Λένε ότι οι γάτες έχουν αξία εφόσον πιάνουν ποντίκια, αλλιώς είναι φύρα και ζουν εις βάρος του αφεντικού τους, αφού το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι πως θα διαφύγουν της προσοχής για να μπουκάρουν στην αποθήκη και να χορτάσουν την ακόρεστη πείνα τους. Επίσης επικαλούνται μια φράση του «Μεγάλου Τιμονιέρη» της Κίνας ο οποίος έλεγε ότι δεν έχει σημασία το χρώμα της γάτας, αρκεί να πιάνει ποντίκια…
Νομίζουμε ότι κάπως έτσι είναι και οι πολιτικοί, το μόνο που μπορεί να έχει ως προσόν ένας πολιτικός είναι να είναι γάτα και να πιάνει ποντίκια, αν δεν μπορεί να εκπληρώσει αυτό το σκοπό, δεν έχει λόγο ύπαρξης… Γιατί λόγος ύπαρξης ενός πολιτικού δεν μπορεί να είναι η έδρα στην Βουλή, τα πολυτελή γραφεία, οι υπουργικοί θώκοι και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι, επίσης δεν μπορεί να είναι το πώς θα αρπάξει από το δημόσιο ταμείο για να ενισχύσει το προσωπικό του χαρτοφυλάκειο…
Για να είναι λοιπόν ένας πολιτικός αποτελεσματικός, αν μη τι άλλο πρέπει να είναι διαβασμένος και όπως στους πολίτες δεν επιτρέπεται η άγνοια του νόμου, για τον πολιτικό θεμελιώδες ζήτημα είναι να έχει διαβάσει και να ξέρει τι ψηφίζει και τι υπογράφει. Τα σημειώνουμε όλα αυτά με αφορμή το περιστατικό όπου δύο υπουργοί Κατσέλη και Χρυσοχοϊδης, υπέγραψαν το μνημόνιο χωρίς να το έχουν διαβάσει… Ωστόσο το αμάρτημα τους δεν σταματάει εδώ, γιατί αν δεν το είχαν διαβάσει και το υπέγραφαν αλλά ποτέ δεν υπήρχε η δημόσια ομολογία, μπορεί να υποψιαζόμασταν κάτ,ι αλλά θα απουσίαζε η βεβαιότητα.
Αυτή την δημόσια ομολογία ότι δηλαδή είναι αδιάβαστοι περί του μνημονίου, μπορεί κάποιος να την εκλάβει ως απόδειξη της ειλικρίνειας που τους χαρακτηρίζει και θα μπορούσε να ήταν έτσι αν συνοδευόταν από μια δημόσια συγγνώμη και από μια δήλωση απόσυρσης από την δημόσια ζωή της χώρας. Δεν συνέβη όμως αυτό, έγινε η δήλωση, τροφοδοτήθηκε ένας κύκλος γόνιμος που παρήγαγε ανέκδοτα και γελοιογραφίες και πέραν τούτου ουδέν…
Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς το εξέλαβαν ως ένα κωμικό περιστατικό, δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι, η δήλωση είναι απόδειξη της ύπαρξης ενός βαθιού αισθήματος κυνισμού και περιφρόνησης προς τους πολίτες και κανονικά αν υπήρχε δημοκρατία και ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα έπρεπε να είχαν οδηγηθεί σε δίκη με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας από αμέλεια (τουλάχιστον) αν όχι από βλακεία ή σκοπιμότητα. Κι όμως αυτοί οι δύο άνθρωποι διατηρούν τα αξιώματα που κατέχουν και επιπλέον διεκδικούν να κατακτήσουν και την θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ποιος φταίει άραγε, αυτοί που πράττουν αυτές τις πράξεις ή εμείς που χασκογελάμε μαζί τους αντί να τους σύρουμε ενώπιον της Δικαιοσύνης;
