Ληγμένες λογικές

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές του ’80 υπήρχαν στην Ελλάδα οι περίφημες χωματερές στις οποίες πετούσαμε την υπερπαραγωγή του αγροτικού τομέα για να κρατηθούν σε ικανοποιητικά επίπεδα οι τιμές. Προφανώς το πρόβλημα δεν ήταν η υπερπαραγωγή αλλά η αδυναμία ή η ανικανότητα διάθεσης των προϊόντων στο εξωτερικό…

Η απάντηση στο παραπάνω πρόβλημα ήρθε τα επόμενα χρόνια με τις επιδοτήσεις, οι αγρότες έπαιρναν χρήματα για να μην καλλιεργούν. Οι αγρότες άφησαν τα χωράφια, τα οποία είχε συμβεί το απίθανο, να βγάζουν λεφτά χωρίς να καλλιεργούνται και άρχισαν να ασχολούνται με άλλα, με τις Βουλγάρες και τις Ρωσίδες που κατέκλυσαν τα μπουζουξίδικα της ελληνικής υπαίθρου και το χρηματιστήριο…

 Από εκεί και μετά κάθε επίσκεψη στο μανάβικο ήταν και ένα μάθημα γεωγραφίας: Κρεμμύδια από την Αίγυπτο, πατάτες από την Τουρκία, σταφύλια από τη Χιλή, λεμόνια Βενεζουέλας, ρόδια Περσίας… Δηλαδή είχαμε αρχίσει να εισάγουμε ότι νωρίτερα το πετούσαμε στη χωματερή και

μάλιστα τώρα το ακριβοπληρώναμε… Πριν να συμβούν όλα αυτά είχαμε «φροντίσει» να κλείσουμε και τις ελληνικές βιομηχανίες, ποιος θυμάται την ΠΙΤΣΟΣ, την ΙΖΟΛΑ, τη ΧΡΩΠΕΙ, την ΠΕΙΡΑΙΚΗ – ΠΑΤΡΑΙΚΗ και πολλές άλλες; Δεν ήταν οι καλύτερες, θα αντιτάξουν κάποιοι και υπέκυψαν στον ξένο ανταγωνισμό όταν έπεσαν τα τείχη… Εν μέρει σωστό, αλλά και η ΝΟΚΙΑ ποδήλατα έβγαζε αλλά δεν έμεινε εκεί, σήμερα είναι στην κορυφή της κινητής τηλεφωνίας… Εκεί όμως υπήρχε ένα κράτος που ήθελε να στηρίξει την εγχώρια παραγωγή και το έκανε, δεν άφησε να σαρωθούν τα πάντα στο όνομα της εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων.

Μια χώρα σαν την Ελλάδα, χωρίς αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, για πόσο θα μπορούσε να ζήσει με τις κοινοτικές επιδοτήσεις; Α, είναι και ο τουρισμός που σε πολύ λίγες περιπτώσεις κατάφερε να ξεφύγει από το ROOMS TO LET…

Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο της χρεωκοπίας, είχε προηγηθεί η πολιτική χρεωκοπία, μετά την μεταπολίτευση, αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος, κυριάρχησαν ληγμένες λογικές, από τα γεννοφάσκια τους, κατεδαφίζοντας και ότι καλό υπήρχε από πριν.

Τώρα αναζητούμε σωτηρία, την οποία την περιμένουμε από τους δανειστές, αν αυτό δεν είναι πλάνη τι μπορεί να είναι; Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική τάξη, η οποία θα μάθει την χώρα πρώτα από όλα τι εστί προδιαγραφές… Να μας που το τι ανάπτυξη θέλουν για την κοινωνία και την οικονομία και μέσα από τις προδιαγραφές που θα θεσπιστούν και όχι από λόγια ασυνάρτητα στα τηλεπαράθυρα, μόνο τότε  θα μπορέσει η χώρα να βρει το βηματισμό της, τώρα όσο και να προσπαθούμε απλά πλατσουρίζουμε στα απόνερα.

 

Θεόδωρος Α. Σπανέλης