«Με βαρείς λόγους έπειτα και πάλιν ο Πηλείδης
προς τον Ατρείδη εστράφηκεν, ουδ' έπαυε η χολή του:
«Ω μέθυσε, σκυλόματε, και με καρδιάν ελάφου!
μήτε ποτέ με τον λαόν ν' αρματωθείς για μάχην,
μήτε εις καρτέρι να οδηγείς τους πρώτους πολεμάρχους
ετόλμησες· σου φαίνονται τρόμος θανάτου εκείνα·
καλύτερα στο στράτευμα των Αχαιών σ' αρέσει
όποιος σ' εσένα αντιλογά, να του αφαιρείς τα δώρα·
τωόντι αχρείους κυβερνάς, λαοφάγε βασιλέα!
αλλιώς αυτό το αδίκημα θα ήταν το ύστερό σου·»
Τα παραπάνω λόγια είναι από την Ιλιάδα και αυτές τις βαριές
κουβέντες τις εκστομίζει ο Αχιλλέας προς τον αρχηγό της τρωικής εκστρατείας,
βασιλιά Αγαμέμνονα, όταν αυθαιρέτησε και του ζήτησε να επιστρέψει μια σκλάβα
από τα λάφυρα του πολέμου. Ο Αχιλλέας αποσύρεται από τη μάχη μαζί με
τους
στρατιώτες και όταν έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον αρχηγό του αποφασίζει να
σηκώσει το ανάστημα του για να καταστήσει σαφές ότι δεν είναι δούλος, αλλά
ελεύθερος και αν και βασιλέας και αρχηγός της εκστρατείας ο Αγαμέμνονας οφείλει
να τον σέβεται.
Είναι αυτό που οφείλουμε και εμείς να κάνουμε απέναντι στην
μνημονιακή κυβέρνηση ως πράξη αντίστασης στην ισοπέδωση των πάντων και ως μια
πράξη υπέρτατου αυτοσεβασμού. Αν το κοινοβουλευτικό καθεστώς νοσεί εδώ και καιρό,
αυτό που συμβαίνει τα τελευταία τρία χρόνια είναι η κατάφορη καταπάτηση του
συντάγματος και κάθε έννοιας δημοκρατίας και πράξεις σεβασμού προς τον πολίτη.
Από το 2010 και μέχρι σήμερα όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις λειτουργούν σε
καθεστώς αναστολής συγκεκριμένων άρθρων του συντάγματος ως σαν να είμαστε σε
καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης». Και όλα αυτά έγιναν και γίνονται χωρίς να έχει
ερωτηθεί κανείς από εμάς, αλήθεια αν υπήρχε ένα δικτατορικό καθεστώς τι
διαφορετικό θα έπραττε; Η αντιπροσωπευτικότητα του συστήματος διακυβέρνηση έχει
γίνει το άλλοθι για να αποφασίζουν οι βουλευτές με το όπλο στον κρόταφο ότι
τους υπαγορεύουν οι δανειστές. Και αφού οι βουλευτές ως πράξη αυτοσεβασμού δεν
μπορούνε να πούνε ένα όχι, εμείς γιατί πρέπει να τους ακολουθήσουμε στον ίδιο
κατηφορικό δρόμο;
Αν μας διδάσκει κάτι η στάση του Αχιλλέα, έτσι όπως την
κατέγραψε στην Α’ Ραψωδία ο Όμηρος,
είναι ότι εμείς οι ίδιοι βάζουμε τα όρια στην αυθαιρεσία της εξουσίας και αυτό
καταγράφεται τόσο στο το πώς τον αποκαλεί τον Αγαμέμνονα «μέθυσε, σκυλόματε,
και με καρδιάν ελάφου… λαοφάγε βασιλέα»(!!!) αλλά και πως χαρακτηρίζει όσους
σκύβουν το κεφάλι σε όσους δεν τους σέβονται: «Αχρείους κυβερνάς» του λέει, καταδεικνύοντας
με αυτόν τον τρόπο ότι βρίσκει και τα κάνει, ενώ αν έχει απέναντι του έναν
ελεύθερο άνθρωπο να του απαντήσει κατάλληλα, δεν θα λειτουργούσε με αυτόν τον
τρόπο, θα υποχρεωνόταν να τον σέβεται!!!
Αυτά για να μην είμαστε μόνο
κατ΄ όνομα Έλληνες αλλά και επί της ουσίας. Και εξάλλου αυτή την έρμη
την Ιλιάδα τι την μάθαμε στο σχολείο απλά για να περνάει η ώρα με ωραία
ποιηματάκια; « Αγωγή του Πολίτη» μας διδάσκει!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
