Οι μόνοι που ξέρουν το τι θέλουν και το τι ζητάνε είναι οι
τροϊκανοί, οι υπόλοιποι με ένα αισθήματα ενοχής καλούμαστε, απλά, να τους
πληρώσουμε. Ωστόσο οι δεξαμενές αδειάζουν, τα χρήματα τελειώνουν, οι νέοι
άνθρωποι φεύγουν στην ξενιτιά, το κουράγιο χάνεται, και αναρωτιέσαι από πού θα
αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη για να προχωρήσουμε; Οι ανάγκες θα γίνονται μέρα
με τη μέρα πιο αμείλικτες και την ίδια ώρα οι βαθιές δεξαμενές της ελληνικής
ψυχής θα αδειάζουν. Πως θα ξαναγεμίσουνε με νέες ορμές, με νέες δυνάμεις και με
ποια πρόσωπα θα
νοικοκυρευτεί αυτός ο τόπος; Όπως έλεγε πρόσφατα ένας φίλος,
στην Αλβανία σκοτώθηκε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, όσοι γλύτωσαν πέθαιναν
από την πείνα της κατοχής, μετά ήρθε ο εμφύλιος και σα να μην έφτανε και αυτό,
ήρθε και η μαζική μετανάστευση να αδειάσει τη χώρα, από τους πιο νέους, τους
πιο ανήσυχους, τους πιο δημιουργικούς. Κοινωνική γενοκτονία δεν ήταν αυτό για
τη χώρα;
Και τώρα όμως το ίδιο πράγμα δεν συμβαίνει; Έστω ότι η
οικονομική κρίση τελειώσει σε 3 ή 5 χρόνια, μπορεί να φανταστεί κανείς το πώς
θα είναι η χώρα τότε; Ποιοι θα έχουν μείνει για να αρχίσουν μια πορεία
αναστήλωσης; Μιλάμε για μια πορεία αναστήλωσης. Με ποιους όμως; Ποιοί από το
σημερινό πολιτικό σύστημα μπορούν να μας πείσουν ότι είναι ικανοί, τίμιοι και
αξιόπιστοι για να ηγηθούν μια τέτοιας προσπάθειας;
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες σκότωσαν τον βασιλιάς τους Παυσανίας –
τον έκτισαν μέσα στο ναό που είχε προσφύγει ως ικέτης και πέθανε από λιμοκτονία
– αν και δεν είχαν αποδείξεις ότι έκλεψε, απλά και μόνο γιατί «μήδιζε», δηλαδή
είχε υιοθετήσει τον πλούσιο και σπάταλο τρόπο ζωής των Περσών. Δεν εξέτασαν που
βρήκε τα χρήματα, αλλά στάθηκαν στο πως τα ξόδευε!!! Αυτό και μόνο ήταν ικανό
στοιχείο να τον οδηγήσει στο θάνατο. Όταν λοιπόν σήμερα ένας πολιτικός ζει με
ανάλογο τρόπο, με σπατάλες και επίδειξη πλούτου, δεν είναι αυτός λόγος για να
βρεθεί εκτός Βουλής και να κληθεί μετά – χωρίς την βουλευτική ιδιότητα – να
απολογηθεί από πού προκύπτει αυτός ο πλούτος; Όταν θα φτάσει αυτό να είναι μια
σταθερά του συστήματος, ίσως κάτι να έχει αρχίσει να αλλάζει στο πολιτικό
σύστημα. Σήμερα η χώρα χρειάζεται πολιτικούς κοσμοκαλόγερους, να διακονούν το
κοινό συμφέρον, να ζουν με λίγα και να προσφέρουν πολλά. Για να αλλάξει η φορά
των πραγμάτων οφείλουμε – ως πολίτες – να τους αναζητήσουμε και να τους
προτρέψουμε να προχωρήσουν μπροστά!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
