Δεν θέλω να υιοθετήσω κανέναν από τους απαξιωτικούς
χαρακτηρισμούς που ακούγονται στις πορείες και τις συγκεντρώσεις εναντίων των
πολιτικών, δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι προδότες, πουλημένοι ή οτιδήποτε άλλο
μπορεί να εκστομίσει ένα οργισμένο πλήθος, αλλά και από την άλλη
δεν μπορώ να
αποδεχτώ ότι οι ίδιοι οι βουλευτές που βρίσκονται στην Βουλή για να υπηρετήσουν
το κοινό συμφέρον να μας θεωρούν ηλίθιους ή γαϊδούρια – με την κυριολεκτική
έννοια του όρου.
Εδώ και δυόμιση χρόνια έχουμε μπει στον πειραματικό σωλήνα
και δοκιμάζονται πάνω μας όλα τα πιθανά και απίθανα «φάρμακα» για να πετύχουν
την «θεραπεία» μας. Ωστόσο ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο «γύψος» και η αποτυχία.
Όταν λοιπόν έχουν αποτύχει παταγωδώς τα δύο προηγούμενα μνημόνια τι νόημα
μπορεί να έχει η ψήφιση ενός τρίτου μνημονίου που διέπεται από την ίδια ακριβώς
λογική; Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μια κοινωνικής γενοκτονίας όπου ο κάθε
πολίτης ασχέτως δυνατοτήτων που έχει καλείται να πληρώσει για ένα χρέος που δεν
το δημιούργησε ο ίδιος αλλά αυτοί που τον κυβέρνησαν. Ουσιαστικά δηλαδή η ίδια
η Πολιτεία τον καλεί να πληρώσει για το γεγονός ότι ανέχτηκε όλα αυτά που
έγιναν πίσω από την πλάτη του χωρίς να αντιδράσει. Αυτή είναι η ουσία της
υπόθεσης, καλούμαστε σήμερα να πληρώσουμε γιατί με μια διάθεση απαλλαγής μας
από τις ευθύνες διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων, εκχωρήσαμε λευκή επιταγή
στους πολιτικούς μας.
Και πως αντιδρούμε; Συνεχίζουμε το ίδιο λάθος, επιτρέπουμε
στους «εθνοπατέρες», σε αυτούς δηλαδή που τους επιτρέψαμε να μας ξεπουλήσουν,
για να μπορούν να αποθησαυρίζουν πλούτη στην Ελβετία, να μας ξαναπουλήσουν για
να πληρωθούν οι δανειστές μας.
Ο κάθε δανειστής μπορεί να ζητάει ότι θέλει, το θέμα είναι
εσύ πόσο έχεις σκοπό να υποχωρήσεις. Με τα μέτρα που καλείται να ψηφίσει σήμερα
η Βουλή, ξεπουλιόμαστε για δεύτερη φορά επειδή δεν μπορέσαμε να τους στείλουμε
στα σπίτια τους. Αν αυτοί τιμωρηθούν από την Ιστορία γιατί δεν σεβάστηκαν την
εμπιστοσύνη – ανοχή που τους δείξαμε…
εμείς πως πρέπει να τιμωρηθούμε για την στάση μας που δικαιώνει την αρχαιοελληνική
φράση «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»;
Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, αλλά μας το παρουσίασαν
έτσι, είναι ο τεμπέλικος δρόμος, αφού εκφράζει την στενοκέφαλη λογική, ξοδεύω
για φαγητό λιγότερα για να μαζέψω χρήματα, πράγμα που θυμίζει την ιστορία με
τον Χότζα που μόλις έμαθε τον γάιδαρο του να μην τρώει, αυτός του ψόφησε!!! Και
το παράδειγμα δεν είναι καθόλου τυχαίο…»
Σημ. Η λέξη «γάιδαρος», αντικατέστησε στα χρόνια του
Βυζαντίου την χρήση του «όνου». Το «γάιδαρος» είναι παραφθορά του «αεί δέρνω»,
δηλαδή αυτός που πάντα τον δέρνουν…
Θεόδωρος Α. Σπανέλη
