Το ποιοι ήταν οι γενίτσαροι είναι γνωστό, αλλά για να φρεσκάρουμε την μνήμη μας θα πρέπει να θυμίσουμε ότι με την διαδικασία του παιδομαζώματος οι Οθωμανοί έπαιρναν τα αγόρια – κύρια – χριστιανικών οικογενειών, τα οποία ξέκοβαν από τις ρίζες τους και με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση τα έκαναν πιστούς υπηρέτες του σουλτάνου, τον οποίον είχαν πλέον ως πατέρα. Γι’ αυτό και το σημαντικότερο στήριγμα του σουλτανάτου ήταν οι γενίτσαροι, ετοιμοπόλεμοι, σκληροί και αδίστακτοι ακόμη και προς τους «ομοεθνείς τους». Ποια ήταν η λογική όλου αυτού του πετυχημένου εγχειρήματος, μέσα από το οποίο αναδείχθηκαν ικανά και πιστά στελέχη τα οποία υπηρέτησαν σε σημαντικές θέσεις της αυτοκρατορίας; Να κόψει το άτομο από τις ρίζες του, από το παρελθόν και την ομάδα που ανήκε και να υποστεί την κατάλληλη «εκπαίδευση» επάνω σε νέες αντιλήψεις και απόψεις που εξυπηρετούσαν την κυρίαρχη οθωμανική τάξη. Ο γενίτσαρος ήταν χριστιανός στην καταγωγή και Οθωμανός στην ψυχή. Μάλιστα η σχέση γενίτσαρων και σουλτάνου ήταν σχέση «τροφής». Ο σουλτάνος ήταν αυτός που είχε την ευθύνη της «τροφής» τους και αυτοί την υποχρέωση να τον υπηρετούν μέχρι θανάτου. Γι’ αυτό το ιερότερο σύμβολο ήταν το καζάνι, η ανατροπή του οποίου σήμαινε ότι έχουν στασιάσει και ως σύμβολο εξουσίας είχαν μια κουτάλα, με την οποία έπαιρναν το μερίδιο της εξουσίας που τους παραχωρούσε ο σουλτάνος.Η εξουσία ήταν το σύμβολο των γενιτσάρων ενώ για τους υπόλοιπους υπόδουλους η σκούφια! Γνωστή η φράση «από πού κρατάει η σκούφια σου;» με την οποία αναζητούμε τις ρίζες κάποιου. Από πού έρχεται, ποιοι ήταν οι προγονοί του; Δηλωτικά όλα της σημερινής του ταυτότητας. Σε αντιδιαστολή στους γενίτσαρους ποτέ δεν επιτρεπόταν να γίνει μια τέτοια ερώτηση, γιατί δεν υπήρχε «σκούφια» παρά μόνο «κουτάλα», δεν υπήρχε οικογένεια, κοινωνικό περιβάλλον, φιλίες, υπήρχε μόνο ένα πρόσωπο, ο σουλτάνος.
Το τελευταίο διάστημα στην Γαλλία, μια χώρα με ισχυρή πολιτιστική ταυτότητα, από τις πιο ισχυρές των νεώτερων χρόνων, έχει ανοίξει ο διάλογος για την εθνική ταυτότητα. Όχι άδικα καθώς νοιώθουν να απειλούνται από την ισλαμική ταυτότητα η οποία αναδεικνύεται τελικά ποιο ισχυρή από την δική τους.
Εμείς βέβαια εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, ως γνήσιοι γενίτσαροι οι νεοέλληνες, έχουμε αποποιηθεί καταγωγή, ιστορία, γλώσσα και παιδεία, οπότε με κυρίαρχο σύμβολο την κουτάλα πορευόμαστε προς το μέλλον. «Νυν υπέρ πάντων… η κουτάλα», το φωνάζαμε στο παρελθόν και το φωνάζουμε και τώρα ότι η διαφθορά και η «λαμογιά» δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε νομικό, ούτε οικονομικό πρόβλημα, είναι πρόβλημα ταυτότητας. Ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και που πάμε;
Αν κάποιον δεν τον απασχολούν τέτοια ερωτήματα και η μνήμη ολίγον ΚΒ (κιλομπάιτ) είναι αρκετή για να πορεύεται κανείς!!!
