Το πρόβλημα δεν είναι τα μέτρα, αλλά το γεγονός ότι συνοδεύονται από ένα αίσθημα ματαιότητας. Κανείς δεν έχει πεισθεί ότι με αυτά τα μέτρα που έχουν ληφθεί και τα όσα θα ακολουθήσουν θα βγούμε από την κρίση. Το λάθος της κυβέρνησης δεν ήταν ότι δέχθηκε να ακολουθήσει μια πολιτική σκληρής λιτότητας, αλλά ότι δεν έπεισε ότι είναι σε θέση να βγάλει τη χώρα από την κρίση, όχι αλώβητη, αλλά τουλάχιστον με τις μικρότερες απώλειες.
Όλοι πλέον ομολογούν ότι το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αυτή η καθολική διαπίστωση δεν οφείλεται στην αποδοχή της πτώσης ως αποτέλεσμα της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας και της σπατάλης, αλλά από το γεγονός ότι δεν μπορεί να συνεχίσει και στο μέλλον να διασφαλίζει ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης. Γι’ αυτό πολλοί από αυτούς που προδικάζουν την πτώση δεν το κάνουν με την λογική να πάμε σε κάτι καλύτερο, αλλά σε κάτι άλλο που μπορεί να τους (να μας) ξαναγυρίσει στην πρότερη κατάσταση καταναλωτικής ευδαιμονίας. Η επιθυμία τους αυτή ταυτίζεται με την προσδοκία του αεικίνητου!!! Το αεικίνητο έμεινε μόνο στην φαντασία κάποιων γιατί πεισματικά ήθελαν να αγνοούν τους νόμους της φύσης και τις νομοτέλειες της ζωής.
Οι παλιές καλές μέρες τέλειωσαν και όσο μεμψιμοιρούμε, δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να ξοδεύουμε το χρόνο μας. Αυτή τη στιγμή το πρώτο και το κύριο ζητούμενο δεν είναι ούτε οι απεργίες, ούτε οι κινητοποιήσεις. Ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα τις μεγαλύτερες αντιδράσεις από γεννήσεως της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας και κανενός το αυτί δεν ίδρωσε. Όλα αυτά θα είχαν νόημα αν υπήρχε απέναντι μια κυβέρνηση που είχε κάτι να φοβηθεί, που είχε μπροστά της χρόνο να κυβερνήσει ή που θα είχε μια άλλη στρατηγική να αντιτάξει στην Τρόϊκα οπότε οι απεργοί θα ήταν σύμμαχοι της. Τίποτα απ’ αυτά δεν υπάρχει και επιπλέον το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.
Γι’ αυτό το κύριο ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι η διαχείριση του χρέους αλλά η διατύπωση μιας άλλης, «εν ετέρα μορφή», πολιτικής, όπως θα έλεγε και ο κυρ Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης… Μόνο αν απαλλαγούμε από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα που είναι το κύριο συστατικό του προβλήματος και υπάρξει ουσιαστική αναγέννηση θα μπορούμε να ευελπιστούμε σε κάτι καλύτερο, όλα τα υπόλοιπα είναι φενάκη.
