Υποστηρίζουν μερικοί ότι τα όσα συνέβησαν στην Αίγυπτο και στις άλλες χώρες της βορείου Αφρικής δεν έχουν καμία σχέση με τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα και ότι απέχουμε πολύ ακόμη από το να δούμε σκηνές εξέγερσης. Θα συμφωνήσουμε μαζί τους. Οι Έλληνες δεν είναι τόσο απελπισμένοι για να βγουν στους δρόμους γι’ αυτό και πιο εύκολα χειραγωγούνται. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, μέσα στην δομή της κοινωνίας αλλά και στην ψυχολογία του Έλληνα…
Για παράδειγμα πριν από δέκα μήνες είχαμε πέντε άτομα νεκρά από την πυρπόληση του υποκαταστήματος της ΜΑΡΦΙΝ στην Σταδίου και το θέμα πέρασε χωρίς καμία αντίδραση, ενώ σήμερα ξεσηκωνόμαστε για τα διόδια με το σύνθημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Πόσο όμως αυτή η τόσο καλά μεθοδευμένη αντίδραση του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι μια πραγματική γροθιά σε όλη αυτή τη μεθόδευση της αποδόμησης της κοινωνίας και των οικονομικών σχέσεων και όχι μια αντίδραση απλά και μόνο εκτόνωσης; Δεν πληρώνεις τα 20 ή 30 ευρώ των διοδίων αλλά πληρώνεις πολλά περισσότερα…
Το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι σαν το ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ. Στις τελευταίες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες εκλέχθηκαν από το 25% των ψήφων καθώς το 50% και κάτι παραπάνω του εκλογικού σώματος δεν πήγε να ψηφίσει, ωστόσο αυτή η αποχή δεν άλλαξε το αποτέλεσμα. Χθες λοιπόν ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑ, σήμερα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και αύριο τι; Ποιο είναι το επόμενο ΔΕΝ που θα βγει από τα εργαστήρια της εκπόνησης μεθόδων πολιτικών χειραγώγησης των μαζών;
Νομίζουμε ότι είναι σαφές το τι θέλουμε να επισημάνουμε. Ο παλαιός κόσμος καταρρέει και μια νέα τάξη πραγμάτων αναδύεται, έννοιες όπως συμμετοχή, έλεγχος, ευθύνη και απολογία θα είναι άγνωστες, αφού οι οικονομικές δυνάμεις, - στην παρούσα χρονική στιγμή – και οι πολιτικές αύριο, θα γίνουν απρόσωπες και απρόσιτες. Το μέλλον είναι εδώ και είναι πολύ πιο μαύρο απ’ ό,τι το περιμέναμε. Στην πρώτη φάση η Μεσόγειος φλέγεται και δεν θα είναι καθόλου περίεργο η πυρκαγιά να μεταλαμπαδευτεί και στην Ευρώπη, μόνο που εδώ μια εξέγερση δεν μπορεί να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά για να είναι επιτυχής...
Η αντίδραση μας θα είναι σύμφωνα με τις υποδείξεις ή θα είναι μια πραγματική ανατροπή δομών και εξουσιών; Αυτό είναι ένα ερώτημα βασικό που ακόμη δεν το έχουμε απαντήσει. Μπορεί να συμμετέχουμε, στα συλλαλητήρια, τι απεργίες, τις κινήσεις αντίδρασης – όπως το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ – αλλά αυτά είναι ένα άλλοθι πρώτα απ’ όλα για να πείσουμε τον εαυτό μας ότι κάτι κάνουμε για να μην δεχθούμε αμαχητί το αποτέλεσμα. Δυστυχώς όμως όλα αυτά δεν συνιστούν ανατροπή αλλά μπαλωθιές στον αέρα. Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αντίδρασης, γιατί ακόμη και αυτή είναι δομημένη στα πολιτικά δεδομένα που φεύγουν και όχι αυτά που έρχονται…
