα του 1981, του ΠΑΣΟΚ για τους μικρομεσαίους, το οποίο μας έλεγε ότι είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Ε, αυτή η ραχοκοκαλιά ήρθε η ώρα να σπάσει.
Αυτά σε οικονομικό επίπεδο, γιατί η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, σε πολιτικό επίπεδο σηματοδοτεί στην εξαφάνιση του Κέντρου, το οποίο επεκτεινόμενη είτε προς τα Αριστερά, είτε προς τα Δεξιά, πρόσφερε την αναγκαία ισορροπία για την δημιουργία κοινωνικής ειρήνης. Η ανάπτυξη ακραίων τάσεων είτε της άκρας Αριστεράς, είτε της άκρας Δεξιάς, θα δημιουργήσουν και ένα εντελώς νέο πολιτικό σκηνικό, άκρως συγκρουσιακό.
