Αυτές τις ημέρες το μνημείο του μεσαιωνικού υδραγωγείου, οι γνωστές μας Καμάρες, γνώρισαν για ακόμη μια φορά ημέρες δόξας, καθώς οι ξένοι επισκέπτες στην πόλη μας φρόντισαν να φωτογραφηθούν στην σκιά του. Εδώ και χρόνια έχει πάψει να προσφέρει για τον σκοπό για τον οποίο ανοικοδομήθηκε αλλά δεν έπαψε να προσφέρει στην Καβάλα. Χάθηκε η πρακτική του αξία αλλά μας έμεινε ως ένα μνημείο, ανθεκτικό στο χρόνο που την ομορφαίνει την πόλη και αποτελεί ένα σιωπηλό μάρτυρα για τα τεκταινόμενα σε αυτή. Ο κατασκευαστής του μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος καθώς για τόσους αιώνες στέκεται αγέρωχο και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προσφέρει και κάνει αξιοσημείωτη την παρουσία του, στο γίγνεσθαι της Καβάλας…
Την ίδια ώρα κάτοικοι της πόλης πέρασαν τις γιορτές στην σκιά του ερωτήματος «Θα κλείσει ή όχι το κολυμβητήριο;», το οποίο από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έγινε πια βεβαιότητα. Το κολυμβητήριο έκλεισε και είναι άγνωστο πλέον το πότε θα ανοίξει. Ωστόσο και αυτό, με τον τρόπο του βέβαια, είναι ένα μνημείο. Πρώτα απ’ όλα είναι ένα μνημείο σπατάλης. Δεν είναι το μόνο αλλά ίσως είναι από τα πιο χαρακτηριστικά έργα στην χώρα μας, δηλωτικό της προχειρότητας και της σπατάλης με την οποία κατασκευάστηκε. Κι όχι μόνο αυτό, αποδεικνύεται ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν για να λυθούν κάποια προβλήματα, δεν είναι ούτε καν λειτουργικό. Λες και αυτοί που το σχεδίασαν δεν είχαν λάβει υπόψη τους την εξέλιξη της τεχνολογίας. Επίσης αποτελεί ένα μνημείο κακοτεχνίας και ασχετοσύνης καθώς η σωρεία των τεχνικών λαθών αποδεικνύει ότι την κατασκευή την ανέλαβαν ανειδίκευτοι τσομπάνηδες και όχι άνθρωποι καταρτισμένοι. Τέλος είναι ένα μνημείο που σίγουρα ούτε ο κατασκευαστής, αλλά ούτε και όσοι υπέγραψαν για να το παραλάβουν θα νοιώθουν περήφανοι, μάλλον θα ντρέπονται.
Όπως θα πρέπει να ντρέπονται και αυτοί που είχαν την ευθύνη της δημοπράτησης και της κατασκευής και δεν θα είναι καθόλου ευτυχής να συνδέσουν το όνομά τους με αυτό το αίσχος. Ωστόσο αν και τα δικά τους ονόματα γρήγορα θα λησμονηθούν εκείνο που θα μείνει στην συλλογική μνήμη, όχι μόνο την τοπική αλλά και την πανελλήνια, είναι του δημάρχου της πόλης, Κωστή Σιμιτσή, στα δικά του χέρια έσκασε η «βόμβα» του κολυμβητηρίου, και τώρα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Τα παραπάνω δεν είναι για να τον απαλλάξουν της ευθύνης αλλά για να επισημάνουμε ότι έχει μια ευκαιρία να μιλήσει για την αλήθεια αυτού του έργου, να υποδείξει τους πραγματικούς υπεύθυνους έτσι ώστε να αποκαταστήσει το δικό του όνομα.
Καλή χρονιά, ευλογημένο και χαρούμενο το 2011.
