Ο νεοκλασικός ρυθμός, κύρια στην αρχιτεκτονική, δεν ήταν
προϊόν εξέλιξη της ντόπιας αρχιτεκτονικής παράδοσης αλλά εισήχθη στο νεοσύστατο
ελληνικό κράτος, την εποχή της βαυαροκρατίας. Ουσιαστικά ήταν προϊόν μια τάσης
αναβίωσης του κλασικισμού στην Βαυαρία, γι’ αυτό και σήμερα στο Μόναχο υπάρχουν
πολλά δείγματα αυτής της αρχιτεκτονικής, ενώ αναπτύχθηκε παράλληλα με τον
φιλελληνισμό, σε μια εποχή έντονου ρομαντισμού και νοσταλγίας της αρχαίας
Αθήνας.
Κατά κάποιο τρόπο η πορεία του νεοκλασικισμού στην Ελλάδα
ξεκινάει με την σύσταση του νεοελληνικού κράτους και κυριαρχεί κοντά εκατό χρόνια. Παρά τα εξαιρετικής
ομορφιάς δείγματα που έδωσε, ποτέ δεν κατάφερε να γίνει κάτι περισσότερο από
ένα σκηνικό, αναβίωσης του αρχαίου
κλέους, σε μια νεοσύστατη χώρα, όπου βασικές
έννοιες όπως ο ορθολογισμός, ήταν πλέον εξόριστες. Κι ενώ τον Καποδίστρια οι νεοέλληνες τον
μίσησαν και τον δολοφόνησαν, γιατί δεν έπρεπε σε τίποτα να θιγούν οι
μεσαιωνικού – οθωμανικού χαρακτήρα δομές του νεοσύστατου κράτους το οποίο φτιάχτηκε
στα μέτρα των κοτζαμπάσηδων, εντούτοις
αγαπήθηκε ιδιαίτερα ο νεοκλασικός ρυθμός γιατί ήταν ένας καλό φερετζές για να
κρύβει το πραγματικό πρόσωπο της νέας κοινωνίας που διαμορφώνοντας στο
νεοελληνικό μόρφωμα. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε τόσο πολύ. Το 19ο αιώνα και μέχρι
τις αρχές του 20ου ήταν ο κυρίαρχος ρυθμός για τους έχοντες και κατέχοντες την πολιτική
και οικονομική εξουσία.
Αυτά ως εισαγωγή, για να σχολιάσουμε την εικόνα που είδαμε
την Κυριακή το βράδυ στους τηλεοπτικούς δέκτες. Ένα κτήριο της εποχής που
περιγράψαμε, νεοκλασικού ρυθμού είχε παραδοθεί στις φλόγες, στο κέντρο της
Αθήνας. Ο τηλεοπτικός φακός για πολύ ώρα ήταν κεντραρισμένος επάνω του
καταγράφοντας με σαδιστική διάθεση την κατάρρευση του κτηρίου, από τις
αδυσώπητες φλόγες, την ίδια στιγμή σε ένα παράθυρο κάτω δεξιά στην οθόνη,
σύνδεση με τη Βουλή, στην αρχή είναι στο βήμα ο Αντώνης Σαμαράς και αμέσως μετά
ο Γιώργος Παπανδρέου… Παρακολουθούμε τις ομιλίες τους, σαν να ακούμε τους
επικήδειους όχι μόνο του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος, αλλά και του
νεοελληνικού κράτους. Ακούγοντας ιδιαίτερα την ομιλία του κ. Παπανδρέου, η
αίσθηση αυτή έγινε ακόμη πιο έντονη!!!
Η αίσθηση που αποκομίσαμε το βράδυ της Κυριακής ήταν η
βεβαιότητα ότι αυτό που καταρρέει – υπό την επιτροπεία των μεγάλων δυνάμεων –
δεν είναι απλά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα αλλά η κυρίαρχη λογική, η
σύμβαση, με την οποία δομήθηκε το
ψεύτικο νεοελληνικό κράτος, το οποίο δεκαετίες τώρα ποδηγέτησε κάθε έννοια
ελληνικότητας και κυβέρνησε με το ψέμα και την απάτη.
Καταρρέει ουσιαστικά με την ψήφο των βουλευτών και καίγεται
από τις μολότοφ, όχι ένα κράτος που αποτέλεσε το απαύγασμα ενός επαναστατικού
αγώνα εθνικοαπελευθερωτικού, αλλά ένα προϊόν ενός αγώνα που προδόθηκε για να
υπηρετήσει αλλότριους σκοπούς. Γι’ αυτό και εξέθρεψε την απάτη, την προδοσία,
το ψέμα και την λαμογιά.
Όσο για όσους ψήφισαν ΟΧΙ, δεν μας πείθουν όλοι τους για τις
αγνές, φιλολαϊκές και πατριωτικές τους προθέσεις. Πολλοί από αυτούς μας
θυμίζουν τους συνεργάτες των κατακτητών στην βουλγαρογερμανική κατοχή, όπου
μόλις είδαν να έρχονται οι απελευθερωτικές δυνάμεις πέταξαν τα κόκκινα περιβραχιόνια
και έπιασαν στασίδι στην νέα μετακατοχική κατάσταση.
