Η λογιστική γνώση είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την σωστή διαχείριση των οικονομικών. Δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει την πολιτική. Γι’ αυτό και η σημερινή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει μέλλον, κι αυτό γιατί αποδέχεται την λογιστική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών που θέλει να επιβάλει η Μέργκελ σε όλη την Ευρώπη, αλλά απουσιάζει παντελώς ο αναπτυξιακός σχεδιασμός που διαθέτει η Γερμανία και της επιτρέπει παρά την οικονομική κρίση να επιδεικνύει θετικούς οικονομικούς δείκτες. Η στεγνή εφαρμογή λογιστικών κανόνων θα μετατρέψει την χώρα σε ένα στρατόπεδο υποχρεωτικής εργασίας, όπου θα υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις και ελάχιστες απαιτήσεις, περιορισμένες σε λίγο ψωμί και λίγο νερό.
Και η αρχαία Σπάρτη αυτό είχε εφαρμόσει και κατάφερε να βγει νικητής σε όλους τους πολέμους, ωστόσο η αρχαία Αθήνα ήταν εκείνη που μεγαλούργησε και άφησε λαμπρό ίχνος στο πέρασμά της από την Ιστορία. Μπορεί εμείς να τείνουμε να γίνουμε ένα κακέκτυπο της αρχαίας Σπάρτης, μια καρικατούρα, καθώς η παρουσία της είχε ενσωματώσει εξαιρετικά στοιχεία πειθαρχίας, αντοχής κ.α. τα οποία δεν διαθέτουμε, αυτός ο δρόμος όμως δεν θα οδηγήσει σε λύτρωση. Δεν μπορεί αυτή η επιλογή να αποτελέσει το μέλλον μιας κοινωνίας, δεν μπορεί να εγείρει τις όποιες δυνάμεις έχουν απομείνει για να συγκροτήσουν ένα παραγωγικό μέτωπο ανάπτυξης, χωρίς να υπάρχει ένα όραμα.
Πως είναι δυνατό να ξαναγυρίσουμε στο ιστορικό παρόν και να ανοιχτούμε σε ένα μέλλον γεμάτο προκλήσεις και τόσο σύνθετο, χωρίς να έχουμε καταφέρει να σκιαγραφήσουμε το τι θέλουμε να πετύχουμε; Πως θα μπορέσουμε να πετύχουμε ένα νέο άνοιγμα προς τα εμπρός, αν δεν υπάρχει μια κατεύθυνση για το που πάμε και το τι ζητάμε; Η οικονομία ως αναπόσπαστο κομμάτι του λειτουργικού συστήματος της κοινωνίας, είναι όπως η ζωή, αλλά και σαν το ποδήλατο, όσο κινείται και αναπνέει ζει, η παύση ισοδυναμεί με θάνατο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κάτι που της φράζει τις «αναπνευστικές οδούς» και αυτό δεν είναι άλλο από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα και η δική μας ατολμία το συντηρεί, αντί να το απελευθερώνει.
Το σύνολο του πολιτικού προσωπικού είναι «ιστορικά νεκρό» αδυνατεί το κλείσει το τελειωμένο κεφάλαιο της μεταπολίτευσης και να ανοίξει καινούργιο, γιατί προσπαθεί στην νέα κατάσταση να μεταφέρει τα κεκτημένα του. Μας ενοχλεί αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να ωθήσουμε σε μια νέα αλλαγή. Αν δεν γίνει αυτό όμως πως θα απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις που ήδη προαναφέραμε;
Το πολιτικό σύστημα συντηρείται από την δική μας ατολμία, γιατί δεν έχουμε εμπεδώσει ακόμη ότι ό,τι είχε να δώσει το έδωσε! Η σελίδα θα γυρίσει έτσι κι αλλιώς, το θέμα είναι πότε και με τι κόστος!!!
