Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Η ανάπτυξης της Ελλάδα και η Δημοτική Καπναποθήκη


Ένα παιδί που γεννήθηκε το 1984 φέτος κλείνει τα 28 του χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, έχει πάει στο παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό σχολείο, στο γυμνάσιο, το λύκειο, με λίγη προσπάθεια θα έχει  μπει και σε μια σχολή ΑΕΙ ή ΤΕΙ και σήμερα – το πιθανότερο – θα είχε αποφοιτήσει και θα ήταν άνεργο. Για να το πούμε διαφορετικά οι γονείς του και η Πολιτεία έχουν  
επενδύσει – πέρα από όνειρα και προσδοκίες – ένα σημαντικό ποσό σε αυτό το παιδί το οποίο σήμερα είναι άεργο και άνεργο και  πληρώνει τον  χρόνο του με έναν καφέ μακράς διάρκειας ή με καμία  βόλτα στην παραλία.



Κάπως έτσι είναι και η ιστορία της Δημοτικής Καπναποθήκης Καβάλας, στην πλατεία Καπνεργάτη. Το 1984 το τότε δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να εκπονήσει μια μελέτη για την αποκατάσταση του κτηρίου και την λειτουργία του ως Λαογραφικό Μουσείο Καβάλας. Για να είμαστε δε πιο ακριβείς και δίκαιοι με τις ημερομηνίες, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η ιστορία της εν λόγω Καπναποθήκης με το Δήμο Καβάλας ξεκινάει αρκετά χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα στα χρόνια της χούντας, όταν ο τότε δήμαρχος Καβάλας ήταν ο Βαγγέλης Ευαγγελίου. Τότε έγινε η πρώτη ανάθεση μελέτης για την αξιοποίηση της Καπναποθήκης.  Αν υπολογίσουμε και αυτά τα χρόνια, τότε η αρχή της ιστορίας μας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω και τα χρόνια που μετράμε από την αρχή μέχρι σήμερα φτάνουν γύρω στα 40!!! Σαράντα χρόνια τώρα, έγιναν μελέτες, έγιναν αναθέσεις για εργασίες, ξανά έγιναν μελέτες, ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ, αλλά αποτέλεσμα ακόμη δεν είδαμε.



Κάπως έτσι είναι και η ανάπτυξη της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια εκπονήθηκαν άπειρες μελέτες, για το πιο απίθανο θέμα, εκτελέστηκαν έργα που τον αριθμό τους δεν μπορεί να τον συλλάβει ο ανθρώπινος νους… Όσο για τους λόγους που εκφωνήθηκαν; Κλήθηκε το ουσιαστικό «ανάπτυξη» σε όλες τις πτώσεις  και το ρήμα «αναπτύσσω» σε όλες τις κλίσεις και σε όλους τους χρόνους. Το αποτέλεσμα; Μια ξεγυρισμένη χρεωκοπία και απανωτά μνημόνια με μια τρόικα να μας έχει θέσει υπό κηδεμονία.



Ποιο είναι το ζητούμενο σε όλα αυτά; Το αποτέλεσμα. Εκεί έχουμε πρόβλημα.





Θεόδωρος Α. Σπανέλης