Μέχρι πρόσφατα οι δικηγόροι απείχαν συχνά – πυκνά από τα
καθήκοντά τους διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές έργου – άρα και εσόδων – που
υπέστησαν λόγω μνημονιακής πολιτικής. Έλα
όμως που μερικές φορές η ζωή τα
φέρνει έτσι που διαψεύδονται οι δυσμενείς προσδοκίες και ανθεί η ελπίδα…
Ως λαός είμαστε πιο πολύ του «μιλητού» και λιγότερου του
«γραπτού», γι’ αυτό και πολλές φορές οι συμφωνίες κλείνονται απλά δίνοντας τα
χέρια. Έλα όμως που αυτές οι πρακτικές δοκιμάζονται σε καιρούς οικονομικής
κρίσης, γιατί όταν υπάρχει ευμάρεια και το χρήμα ρέει άφθονο όλοι είμαστε πιο
«χαλαροί» και πιο «γενναιόδωροι» οπότε ακόμη και με ζημιά, δεχόμαστε να είμαστε συνεπείς σε μια συμφωνία
που κάναμε ή τέλος πάντων να είμαστε πιο ανεκτικοί με κάποιον συναλλασσόμενο
που αποδείχθηκε ασυνεπής. Τα πράγματα αλλάζουν άρδην όταν η κρίση οδηγεί σε
περιορισμούς και οικονομική ασφυξία. Όταν έχεις την ανάσα της εφορίας στην πλάτη σου που σε
απειλεί ότι θα κατάσχει τις καταθέσεις σου ή το ακίνητό σου αν δεν είσαι
συνεπής στις υποχρεώσεις σου προς το δημόσιο, τότε τα πράγματα αγριεύουν.
