Καθημερινό θέμα συζήτησης – πως θα μπορούσε να ήταν και
διαφορετικά – το τι προσδοκίες υπάρχουν από την σημερινή κυβέρνηση. Ωστόσο παρά
το γεγονός ότι όλες οι συζητήσεις φτάνουν
στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή δεν
περιμένουμε και πολλά πράγματα, κανείς δεν τολμάει να θέσει το επόμενο ερώτημα:
Αφού είναι έτσι τα πράγματα, τι κάνουμε;
Η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή όχι σε μια
λογική ότι η προσπάθειά της μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα, αλλά με τη
σκέψη ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τίποτα καλύτερο!!! Γι’ αυτό και κανείς δεν
τολμάει να θέσει το παραπάνω ερώτημα που αναφέραμε, γιατί μια συλλήβδην
απόρριψη της σημερινής κυβέρνησης, αυτομάτως τον θέτει μπροστά το ερώτημα για
το τι άλλο υπάρχει.
Κάποιοι θα απαντήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο και πάλι δεν είναι η
πρόταση που θα πείσει και αυτό αφού ήδη κρίθηκε στις τελευταίες εκλογές. Αυτή
τη στιγμή η πολίτες αντιμετωπίζουν το ΣΥΡΙΖΑ σαν «ρεζέρβα», με τη σκέψη «ας πορευτούμε
με τον Αντώνη και αν δεν «περπατήσει» φωνάζουμε τον Αλέξη».
Όλα αυτά είναι μια αποφυγή παραδοχή κρίσιμων ζητημάτων.
Δυστυχώς – η ευτυχώς το μεγαλύτερο «κόμμα» αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι η
αποχή που κινείται λίγο παραπάνω ή λίγο παρακάτω από το 40%. Αυτό σημαίνει ότι
το 40% του εκλογικού σώματος δεν μπήκε στην λογική να ψηφίσει με το στανιό και
επέλεξε την αποχή. Κακώς, ωστόσο είναι μια παθογένεια δηλωτική της απουσίας της
ύπαρξης της ίδιας της πολιτικής. Σε μια περίοδο κρίσης όταν τίθεται επί τάπητος
ακόμη και η ίδια η ύπαρξη της χώρας – έτσι όπως την γνωρίζαμε μέχρι τώρα – η
στάση της αποχής, είναι δήλωση ουδετερότητας απέναντι στα προβλήματα.
Σε ένα πόλεμο για το μέλλον, δεν επιτρέπεται η ουδετερότητα.
Κανείς όμως δεν μιλάει γι’ αυτό, γιατί θα φέρει στο προσκήνιο το μεγάλο
πρόβλημα, ότι αυτό που θέλουμε να το αποκαλούμε πολιτικό σύστημα δεν είναι
τίποτα περισσότερο από οργανωμένες στάνες. Και επειδή αυτό δεν πρέπει να το
καταλάβουν τα πρόβατα, τα οποία θέλουν
να έχουν την ψευδαίσθηση ότι βοσκάνε ελεύθερα στα λιβάδια, οπότε , φροντίζουν
να μας το κρύβουν, με πολλούς τρόπους.
Στο δια ταύτα,- αν
υπάρχει-, είναι ότι με αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε
κάτι καλύτερο από μια εναλλαγή Αντώνη με Αλέξη. Έτσι για να έχουμε μια
ψευδαίσθηση ότι εμείς που ψηφίζουμε έχουμε και το δικαίωμα της επιλογής. Επειδή
κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα που αναδεικνύονται από μια τέτοια
συζήτηση, αρκούνται όλοι απλά να μιλάνε για το τι ΔΕΝ περιμένουν από τη
σημερινή κυβέρνηση!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
