«Μνημόσυνο» για τους
διακονούντες τον Τύπο και την τυπογραφία τον περασμένο αιώνα
Λεύκωμα του
παλαίμαχου τυπογράφου Παναγιώτη Αναστασιάδη
Μια βραδιά γεμάτη μνήμες και συγκίνηση ήταν αυτή, την
Τετάρτη το βράδυ, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας όπου
πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του λευκώματος του παλαίμαχου τυπογράφου
εφημερίδων της Καβάλας, Παναγιώτη Αναστασιάδη με
τον τίτλο «Επί του
πιεστηρίου».
Η βραδιά ξεκίνησε με τον γραμματέα του Δήμου Καβάλας Νίκο
Καραπιπερίδη, ο οποίος αναφέρθηκε στον ρόλο του Τύπου γενικά και ειδικά στην
πόλη της Καβάλας, την σκυτάλη πήρε ο δήμαρχος Καβάλας Κωστή Σιμιτσή που στο
πρόσωπο του κ. Αναστασιάδη αναγνώρισε τον δάσκαλό του που τον μύησε στον κόσμο
του Τύπου και της τυπογραφίας, όταν ήταν εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας
ΕΒΔΟΜΗ, μάλιστα δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ήταν και ο καθοδηγητής τους στο
να μάθει να γράφει απλά και κατανοητά, έτσι ώστε να απαλλαγεί από το
περισπούδαστο ύφος που νόμιζε ότι του έδινε κύρος στα γραπτά του. Πλάνη στην
οποία να σημειώσουμε ότι πέφτουν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι.
Αμέσως μετά ο ομιλητής, αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού Κώστας
Παπακοσμάς, αναφέρθηκε με τη σειρά του στις μνήμες που έχει από την άριστη συνεργασία
του με τον κ. Αναστασιάδη, όταν εργάζονταν ως δημοσιογράφος στις δύο εφημερίδες ΕΒΔΟΜΗ και ΠΡΩΙΝΗ. Παράλληλα, ο
κ. Παπακοσμάς αναφέρθηκε στην πορεία του Τύπου στην Καβάλα από τις αρχές του 20ου
αιώνα μέχρι και καθ’ όλη την διάρκειά του.
Ο ιστορικός Νίκος Καραγιαννακίδης, ο οποίος προλόγισε και
επιμελήθηκε το λεύκωμα κατέθεσε τόσο τις δικές του μνήμες από τη συνεργασία του
με τον κ. Αναστασιάδη ως δόκιμος δημοσιογράφος μαθητικής εφημερίδας, αλλά και
τις απόψεις του για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το ήθος, την εργατικότητά του
και αγάπη με την οποία εργαζόταν.
Το αποκορύφωμα της
εκδήλωσης ήταν όταν ανέβηκε στο βήμα ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης και άρχισε να
διηγείται ανέκδοτες ιστορίες – που μάλλον θα αποτελέσουν αντικείμενο του
δεύτερου βιβλίου του – από τις μέρες της βουλγαρικής κατοχής, της μετακατοχικής
περιόδου, της δικτατορίας και του κινήματος του Βασιλιά Κωνσταντίνου το
Δεκέμβριο του 1967 από την Καβάλα, μέχρι και τις ημέρες μας. Μνήμες γεμάτες μουτζούρα
και ξενύχτι αλλά και με πολύ μεράκι, ήταν αυτές που ξετύλιξε με την
χαρακτηριστική του φωνή ο κ. Αναστασιάδης ανασύροντας την μνήμη ανθρώπων που «έλιωσαν»
επάνω στα «μολύβια» των εφημερίδων, είτε ως τυπογράφοι, είτε ως εκδότες, είτε
ως δημοσιογράφοι.
Η βραδιά έκλεισε με την παρέμβαση της Ευθυμίας Πέγιου,
επίσης εργαζόμενης σε εφημερίδα και συγκεκριμένα στην αρχαιότερη της Καβάλας
που είναι εν ζωή, τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. Η κ. Πέγιου μίλησε για τις μνήμες της από τον
Τύπου που υπήρχε στην εποχή της Βουλγαρικής κατοχής που τυπώνονταν με το
πολύγραφο αλλά και από τις μετέπειτα εποχές, χωρίς να παραλείψει να κάνει
κριτική στους σημερινούς εκδότες που έχουν εξαφανίσει τις λεζάντες «κάτω από τα
κλισέ» όπως ονομάτισε τις φωτογραφίες στην γλώσσα των τυπογράφων.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
