Μέχρι και λίγο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, όποιος έλληνας
πολιτικός ήθελε να γίνει πρωθυπουργός έπρεπε να περάσει πρώτα από την Βρετανική
πρεσβεία στην Αθήνα και μετά από το Λονδίνο. Με τον εμφύλιο πόλεμο, αρχής
γενομένης από τα Δεκεμβριανά, άρχισε να γράφεται το τέλος της βρετανικής
παρουσίας στην Ελλάδα και η γεωπολιτική πυξίδα εστράφη πιο δυτικά και
κοιτούσε μεν
ατλαντικά, αλλά τώρα στόχευε σ την Ουάσιγκτον. Αυτό έγινε αφού μεσολάβησε το
σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της χώρας… Τα στάδια και της νέας διαδρομής
ήταν τα ίδια, επίσκεψη στην πρεσβεία των ΗΠΑ και μετά το υπερατλαντικό ταξίδι
για κάθε φέρελπι πολιτικό. Αυτό κράτησε μέχρι και τις μέρες μας, ίσως ο Αντώνης
Σαμαράς να ήταν ο τελευταίο που διήνυσε αυτή τη διαδρομή. Νωρίτερα είχε
ταξιδέψει και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο Αλέξης
Τσίπρας πέρασε προσφάτως και αυτός τον Ατλαντικό αλλά για να πάει στον Ούγκο
Τσάβες, τον αριστερό ηγέτη της Λατινικής Αμερικής, και η αλήθεια είναι ότι τον πρόλαβε πριν πέσει σε κώμα και πήρε λίγο
από την αριστερή του «χρυσόσκονη».
Ωστόσο η διαδρομή που έχει διανύσει και η οποία θέλει να
ελπίζει ότι θα τον φέρει στον πρωθυπουργικό θώκο, είναι άλλη ή αν θέλετε ήταν και μια ακόμη. Πριν
μερικούς μήνες ο κ. Τσίπρας, παρά την αντιμνημονιακή και αντιγερμανική ρητορεία
του, πήγε επίσκεψη στην Γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα αλλά δεν σταμάτησε εκεί
αφού πριν λίγες ημέρες πήρε και το αεροπλάνο για το Βερολίνο. Βέβαια εκεί δεν
είδε την Μέργκελ, εκτός και αν έγινε το ραντεβού και δεν ανακοινώθηκε, αλλά τον
Σόϊμπλε, δεύτερο στην τάξη της ηγεσίας της γερμανικής κυβέρνησης. Δεν ξέρουμε
αν μια επίσκεψη στον Σόϊμπλε είναι αρκετή για να πάρει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τις
ευλογίες του Βερολίνου για να ανοίξει ο δρόμος προς το Μέγαρου Μαξίμου, θα
φανεί…
Για να στραφεί η γεωπολιτική πυξίδα της Ελλάδας προς το
Βερολίνο, προηγήθηκε κάτι αντίστοιχο του αμερικανόπνευστου σχεδίου Μάρσαλ,
συνολικά τρία μνημόνια για τη διάσωση και την ανασυγκρότηση της χώρας… Το
σημειώνουμε έτσι απλά για τις συμπτώσεις!!!
Βέβαια επειδή σήμερα στη χώρα υπάρχει μια ερμαφρόδιτη
κατάσταση, λόγω της συνύπαρξης τόσο της ευρωπαϊκής επιτροπείας όσο και του
Δ.Ν.Τ. δεν ξέρουμε αν και ένα ταξιδάκι για ένα πρόγευμα με τον Ομπάμα θα ήταν
χρήσιμο για τις πολιτικές φιλοδοξίες του κ. Τσίπρα!!!
Αν μένει ως συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ότι οι σχέσεις
υποτέλειας της χώρας γράφονται και μέσα από τη συχνότητα συγκεκριμένων
αεροπορικών ταξιδιών!!! Αυτά που έχουμε δεν είναι κόμματα αλλά και ταξιδιωτικά
γραφεία, πέρα από μηχανισμοί εκμαυλισμού συνειδήσεων.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
