Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Ιστορία δύο δικαστικών αποφάσεων


Το ό,τι πρέπει να σεβόμαστε τις δικαστικές αποφάσεις αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση αλλά και καθήκον των πολιτών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τις κρίνουμε. Και να τις κρίνουμε καλόπιστα και καλοπροαίρετα. Γιατί και οι κρίνοντες κρίνονται. Οι δικαστές είναι ένα κομμάτι από μας. Ένα κομμάτι της κοινωνίας και συμβάλλουν καθημερινά στις δικαστικές αίθουσες στη βελτίωση του δικαιικού μας πολιτισμού. Εμείς θα σταθούμε σε δύο δικαστικές αποφάσεις και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
            Η πρώτη αφορά τον πρώην υπουργό κ.Τάσο Μαντέλη. Στον πρώην λοιπόν υπουργό του επιβλήθηκε από το Εφετείο Αθηνών ποινή φυλάκισης 3 ετών με αναστολή. Δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ενώ το πρόστιμο ανήλθε σε 7.500 ευρώ. Στο δικαστήριο παρέστη ο συνήγορος του τέως υπουργού ο οποίος κατά την αγόρευσή του, υπογράμμισε ότι ο εντολέας του πρώην υπουργός «δεν μπορεί να πληρώσει για τα σκάνδαλα όλων των πολιτικών». Εδώ έχουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις όσο αφορά το κατηγορητήριο. Ο κ. Μαντέλης παραπέμφθηκε, σε βαθμό κακουργήματος, διότι έλαβε χρήματα από τη Ζήμενς. Συγκεκριμένα του τηλεφώνησε…άγνωστος και τον…παρεκάλεσε να καταθέσει σε λογαριασμό, που θα του υποδείκνυε ο πρώην υπουργός, το ποσό των 450.000 μάρκων!! Τα χρήματα αυτά δεν δηλώθηκαν στο «πόθεν έσχες». Τα χρήματα αυτά μπήκαν σε λογαριασμό στην Ελβετία αλλά….δεν μπήκαν στο…»πόθεν έσχες». Αν λοιπόν τα χρήματα αυτά ήταν….νόμιμα κατά μία έννοια 1] γιατί να επιλεγεί ελβετική Τράπεζα για την αντίστοιχη κατάθεση, 2] γιατί να μεσολαβήσει για την κατάθεση ο κουμπάρος του τέως υπουργού 3] γιατί να χρησιμοποιηθεί η διακριτική ονομασία στον υπό εξέταση λογαριασμό A.ROCOS 4] βρέθηκαν …ανακριβείς οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» για τα έτη 2006 και 2007. Στα επόμενα ή προηγούμενα  έτη ήταν ακριβείς, αληθείς μέχρι κεραίας οι δηλώσεις της περιουσιακής του τ. υπουργού; Και αν δεν ήταν τι έκανε ο τότε πρόεδρος της Βουλής και οι αρμόδιοι [λέμε τώρα] της επιτροπής ελέγχου «πόθεν έσχες»; 5] Ο συνήγορος υπεράσπισης κατά την αγόρευσή του στάθηκε στο γεγονός ότι ο πελάτης του [ ο κ. Τ.Μαντέλης ] δεν είναι δυνατόν να πληρώσει για τα σκάνδαλα όλων των πολιτικών. Δηλαδή υπάρχουν και άλλα σκάνδαλα κατά τον κ. συνήγορο, που έχουν αποδειχτεί και οι κατηγορούμενοι μένουν στο απυρόβλητο; Αν συνεχίσουμε τον προηγούμενο συλλογισμό μας θα ήταν δυνατόν να «δεχτεί» να …πληρώσει ο κ. Μαντέλης αν δικαζόταν με όλους τους άλλους πολιτικούς που ενέχονται στα σκάνδαλα σε περίπτωση μιας…ομαδικής δίκης των εμπλεκομένων; { !!!!! }. 6} Τα 450.000 ευρώ θα αποδοθούν στο δημόσιο σαν προϊόν δωροδοκίας ή με το πρόστιμο των 7.500 ευρώ και την τριετή [με αναστολή] φυλάκιση θα παραμένουν «κανονικά πλέον» στην κατοχή του;
            Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κ. εισαγγελέας της έδρας ζήτησε ποινή φυλάκισης 4 ετών πράγμα που σημαίνει ότι ο κ. Μαντέλης έπρεπε να οδηγηθεί στη φυλακή αν γινόταν δεκτή από το δικαστήριο η πρότασή του.
            Από την άλλη μεριά έχουμε έναν 73 χρονο ζητιάνο ο οποίος συνελήφθη στο Χαϊδάρι να επαιτεί. Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης 10 ημερών και καθώς δεν είχε χρήματα ο άνθρωπος να εξαγοράσει την ποινή του έπρεπε να οδηγηθεί στη φυλακή. Ας κάνουμε κι εδώ κάποιες σκέψεις πάνω στη σχετική απόφαση: 1] ο καταδικασθείς ζητιάνος έπασχε από σοβαρή ασθένεια [Αλτσχάιμερ] 2] Θα μπορούσε δηλ. να εκτίσει την ποινή του στην Αθήνα αφού προηγούμενα με εντολή του δικαστηρίου γινόταν παρέμβαση από κάποιο προνοιακό οργανισμό. 3] Επελέγη το σωφρονιστικό κατάστημα…Κομοτηνής, αλλά ώσπου να τον μεταφέρουν οι αστυνομικοί…έληξε η ποινή κράτησής του. Να σημειώσουμε ότι όσοι είναι πάνω από 65 χρονών και καταδικάζονται εκτίουν το μισό της επιβληθείσας σ΄αυτούς ποινής. Επομένως η μεταχείριση του δυστυχισμένου συνανθρώπου έπεφτε στα φιλάνθρωπα αισθήματα  των αστυνομικών που τον συνόδευαν, αλλά και στο διευθυντή φυλακών Κομοτηνής κ. Καμπάνταη, ο οποίος δήλωσε:  «Μπορούσαν να τον στείλουν στον Κορυδαλλό και εκεί η κοινωνική υπηρεσία να φρόντιζε να του πλήρωνε την ποινή. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπέβαλαν σε αυτήν την ταλαιπωρία έναν ήδη ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Εγώ και όλοι οι εργαζόμενοι τον είδαμε σαν τον πατέρα μας και δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε στην κατάσταση που ήρθε» ΠΗΓΗ: http://prezatv.blogspot.com/2011/02/72.html#more
            Είναι βέβαιο πως ο «Γολγοθάς» του πάμπτωχου ζητιάνου δεν τελείωσε με την επιστροφή του στην Αθήνα. Εκεί όπου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη του. Δεν γνωρίζουμε κι αν ακόμη έτυχε κάποιας φροντίδας προκειμένου να επιβιώσει ώστε να μην χρειάζεται να ζητιανεύει ή να ψάχνει τα αποφάγια από τους κάδους σκουπιδιών. Ίσως η λεπτομερής μελέτη των δύο πιο πάνω περιπτώσεων μάς βοηθήσει να εντοπίσουμε σε ποιο άρθρο του Νόμου βρίσκεται η παρανομία των καταδικασθέντων ώστε να υπαγάγουμε τα πραγματικά περιστατικά στο άρθρο αυτό. 


Βασίλης Ανδρονίδης