Αν πριν μερικά χρόνια έλεγε κάποιος ότι θα επενδύσει στην
δενδροφύτευση με σκοπό την υλοτομία και την εμπορία ξυλείας, όχι μόνο δεν θα
τον επιδοτούσαν αλλά θα τον έπαιρναν και για τρελό. Αν είχαν βρεθεί όμως
κάποιοι να το κάνουν τότε, σήμερα θα είχαν μια αποδοτική
επιχείρηση που ίσως
σύντομα να ισοδυναμούσε με ένα πεδίο άντλησης πετρελαίου!!! Ωστόσο, ακόμη και
τώρα προλαβαίνουν όσοι θέλουν να επενδύσουν…
Όπως είναι γνωστό μετά την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης
με το πετρέλαιο κίνησης χιλιάδες καταναλωτές εγκαταλείπουν το πετρέλαιο,
αλλάζουν τους καυστήρες και πηγαίνουν σε καύσιμα φυτικής προέλευσης. Παράλληλα,
κάποιοι άλλοι εγκαταλείπουν και την ηλεκτρική θέρμανση και πάνε στην ξυλόσομπα.
Φυσικά η επίσημη ελληνική παραγωγή ξύλου είναι τόσο μικρή που η συντριπτική
πλειοψηφία αυτών των προϊόντων είναι εισαγόμενα από τις γειτονικές χώρες των
Βαλκανίων!!! Καταλάβαινε τι σημαίνει αυτό για το εμπορικό ισοζύγιο. Ωστόσο, αυτό
είναι το μικρότερο πρόβλημα, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο είναι η λαθραία
υλοτόμηση. Δεν τολμάς να πάς μια βόλτα
στο βουνό και είναι σίγουρο ότι θα συναντήσεις εκατοντάδες δέντρα ή πουρνάρια
κομμένα. Όσο και να προσπαθεί το δασαρχείο, όσα πρόστιμα και αν πέσουν, το
πρόβλημα δεν περιορίζεται, γιατί ήδη η τιμή του ξύλου έχει αυξηθεί τουλάχιστον
50% σε σχέση με πέρσι και πρόπερσι. Οπότε το δέλεαρ της παράνομης οικονομίας
είναι μεγάλο και δεν γίνεται μόνο για τις οικιακές ανάγκες αλλά και για εμπορία
και όποιος δεν το βλέπει είναι μακριά νυχτωμένος.
Για να είμαστε ειλικρινείς με τις ελλείψεις προσωπικού και
χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης είναι δύσκολο να γίνεται έλεγχος.
Μπορεί όμως να γίνει κάτι άλλο. Το πρώτο είναι να δοθούν γενναία κίνητρα για τη
δενδροφύτευση με σκοπό την μελλοντική εκμετάλλευση και το δεύτερο είναι μαζικές
δενδροφυτεύσεις από φορείς, για να καλυφθούν οι απώλειες. Πολύ σύντομα η
αποψίλωση των δασών θα φτάσει σε τέτοιο σημείο που θα κινδυνεύουμε από τις
πλημμύρες, πέρα από τις απώλειες που θα υπάρχουν στην παραγωγή οξυγόνου.
Φωνάζουμε για τα 20 – 30 δέντρα της Περιμετρικής που θα
κοπούνε για να ολοκληρωθεί ο δρόμος αν επιλεγεί τελικά η επίγεια χάραξη, και
καλά κάνουν, γιατί όμως κανείς δεν μιλάει για τα εκατοντάδες δέντρα που
κόβονται για να καούν στις ξυλόσομπες; Επειδή σε αυτή την περίπτωση τα κόβουν
οι μεροκαματιάρηδες;
Βρισκόμαστε αντιμέτωπη με μια «γενοκτονία» του δασικού
πλούτου της χώρας, ένα φαινόμενο που δύσκολα περιορίζεται, με τη φτώχεια που υπάρχει και με τις ανάγκες
σε θέρμανση να γίνονται πιο πιεστικές, γιατί να μην δούμε σοβαρά την
δρομολόγηση μαζικών δενδροφυτεύσεων, μια προσπάθεια στην οποία θα μπορούσαν να
μπουν μπροστά οι ΟΤΑ της κάθε περιοχής;
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
