Αυτή την εποχή στον πάγκος του μανάβη βρίσκει κανείς πολύ νόστιμα και μυρωδάτα ροδάκινα. Ούτε το κατακαλόκαιρο δεν υπήρχαν τόσο όμορφοι καρποί. Ροδάκινα με μαλακή και ιδιαίτερα γλυκιά σάρκα η οποία προσφέρεται ως ιδανική τροφή σε όσους έχουν προβλήματα με την οδοντοστοιχία τους. Στο κέντρο φυσικά αυτών των τόσο ελκυστικών καρπών ένα σκληρό κουκούτσι, το οποίο τις περισσότερες φορές δεν επιχειρεί κανείς να το σπάσει… Πολλώ δεν οι έχοντες προβληματικά δόντια, γιατί είναι ορατός και άμεσος ο κίνδυνος να μετρήσουν σοβαρές απώλειες!!!
Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση στη χώρα. Ένας ξεδοντιασμένος, ανίκανος και σπάταλος κρατικός μηχανισμός προσπαθεί να σιτιστεί τρώγοντας τις μαλακές και ευκολοχώνευτες σάρκες, που είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικροεπαγγελματίες, ενώ δεν διανοείται ούτε καν να πλησιάσει στο κουκούτσι, τον σκληρό πυρήνα της διαφθοράς όπου εκεί βρίσκεται και η ουσία της υπόθεσης!!! Οι σάρκες του καρπού είναι αναλώσιμες, είναι στην ουσία το πρώτο λίπασμα για το επόμενο φυτό. Το γενετικό υλικό είναι καλά προστατευμένο μέσα στο κουκούτσι και από εκεί θα ξεπεταχθεί το «νέο» σύστημα χειραγώγησης!
Αυτός είναι και ο λόγος που το παραπαίων πολιτικό σύστημα δεν τολμάει να τα βάλει με τους έχοντες συγκεντρώσει πλούτο από παράνομες δραστηριότητες, θα ήταν σαν να αυτοκτονούσε. Από αυτό τον πυρήνα θα αντληθεί το υλικό για την μετά την κρίση «νέα» κατάσταση.
Αν πιστεύει κανείς ότι τα μέτρα που λαμβάνονται στόχο έχουν να ανακόψουν την χρεωκοπία κάνουν λάθος, απλά, προσπαθούν να καθυστερήσουν την κατάρρευση μέχρις ότου είναι έτοιμο το διάδοχο πολιτικό σύστημα, απόλυτα ελεγχόμενο και προστατευμένο. Γι’ αυτό όσο πιο γρήγορα επέλθει η κατάρρευση και το άνοιγμα του μεγάλου θέματος που λέγεται «πολιτειακό πρόβλημα» τόσο πιο καθαρές – άρα και απρόβλεπτες - θα είναι οι εξελίξεις.
Πριν από τρείς ημέρες, στις 27 Σεπτεμβρίου, ήταν η επέτειος δολοφονίας του μοναδικού ικανού πολιτικού που είχε όραμα να σώσει την Ελλάδα, του Ιωάννη Καποδίστρια. Στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ άλλοτε νοιώθει κανείς την απουσία ενός ισοϋψούς πολιτικού προσώπου. Ισοϋψούς όχι μόνο στο πολιτικό – διπλωματικό ανάστημα, όχι μόνο στις μέγεθος των ικανοτήτων και τον δεξιοτήτων που τον διέκριναν αλλά όλα αυτά σε συνδυασμό με το ηθικό του μέγεθος και την ανιδιοτέλεια που τον χαρακτήριζε.
