Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Το τέλος της μεταπολίτευσης


Και μετά τι;

Την Κυριακή της 6ης Μαΐου,  το βράδυ, γράφτηκε ο επίλογος, ενταφιάστηκε το πτώμα της μεταπολίτευσης. Θα έπρεπε να έχει γίνει από καιρό αυτό, καθώς το σύστημα είχε πάψει να λειτουργεί, ήταν κλινικά νεκρό. Εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια για να φτάσουμε στην επίσημη αναγγελία του μοιραίου. Η « βασιλεία» της μεταπολίτευσης και ότι αυτή έφερε στο τόπο,
τέλειωσε, μόνο που δεν ξέρουμε ποιά θα είναι η νέα «βασιλεία». Αυτή η αβεβαιότητα ίσως να ήταν και η αιτία, της παράτασης ζωής που είχε δοθεί, με μηχανική υποστήριξη, του απερχόμενου συστήματος.



Αυτό φαίνεται και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Τα λεγόμενα κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είδα να μην τους δίνεται η δυνατότητα να κυβερνήσουν ούτε κατά μόνας, αλλά ούτε και μαζί. Αυτό το αποτέλεσμα αποτελεί μια καταδίκη της μέχρι τώρα πολιτείας τους και της αδυναμίας του να λάβουν τα μηνύματα των καιρών.



Ωστόσο την ίδια ώρα που έδωσαν οι πολίτες ένα μάθημα στα λεγόμενα «κυβερνητικά» κόμματα», δεν αποφάσισαν να δώσουν μια απόλυτη πλειοψηφία και στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν πρώτο κόμμα δεν τον ανέδειξαν, παρά το γεγονός ότι ψήφισαν με την οργή να έχει ξεχειλίσει…  Ακόμη και αν αφαιρεθεί απ΄ το πρώτο κόμμα της ΝΔ, η ενίσχυση των 50 εδρών, δεν είναι δυνατόν τα υπόλοιπα κόμματα, πέραν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, λόγω των ιδιαίτερων διαφορών που έχουν μεταξύ τους.



Αυτή η κατάσταση, δηλαδή η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ένα γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι με το αποτέλεσμα της 6ης Μαϊου το κυρίαρχο δεν ήταν η ανάδειξη κυβέρνησης, αλλά η τιμωρία των ενόχων, ενώ μετατίθεται η εκλογή κυβέρνησης για ένα μελλοντικό χρόνο, ίσως στις 17 Μαίου.



Στο διάστημα αυτό, μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, οι πολίτες, έχοντας εκτονώσει την οργή τους, θα σκεφτούν πλέον νηφάλια – ελπίζουμε – ποιο κόμμα θέλουν να σχηματίσει κυβέρνηση, κρίνοντας το καθένα το πώς θα διαχειριστεί την αβεβαιότητα αυτών των μετεκλογικών ημερών.

Γι’ αυτό μην ξαφνιαστούμε αν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δούμε και πάλι, τεκτονικού χαρακτήρα, ανατροπές ή ενίσχυση της εικόνας που ήδη άρχισε να διαμορφώνεται.