Όποιος δεν μείνει στο χαζοχαρούμενο και επιπόλαιο επίπεδο των δημοσίων σχέσεων και μελετήσει λίγο περισσότερο τα όσα συνέβησαν μέσα στις λίγες ώρες που έμεινε ο Αχμέτ Νταβούτογλου στην Καβάλα, δεν θα δυσκολευτεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα. Το πρώτο και σημαντικό είναι ότι ο κ. Νταβούτογλου δεν ήρθε απλά στην Καβάλα επειδή ήθελε κάπου να διανυκτερεύσει, ήρθε για να γνωρίσει το Ιμαρέτ και τα μουσουλμανικά μνημεία της Καβάλας. Όπως φαίνεται αυτό ήταν και το αντικείμενο της συζήτησης που είχε με την πρόεδρο του Ινστιτούτου Μωχάμεντ Άλη Άννα Μισσιριάν η οποία εδώ και χρόνια πασχίζει να αναδείξει το οθωμανικό κομμάτι της πόλης και της ιστορίας της. Γι΄ αυτό όλες οι κινήσεις του κ. Νταβούτογλου περιορίστηκαν στο τρίγωνο που ορίζεται από το Ιμαρέτ, το κονάκι του Μεχμέτ Αλί και το τζαμί της Παλιάς Μουσικής. Θαύμασε την ανακαίνιση που έγινε γίνει και σίγουρα λυπήθηκε πολύ που τόσα χρόνια μένουν αναξιοποίητα απλά ως χώροι τουριστικού ενδιαφέροντος.
Αυτά που για μας είναι απλά «τουριστικές ατραξιόν» για να προσελκύσουμε τουρίστες για τον κ. Νταβούτογλου είναι εργαλεία της πολιτικής του. Βέβαια ερχόμενος στην Καβάλα ο κ. Νταβούτογλου είχε και κάτι άλλο στο μυαλό του, το οποίο και φυσικά δεν το συζήτηση γιατί δεν υπήρχε λόγος, γνωρίζει και έχει κατανοήσει περισσότερο απ’ ότι εμείς, δύο πράγματα, το ένα είναι ότι η Καβάλα κρατάει σε μεγάλο βαθμό το κλειδί των πετρελαίων του Βορείου Αιγαίου και δεύτερο ότι υπάρχει ένα λιμάνι στρατηγικής σημασίας το οποίο εμείς σε κάθε περίπτωση κάνουμε ότι μπορούμε για να το απαξιώσουμε.
Όσο καλλιεργημένος και μορφωμένος και να είναι ο κ. Νταβούτογλου δεν μπορεί να κρύψει τον λύκο που κρύβει κάτω από την προβιά του αρνιού. Γι’ αυτόν η ιστορία δεν είναι μια ευγενική ενασχόληση για ανθρώπους που θέλουν να γεμίζουν δημιουργικά το χρόνο τους, αλλά είναι ένα πολύ σπουδαίο εργαλείο το οποίο έχει τόση δύναμη που μπορεί να κινήσει ακόμη και βουνά. Θέλει λοιπόν η Καβάλα και ειδικότερα η χερσόνησος της Παναγίας να γίνει εξάρτημα της εξωτερικής τουρκικής πολιτικής και για να το πετύχει αυτό θα χρησιμοποιήσει κάθε δυνατότητα που έχει. Σύντομα θα δούμε το τουρκικό κράτος να χρηματοδοτεί και ανοιχτά – γιατί κρυφά ήδη γίνεται – ενέργειες που θα αναδεικνύουν το οθωμανικό παρελθόν της Καβάλας, θα τονίζει σε κάθε ευκαιρία την παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου της, γι’ αυτό και χθές ξεπερνώντας την όποια απέχθεια του προκαλεί η ιδέα του σφαγμένου γουρουνιού, έκανε ναμάζι (προσευχή) στο χώρο του τζαμιού της Παλιάς Μουσικής.
Επίσης θα δούμε σύντομα να διατυπώνεται και το αίτημα της λειτουργίας τζαμιού – ίσως αυτό της Παλιάς Μουσικής – για τουριστικούς και αναπτυξιακούς λόγους, αφού η «νουθεσία» για την ανάγκη ύπαρξής του θα συνοδεύεται και από προτάσεις τουριστικού και επενδυτικού χαρακτήρα…
Αυτά για την χθεσινή σύντομη αλλά ουσιαστική επίσκεψη, κάποιοι άλλοι δεν βλέπουν απειλή σε όλα αυτά αλλά μια ευκαιρία ανάπτυξης της Καβάλας. Κάνουν όμως ένα λάθος, το οποίο είναι γνωστό σε όλους τους εξωμότες, ότι οι Οθωμανοί ποτέ δεν έδιναν κάτι αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν στο δεκαπλάσιο. Όσα προβλήματα και αν έχει, όσο άδικο και σκληρό να είναι το ελληνικό κράτος η λύση δεν είναι αυτοί που επέλεξαν οι βυζαντινοί άρχοντες της Βιθυνίας τον 13ο και τον 14ο αιώνα, οι οποίοι για να κρατήσουν τις περιουσίες τους και να τις αυξήσουν εξισλαμίστηκαν…. Το μήνυμα του Αχμέτ προς εμάς ήταν όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται, το δικός μας προς αυτόν όμως πόσο ξεκάθαρο ήταν…
