Παρακολουθούμε εδώ και εβδομάδες τον διάλογο που έχει ανοίξει στο διαδίκτυο με αφορμή την σειρά του ΣΚΑΙ για την ελληνική επανάσταση του 1821. Απ’ όλους υπάρχουν επιχειρήματα, στοιχεία και σκέψεις που προσπαθούν να στηρίξουν την μία ή την άλλη άποψη. Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε αυτόν τον διάλογο γιατί πιστεύουμε ότι οδηγεί σε αδιέξοδο. Σε τελική ανάλυση δεν έχει και πολύ σημασία αν στην άλωση της Τριπολιτσάς, οι Τούρκοι παζάρευαν την ατομική τους ελευθερίας ή αν στο πάρσιμο του κάστρου της Μονεμβασίας δεν τηρήθηκε από τους Έλληνες επακριβώς η συμφωνία εκεχειρίας με τους εγκλωβισμένους Τούρκους. Όταν ένας λαός για τετρακόσια χρόνια έχει υποστεί τα πάνδεινα, από ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια μέχρι παιδομάζωμα και αγοροπωλησίας στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής – γεγονότα που αποσιωπήθηκαν - ποιά «ανθρωπιστική λογική» και ποιόν σεβασμό των κανόνων του fire play μπορεί να απαιτήσει κανείς;
Οι πεινασμένοι, οι πένητες, οι πλάνητες και σε πολλές περιπτώσεις ανέστιοι της ελληνικής επικράτειας πήραν τα όπλα και ξεσηκώθηκαν χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα πέρα από το δίκαιο του αγώνα τους. Ήταν ένας αγώνας για να την ανθρώπινη αξιοπρέπεια γι΄ αυτό και υπήρχε τόση αγανάκτηση και τόσο μίσος για τον κατακτητή…
Το κακό με την Ιστορία είναι ότι όταν τα γεγονότα περνάνε από την πραγματική ζωή στην κρίση της επιστήμης υπάρχει σημαντική χρονική απόσταση. Αυτό εμποδίζει τον αναγνώστη του μέλλοντος έστω και να υποψιαστεί τον πόνο, την αγανάκτηση και το πάθος που οδηγεί τις πράξεις των ανθρώπων. Επιπλέον κρίνει ανθρώπους και καταστάσεις άλλων εποχών υπό του πρίσμα του σήμερα. Μην πάμε μακριά, μπορεί κανείς σήμερα να σκεφτεί μέσα από ποιες διαδρομές της σκέψης, μόλις πριν 55 χρόνια ένας άνθρωπος εκείνης της εποχής παρατούσε την οικογένειά του, την όποια ασχολία του για να βγει στο βουνό να πολεμήσει τους γερμανούς; Ποιος θα άφηνε την βόλεψη του για να κοιμάται πάνω στα χιόνια και να τρώει ρίζες και χόρτα, να περπατάει για μέρες νηστικός και να πολεμάει με πενιχρά μέσα; Ποιος μπορεί να μπει σήμερα στα εσώτερα εκείνων των ανθρώπων;
Γι΄ αυτό λοιπόν δεν μπορούμε να αποδεχθούμε αυτό το διάλογο. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην σταθούμε στο γεγονός ότι με ένα ωραίο και ελκυστικό περιτύλιγμα πλασάρονται από ένα ενημερωτικό μέσο με κύρος, οι πιο αντιδραστικές και οπισθοδρομικές απόψεις οι οποίες έχουν ένα και μόνο σκοπό, την αποδόμηση των εθνών και την αποκαθήλωση των ηρώων.
Όποιος μελετάει την ορθόδοξη γραμματεία και τα πατερικά κείμενα ένα από τα πρώτα μαθήματα που παίρνει είναι ότι ο άνθρωπος είναι ικανός τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Μπορεί να έχει κλέψει, μπορεί να έχει σκοτώσει, μπορεί να έχει κάνει τα πάντα, αλλά έρχεται μια στιγμή μεγαλείου που πρέπει να πάρει μια μεγάλη απόφαση, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει την μεγάλη μάχη για την πίστη του και τον νοητό ήλιο της Δικαιοσύνης. Είναι εκείνη η στιγμή που η ανθρώπινη φύση ανυψώνεται προς το Θεό και συγχωρούνται τα πάντα.
Τι ήταν λοιπόν οι ήρωες του 1821; Άνθρωποι με αδυναμίες και πάθη, τα οποία όμως σβήστηκαν μονοκονδυλιά από την στιγμή που πρόσφεραν την ίδια τους την ζωή για την ελευθερία. Τι περισσότεροι από νάνοι είναι όλοι αυτοί που μηρυκάζουν το αν η Μπουμπουλίνα χρηματίζονταν για να σώσει τους Τούρκους ή αν ο Υψηλάντης ήταν καχεκτικός κα τραυλός; Και εμείς πρόβατα που τρώμε κουτόχορτο που καθόμαστε και ζυγίζουμε έναν αγώνα ηρώων με την αβάσταχτη ελαφρότητα μιας τηλεοπτικής σειράς, δούρειου ίππου της νεοταξικής πραγματικότητας του Μεγάλη Αδελφού. Είμαστε ευτυχείς με την νέα παραγωγή του ΣΚΑΙ ως μια ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες των αμνών για να φανούν οι λύκοι που κρύβονται από πίσω.
