Αν ο ιστορικός του μέλλοντος αξιολογήσει ως σημαντική την περίοδο που ζούμε και σκύψει στα γεγονότα που σημάδεψαν την τελευταία δεκαετία, νομίζουμε ότι δεν μπορεί να παραβλέψει τις τρείς + μια μεγάλες ληστείες που έλαβαν χώρα.
Η πρώτη μεγάλη και οργανωμένη κίνηση για να αλλάξουν χέρια τεράστια χρηματικά ποσά ήταν η υπόθεση του χρηματιστηρίου, ολόκληρες περιουσίες φτιάχτηκαν τότε από την αποταμίευση εκατομμυρίων Ελλήνων οι οποίοι παρασυρμένοι σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες επιχείρησαν να σχοινοβατήσουν χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε καλά – καλά το τι έγινε με την ληστεία του χρηματιστηρίου ανοίγει ένα νέο, δεύτερο κεφάλαιο. Αρχίζουν οι τράπεζες με τα χρήματα που είχαν συσσωρεύσει από το χρηματιστηριακό παιχνίδι να δανείζουν στον πάσα ένα χωρίς κανόνες, υποθηκεύοντας με αυτό τον τρόπο ολόκληρες περιουσίες. Η τελευταία πράξη του δράματος δεν έχει παιχτεί αλλά δεν είναι πολύ μακριά η ημέρα που τα χιλιάδες ακίνητα που έχουν δεσμευθεί θα βγουν στο σφυρί. Αν στην πρώτη ληστεία εξαφανίστηκαν τα χρήματα της αποταμίευσης, με τους πλειστηριασμούς θα επέλθει μια ραγδαία αλλαγής στο χάρτη των ακινήτων.
Και επειδή αυτά δεν κρίθηκαν ικανά να μας σπάσουν το ηθικό, ήρθε και το μνημόνιο να περικόψει πλέον, μετά την αποταμίευση, την «απαλλοτρίωση» της ακίνητης περιουσίας και τα εισοδήματα. Το μνημόνιο είναι η χαριστική βολή στην ευημερία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και το προοίμιο ενός καπιταλιστικού μοντέλου φεουδαρχικού χαρακτήρα, το οποίο θα μας απομακρύνει από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα μας φέρει στο δρόμο που θα συναντηθούμε με τις κοινωνίες και της οικονομίες των χωρών της νοτίου Μεσογείου, Αίγυπτο, Λιβύη, Αλγερία, Τυνησία… Αυτοί θα κερδίσουν λίγη δημοκρατία την οποία θα έχουμε χάσει εμείς για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένας κοινός τόπος που ίσως να γεννήσει μια νέα οικονομική ένωση, της Μεσογείου και η οποία θα απαλλάξει την Ε.Ε. από πάρα πολλά προβλήματα.
Αυτές που προαναφέραμε ήταν οι τρείς μεγάλες ληστείες που έγιναν και είχαν ως στόχο την άμεση αφαίμαξη περιουσιακών μας στοιχείων. Παράλληλα το ίδιο χρονικό διάστημα, συνέβησαν και μια σειρά άλλα γεγονότα, Ολυμπιακοί Αγώνες, αθρόοι διορισμοί, παντός είδους προμήθειες (από εξοπλισμούς μέχρι φάρμακα) και δημόσια έργα, χωρίς μέτρο και χωρίς κανόνες τα οποία εξέθρεψαν το παρασιτικό σύστημα που έχει γεννήσει το Αθηναϊκό κράτος και το οποίο είναι ο μέγας χορηγός του πολιτικού συστήματος. Αυτή είναι η τέταρτη αρπαγή που είχε ως στόχο το δημόσιο ταμείο.
Το δυσάρεστο είναι ότι έχουμε υποστεί μια δραματική αφαίμαξη υλικού και ψυχικού χαρακτήρα, το ευχάριστο είναι ότι έχουμε καταλάβει το παιχνίδι τους. Τι μένει; Η αντίδρασή μας για την οποία χρειάζεται ακόμη μια δόση απελπισίας για να φτάσουμε στα όρια της εξέγερσης. Εκτός βέβαια και αν για ακόμη μια φορά οι μηχανισμοί αλλοτρίωσης και χειραγώγησης των μαζών φέρουν αποτέλεσμα.
