Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Όπως φαίνεται κανείς δεν ξέρει, ο μόνος άξονας που υπάρχει στην κυβερνητική πολιτική είναι «το κάντε οικονομία» και πέραν τούτου ουδέν. Την ίδια ώρα η παραγωγή βουλιάζει ακόμη περισσότερο και η παρατεταμένη ύφεση δεν είναι ένα μελλοντικό σενάριο αλλά μια απτή πραγματικότητα. Η κατάρρευση όλου του μεταπολεμικού και ιδιαίτερα του μεταπολιτευτικού μοντέλου ανάπτυξης είναι γεγονός, μένει να δούμε και το πολιτικό μοντέλο να καταρρέει για να ολοκληρωθεί η παρούσα ιστορική φάση. Και μετά;
Η μόνιμη αναπηρία που διατρέχει τον εθνικό κορμό του νεοελληνικού κράτους από της ιδρύσεως του μέχρι σήμερα δεν επιτρέπει αισιοδοξία για το μέλλον. Η διαφθορά και η λαμογιά είναι σύμφυτη με την απουσία εθνικού οράματος και άγνοιας της ιστορίας και όπως σημειώναμε προχθές, η παρουσία των δυο πρώτων και η απουσία των δύο δεύτερων είναι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την εκπόρνευση της πολιτικής. Για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για ανόρθωση της χώρας και εξόδου της από τον φαύλο κύκλο της χώρας οφείλουμε να αναζητήσουμε την υγιή πολιτική δράση. Να αποκαταστήσουμε την τραυματισμένη τιμή και υπόληψη της πολιτικής και των πολιτικών, αλλά το δυστύχημα είναι ότι αυτό το έργο είναι τιτάνιο!!! Με ποιους να πορευτείς, ποιοι είναι σε θέση να εμπνεύσουν και να ηγηθούν μιας εθνικής προσπάθειας; Ζητήματα που όσο και να τα συζητάμε δεν μπορούν να απαντηθούν γιατί ξεχνάμε ένα βασικό, ότι για να υπάρξει αξιόπιστη πολιτική και τα ανάλογα υποκείμενα δράσης θα πρέπει να υπάρξουν πρώτα Πολίτες, είδος σπάνιο και περιθωριακό.
Είναι σαν να ζητάμε να λειτουργήσει γκουρμέ εστιατόριο στην κάτω Ραχούλα. Με ποιους πελάτες, τον Γιάννο τον τσομπάνη ή με την Παγώνα που αρμέγει τα ζώα; Κάπως έτσι είναι και με την πολιτική, οι πελάτες φτιάχνουν το μαγαζί, για την περίπτωσή μας οι Πολίτες!
