Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Οι χαμένες ευκαιρίες


Υπάρχει μια ζώνη στο βόρειο ημισφαίριο επάνω στην οποία βρίσκονται οι περισσότερες ιαματικές πηγές του πλανήτη. Αυτός ο ευλογημένος τόπος που κατοικούμε, ευτύχησε να βρίσκεται μέσα σε αυτή την ζώνη, αλλά ατύχησε γιατί κατοικείται από ανθρώπους δεν εκτιμούν αυτή την προίκα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ κάθε χρόνο η Ιταλία υποδέχεται 20 εκ. τουρίστες ιαματικού τουρισμού, ενώ η Ελλάδα μόνο 2 εκ. τουρίστες!!! Δεν τα λέμε εμείς, αλλά ο πρόεδρος των Ιαματικών Πηγών
και Λουτροπόλεων Ελλάδας κ. Αναστασιάδης, ο οποίος επισημαίνει ότι και αυτοί οι λίγοι που έρχονται το κάνουν συνδυάζοντας τα λουτρά με τις θερινές διακοπές. Έχουμε καταφέρει δηλαδή μια παγκόσμια πρωτοτυπία, να κάνουμε τον ιαματικό τουρισμό, εποχιακό!!!



Τα σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί, ως γνωστό, στον Ν. Καβάλας υπάρχουν δύο μεγάλοι ιαματικοί προορισμοί, τα Λασπόλουτρα και τα Λουτρά των Ελευθερών, οι οποίοι απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ως σημαντικές πηγές εσόδων για την τοπική οικονομία. Ειδικά στην περίπτωση των Λουτρών των Ελευθερών, η κατάσταση είναι απελπιστική, καθώς απαξιώνονται συνεχώς και αδιαλείπτως. Εδώ και δέκα χρόνια ακούγαμε για σχέδια αξιοποίησης των λουτρών και μέναμε μόνο στα λόγια. Το τελευταίο διάστημα, κάτι φαίνεται να κινείται, αλλά μέχρι να δούμε αποτελέσματα θα μας επιτρέψετε να είμαστε επιφυλακτικοί.



Τι είναι όμως αυτό που εμπόδισε μέχρι σήμερα να γίνει ένα σοβαρό βήμα προς την αξιοποίηση αυτών των δύο σημείων; Το πρώτο και κύριο είναι η γραφειοκρατία και το δεύτερο η απουσία θελκτικού για τους επενδυτές πλαισίου. Αντί οι πολιτικοί να ασχοληθούν με το τι θα έπρεπε να κάνουν για να πατάξουν αυτά τα δύο φαινόμενα κακοδαιμονίας, αναλίσκοντας στο να κάνουν δηλώσεις για μεγαλεπήβολα σχέδια και οράματα αξιοποίησης. Αντί να «πουλάνε» στις εκλογές αποτέλεσμα πράξεων, προεξοφλούσαν ελπίδες και υποσχέσεις.



Οι διαπιστώσεις είναι πολλές, για να σπάσει ο κύκλος της απραξίας χρειάζεται έργα, από αυτά θα κριθούν όλοι. Ωστόσο να σημειώσουμε ότι πλέον τα χρονικά περιθώρια έχουν τελειώσει και δεν υπάρχει και η απαραίτητη υπομονή για να περιμένουμε και πολύ ακόμη. Η κοινωνική έκρηξη είναι προς το πυλών και μόνο μια πολιτική ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας μπορεί να την αποτρέψει. Όσο καθυστερούν, κακό του κεφαλιού τους και του κεφαλιού μας.