Ίσως να σκέφτηκε κάποιος από τους αναγνώστες της στήλης ότι ο τίτλος του σημερινού άρθρου αναφέρεται στην ελληνική οικονομία. Λάθος, αναφέρεται σε αυτό που θα μπορούσε να είναι η ελληνική οικονομία για να μην φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Και φυσικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο χαρακτηρισμός δεν εμπεριέχει καμία απαξίωση για τους γύφτους, απεναντίας τους τιμά…
Όσο και αν γύφτοι – αθίγγανοι για πολλούς – ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, εντούτοις καταφέρνουν να επιβιώνουν και αυτό το πετυχαίνουν επειδή ακριβώς είναι ευπροσάρμοστοι στις αλλαγές. Την δεκαετία του ’60 όταν η ελληνική γεωργία είχε αρχίσει να παράγει φρούτα σε αφθονία, ροδάκινα, καρπούζια, πατάτες κ.λ.π. το έργο των γύφτων ήταν να φέρουν αυτά τα προϊόντα όσο πιο μακριά γίνονταν από τους τόπους παραγωγής, έτσι οι γειτονιές χωριών και πόλεων γέμισαν από τις φωνές των γύφτων που διαφήμιζαν το προϊόν τους. Στην συνέχεια, τη δεκαετία του ’70 ήρθαν τα είδη προικός, χαλιά, σεντόνια, πετσέτες, ότι μπορούσε να παράγει η ελληνική κλωστοϋφαντουργία ταξίδευε με τα γύφτικα Datsun σε όλη την επικράτεια. Παράλληλα επειδή τα σπίτια άρχισαν τα αδειάζουν από τα παλιά για να μπουν τα καινούργια, μια προσφιλής δράση τους ήταν αυτή του παλιατζή. Την δεκαετία του ’80 όταν η κλωστοϋφαντουργία έκλεισε, η σκυτάλη πέρασε στις μπανάνες και στις πλαστικές καρέκλες. Εκείνη την εποχή ο Έλληνας χόρτασε μπανάνες και όλα τα ελληνικά σπίτια απέκτησαν τουλάχιστον τέσσερεις καρέκλες και ένα τραπέζι πλαστικό… Εδώ και λίγα χρόνια, η αιχμή του δόρατος της γύφτικης οικονομία είναι τα μέταλλα που προσφέρονται για ανακύκλωση, αλουμίνιο, χαλκός, σίδηρος κ.λ.π.
Σήμερα, ολόκληρη η ελληνική επικράτεια οργώνεται από τα αυτοκίνητα των γύφτων που μαζεύουν από τα σπίτια και από τα σκουπίδια ότι μπορεί να αποτελέσει πρώτη ύλη για την ανακύκλωση. Έτσι φτάσαμε και στην λεηλασία των σκουπιδότοπων, μεταξύ αυτών και της Καβάλας. Από τη μια γύφτοι από την Βουλγαρία και από την άλλη έλληνες γύφτοι συνεπλάκησαν για το ποιος θα πάρει τα προς ανακύκλωση υλικά… Αυτό δηλαδή που δεν μπορεί να το κάνει οργανωμένα και συστηματικά η Ελληνική Πολιτεία, να διαχειριστεί δηλαδή τα απορρίμματα ως πηγή πλούτου, το κάνουν οι γύφτοι οι οποίοι έχουν καταλάβει πολύ πριν από τους ταγούς του τόπου τι θησαυρό κρύβουν τα σκουπίδια.
Πριν από πέντε χρόνια η Περιφέρεια Α.Μ.Θ. είχε οργανώσει για τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες ένα ταξίδι στην Βιέννη. Εκεί είδαν τέσσερα εργοστάσια διαλογής σκουπιδιών όπου τα μεν ανακυκλώσιμα οδεύουν προς την βιομηχανία, τα δε οργανικά υλικά οδεύουν προς καύση για την παραγωγή ζεστού νερού για τις ανάγκες των κατοικιών.
Εδώ δεν σταθήκαμε ικανοί να το δούμε αυτό, θα το δούμε σύντομα όμως, καθώς στα πλαίσια των μνημονίων οι Γερμανοί έχουν ζητήσει τρία πράγματα από την Ελλάδα, γη, ενέργεια και σκουπίδια. Μέχρι τότε αυτός ο θησαυρός θα ανήκει στους γύφτους.
Για να κλείσουμε, να σημειώσουμε ότι οι γύφτοι έχουν την πιο ευέλικτη οικονομία η οποία προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές αλλά έχουν και κάτι ακόμη, πειθαρχία και σύστημα. Όταν πέσει το σύνθημα ότι «τώρα μαζεύουμε ανακυκλώσιμα υλικά» όλοι αυτό κάνουν, δεν θα δεις κανέναν να πουλάει πλαστικές καρέκλες, γι’ αυτό και ότι κάνουν αποδίδει το μέγιστο.
